Headlines

Ik verwisselde eerst de letters van de band, toen ik deze voor het eerst las. Ik las Medite. En dat is Italiaans voor mediteren. Dat is niet iets wat je direct zou doen op de muziek die dit Italiaanse viertal brengt. Maar goed de band heet Metide. Metide beweert in zijn biografie een compleet pallet aan elementen in hun post metal te gooien. Van een wall of sound met agressieve gitaaraanvallen tot aan atmosferische en cinematografische invloeden en dat klopt ook wel. Erebos is het tweede volledige album en de vier hebben er de tijd voor genomen. In totaal herbergt dit album zes nummers, die bij elkaar vijftig minuten duren. Het duurde dus even, maar dat resulteert er wel in dat deze plaat niet verveelt want er gebeurt namelijk een hoop.Lees verder ›

oals het hoort krijgen we na twee jaar afwezigheid (we rekenen voor het gemak Atlantis even niet mee) weer een nieuwe plaat van Soen voorgeschoteld. Iedereen die de band ook maar enigszins volgt weet dan al meteen hoe laat het is. Lekker progressieve gitaarmuziek op de scheidslijn van rock en metal, waarbij de stevige passages en dromerige prog-rock elkaar perfect in evenwicht houden. Toch is er deze keer ook een zekere koerswijziging te noteren. Hierover spraken we zanger Ekelöf al in het kader van de Imperial-tour. Destijds gaf hij aan dat het nieuwe album, waarvan we nu weten dat die de naam Memorial draagt, een logische ontwikkeling zou volgen in de muziek van de band. In andere woorden: de band wil de metal niet uit het oog verliezen en te verwachten is dan ook dat de muziek meer van de stevige kant laat doorschemeren.Lees verder ›

Het Duitse Baxaxaxa werd opgericht in 1992 en die periode waren, zoals als bekend verondersteld mag worden, de hoogtijdagen van de black metal. In dat jaar werd een demo opgenomen (Hellfire) en vervolgens duurde het tot 20o2 alvorens er nieuw werk verscheen (een split met Ungod). Daarna werd de band opgedoekt om pas rond 2017 een doorstart te maken middels een demo, een EP en pas in 2021 (bijna dertig jaar na oprichting) het eerste album (Catacomb Cult).Lees verder ›

Belial's Throne komt uit Ierland maar als je goed kijkt en meeleest, staat er in het foldertje van de promoboer dat deze debuutplaat Forgotten Land Of The Lost Souls - de opvolger van de EP Pavor Nocturnus - begeleidt, dat er toch wel wat internationale allure aan deze band kan toegewezen worden. Ik lees wat Poolse invloeden bijvoorbeeld. Niet moeilijk als bandbrein King Of Shadows in het echte leven gewoon Bartosz Dziukiewicz genoemd mag worden. De metal van deze band is daarentegen gewoon een stevig potje Scandinavisch geïnspireerde black metal. Denk aan bands als Necrophobic, Sacramentum, Naglfar of Midvinter, Prophanity en Cardinal Sin. Dan heb je mijn aandacht direct gevangen natuurlijk.Lees verder ›

In 2015 werd dit Zweedse Dark Reflection opgericht, maar nu pas, ruim acht jaar na de geboorte van de band, komt de eerste plaat pas uit: Everlasting Night en dit via Grind To Death Records. Buiten de quote: "melodische death metal in de stijl van de oude platen van In Flames" werd er door de promo- en platenboer in kwestie niet meer informatie doorgeven. Nu, als richtingaanwijzer kan dat al wel tellen natuurlijk. Nochtans weten we allemaal dat deze richtingaanwijzer maar al te vaak en al te graag, vaak foutief, wordt gebruikt. Of we dan ook in In Flames-land gaan aankomen valt sterk te betwijfelen. Ik ga in ieder geval een poging wagen om jullie de juiste richting op te helpen. Hopelijk wordt dit een niet al te moeilijke klus. De plaat wordt aan de man en de vrouw gebracht net na de zomer dus je kan nog even wat bijklussen om wat centjes binnen te rijven alvorens je de beslissing neemt dit album aan je collectie toe te voegen en liefst fysiek natuurlijk want anders houdt de band er geen rotte euro aan over.Lees verder ›

We hebben allemaal die nummers, verborgen in een afzonderlijke afspeellijst, die we alleen beluisteren met onze oordopjes in. Van die bands die zich officieel onder het metalgenre scharen, maar eigenlijk stiekem ook onder het kopje generieke meuk vallen, waardoor we aarzelen om er voor uit te komen dat we ook van deze muziek kunnen genieten. Mijn speakers worden af en toe blootgesteld aan een flinke dosis metalcore en vanaf 25 augustus is er Where Do We Go From Here van Asking Alexandria om uit mijn luidsprekers te knallen. Met riffs die steviger zijn dan je ochtendkoffie voor een lange werkdag, en teksten die variëren van enigszins diepgaand tot lekker overdreven, is het tijd om deze nieuwe van een guilty pleasure eens onder de loep te nemen.Lees verder ›

Hier is een split van twee relatief onbekende bandjes uit Duitsland. De vorige van het Duitse Digest beviel me goed. De band maakt crusty death metal en deelt deze split met Feaces Christ. Qua namen gaan we niet echt de goede kant op, maar vooruit. Ik kende deze band niet, dus ik pakte er eens een tekst bij van het album met de titel Gimme Morgue!, en u zal het met me eens zijn dat een verdere introductie van deze heren niet nodig is:Lees verder ›

Is dit drietal dat zich Arboreal Mist noemt nu een band van eigen bodem? We kregen immers van de heer Smertrios een erg vriendelijke e-mail in het Nederlands toegezonden. Nochtans staat op de Bandcamppagina, die je zeker moet bezoeken, dat de band opereert vanuit het Canadese Nova Scotia. Moeilijk is de verklaring niet natuurlijk, de heer Smertrios, die vroeger nog in Zwaardbroeder speelde, blijkt initieel afkomstig uit België. Iets waar collega Tom W, die de vorige EP besprak, ook al achter kwam.Lees verder ›

Wat krijg je als je een stonerband een nacht lang in de vriezer zet? Behalve de drummer dan, want daar was geen plek meer voor. Dat waren mijn eerste gedachten toen ik Unholy Mountain, het debuutalbum van het Noorse Karavan voor het eerst hoorde.Lees verder ›

Een kruipend feest der bederf. Een draaikolk van bloed. Neergestoken met bevroren bloed. In het Nederlands klinken deze titels misschien zelfs nog net wat smeriger. Dat kan maar één ding betekenen: Grand Cadaver keert terug om de wereld onder te dompelen in zijn uiterst vuige en zompige old school death metal. En een groots kadaver is het dan ook, met een zekere adellijke allure. Deze groep van karkassen wordt namelijk aangevoerd door niemand minder dan Mikael Stanne, die we natuurlijk hoofdzakelijk kennen van zijn pionierswerk met Dark Tranquillity. Verder vinden we enkele ontbindende exemplaren terug in (voormalige) andere bands als The Grifted, Mr. Death, Katatonia en In Mourning. Een supergroep? Wellicht een passende omschrijving. De debuterende langspeler Into the Maw of Death deelde een krappe twee jaar geleden in ieder geval een forse hoek uit om het licht uit de ogen te beuken. Wellicht brengt de allesverbrijzelende death metal ons deze keer wederom in comateuze toestand met Deities of Deathlike Sleep.Lees verder ›

Fuck Hell! De blackmetalpunks van Endstille zijn eindelijk maar dan ook eindelijk terug. Het is immers tien jaar wachten geweest op dit DetoNation dat nu uitkomt via Ván Records. De vorige plaat Kapitulation 2013 was al een dijk van een plaat en dat kan je eigenlijk voor elke plaat van dit Duitse viertal zeggen. Het meest machtige, meest botergeilste Endstille-nummer is dan weer Endstille's Reich afkomstig van de gelijknamige plaat uit 2007.Lees verder ›

Op Google levert het zoeken naar de band Winterstorm meerdere hits op. Er zijn maar liefst vijf naamgenoten (zes als je de Engelse symfonische band meetelt die zich van een spatie in de naam bedient) waarvan een daarvan in hetzelfde genre opereert. Dat kan uiteraard voor wat verwarring zorgen. We hebben hier te maken met het Duitse Winterstorm die midden in de zomer het vijfde volledige album uitbracht. Het album werd vooraf gegaan door vijf video's dus het label gelooft in ieder geval in de band en geeft ze volledige support.Lees verder ›