Drawn and Quartered slaat op verschillende Middeleeuwse martelpraktijken en het is daarmee ook een mooie naam voor een deathmetalband uit Seattle, Amerika. Overeenkomst is dat beide betekenissen hard, meedogenloos en uiterst bruut zijn. Een rondje van de muziekdrager van keus van elke willekeurige Drawn and Quartered-plaat en je voelt je daadwerkelijk gevierendeeld. En toch zet je de platen weer op om je vrijwillig te onderwerpen aan nog meer geweld.
De band loopt ook al een godganse tijd in de rondte. Hij vond zijn oorsprong in 1994 en heeft intussen – inclusief deze nieuwe – negen LP’s en een handjevol EP’s en demo’s uitgebracht. De band werd begin van de eeuw nog passievol besproken bij Zware Metalen, lees maar terug in de volgende recensies: Return of the Black Death en Hail Infernal Darkness. Helaas is de band daarna wat uit het oog verloren binnen de burelen van Zware Metalen. De vier opvolgende albums bleven onbesproken en die trend moet per direct gestopt worden! Daarom dus nu de recensie van Lord of Two Horns, uitgekomen via Nuclear Winter Records, een Grieks kwaliteitslabel met een echt goed neusje voor death metal van hoogwaardige kwaliteit. En dat dat hier ook het geval is maak ik maar direct bekend. Jezus, wat maakt dit viertal er een slachting van. Dit is death metal in één van zijn meest extreme vormen. Niks gepolijste sound, niks gevoelige snaren binnen je gevoelswereld aan lopen raken, niks geen tierelantijntjes, niks van dat alles. Nee, dit is death metal zoals het bedoeld is. Vind ik dan. Jongens, dit is hard en nietsontziend.
Waarom loop ik nou zo te kwijlen bij een Immolation- of Incantation-kloon die gorige brute en snelle death metal maakt? Daar barst het van, toch? Klopt. Maar deze band doet het gewoon op zo’n waanzinnig hoog niveau, dat hij zich daarmee alleen al onderscheidt. Het is niet alleen de vakkundigheid die voor dat hoge niveau zorgt, het zijn ook de nummers zelf uiteraard. De riffs die de mannen schrijven zijn zo aanstekelijk en zitten zo goed in elkaar dat je steeds weer opnieuw moet luisteren. En wat zeker niet onbenoemd mag worden gelaten, zijn de vele solo’s die het album herbergt. Nou niet denken dat we op een technische deathmetalvariant zijn gestuit, maar met mate worden solo’s ingezet en die zijn gewoon perfect getimed en breken op zo’n manier dat nergens de eentonigheid toeslaat. Het hele zaakje is uitermate goed gebalanceerd. Luister maar eens naar het titelnummer.
Als je de plaat opzet dan zul je nog niet per se de volle omvang van het gebodene beseffen. De eerste song Black Castle Butcher begint met een simpele riff over een snelle inzet. Vervolgens horen we een behoorlijke snelheidsreductie en wat gesoleer. Daarna weer los met die verdomd aanstekelijke riffs die uitblinken in simpelheid maar dodelijk effectief zijn. En hup nog weer een solootje er overheen. En niet zomaar wat gepiel. Nee er wordt echt nagedacht over zo’n solo zodat deze echt waarde toevoegt. Zealous Depopulation is net weer even anders en bevat een riff waar je U tegen zegt en waarbij er een geweldige sfeer wordt gecreëerd. En daarachter dan weer die hoge, bijna huilende gitaartonen die je gewoon kippenvel geven.
En die gasten gaan maar door op die manier, overdonderend, overweldigend, nietsontziend, meedogenloos maar ook volledig in evenwicht en melodieus waar nodig, als de juiste wijn geserveerd door de beste sommeliers tijdens een heerlijk gerecht en dat alles met een energie die je versteld doet staan en uiteindelijk verbluft achter laat. En dan pas kun je de volle omvang bevatten wat hier aan de hand is. Deze plaat is fantastisch. Dit is death metal zoals ik het wil. Dit is waar je op zit te wachten als rechtgeaarde Immolation-fan. Ik ga nu stoppen met in woorden proberen te vatten hoe goed ik deze plaat vind en ik ga nu eerst een schone onderbroek halen. Oh ja, jaarlijstmateriaal!
Score:
90/100
Label:
Nuclear Winter Records, 2025
Tracklisting:
- Black Castle Butcher
- Zealous Depopulation
- Lord of Two Horns
- Into the Mouth of the Dead
- Three Rivers of Poison (Blasphemous Persecution)
- Grimoire of Blood
- The Devil’s Work Is Never Done
- Mass Grave Curse
Line-up:
- Kelly Kuciemba – Gitaar
- Herb Burke – Vocalen, basgitaar
- Simon Dorfman – Drums
- Brandon Corsair – Gitaar
Links: