Heaven Shall Burn kun je met recht een metalinstituut noemen. De band bestaat onderhand al 29 jaar. Dat is niet altijd een reis geweest die soepel verliep. Zeker in de begindagen kregen de Duitsers nog regelmatig kritiek: te metal voor hardcore, te hardcore voor metal, dat soort onzin. Tegenwoordig zijn die genres zo met elkaar verweven en zijn er tig vergelijkbare bands, dat zulke kritieken allang geen rol meer spelen. Wat belangrijker is: de band heeft een indrukwekkende discografie met releases van consistente kwaliteit zijn. Niet elke plaat beklijft, maar het massieve geluid maakt altijd indruk, net als de verbetenheid die de band in de nummers verwerkt.
Heimat is inmiddels de tiende plaat. Van Heaven Shall Burn hoef je geen rare zijstapjes te verwachten. Dat is bij deze plaat ook niet het geval. De stijl die de band speelt, staat in beton gegoten en dus hangt het af van de inspiratie die de heren hadden tijdens het schrijfproces. Zoals gebruikelijk opent het album weer met een klassiek, instrumentaal werkje: Ad Arma vloeit naadloos over in War Is The Father Of All, een nummer dat je bijna een archetypisch Heaven Shall Burn kunt noemen. De melodieuze riffs buitelen over elkaar heen, de hardcore invloeden keren terug in een singalong er wordt weer vertraagd naar een bruut stuk. Maar dit nummer laat wel horen hoe vernuftig de songwriting van de Duitsers in elkaar zit. Het nummer is buitengewoon goed opgebouwd en ook in de overgangen naar het refrein is gekozen voor een dynamische benadering. Het is een lang nummer, waarin de band ook de ruimte neemt om wat orkestrale begeleiding toe te voegen wat zorgt voor een mooie, dreigende sfeer. Zó open je dus een plaat!
Heaven Shall Burn is altijd al een band geweest die misstanden in de wereld aan de kaak stelde. Dat is ditmaal natuurlijk niet anders. De band stelt het huidige tijdperk en sociale en ecologische rechtvaardigheid aan de kaak. De titel verwijst naar de verbondenheid die je met je oorsprong moet hebben. Daarmee staat de band altijd wel met een been in de hardcorescene. Muzikaal hoor je dat ook terug, met name in het zangwerk en de two-step stukken die in de muziek zijn gevlochten. Af en toe komt er ook een venijnige breakdown uit zoals in My Revocation Of Compliance. Maar hoe je het ook wendt of keert: de basis ligt stevig in de melodieuze death metal, volgens Scandinavisch recept.
Toch staan er ook een paar niemendalletjes op de plaat, vooral in de tweede helft van Heimat. Omdat de band vasthoudt aan een herkenbaar format, zou je kunnen spreken van een eenvormigheid. Maar de muziek van Heaven Shall Burn is wel dermate doordacht dat ze nog altijd ruim boven de middelmoot uitstijgen. Bovendien luistert het album bijzonder prettig weg, mede dankzij de volvette productie. Net als de vier voorgaande platen is gitarist Alexander Dietz verantwoordelijk voor de productie en Tue Madsen voor de mix en mastering. Het levert weer een plaat op die klinkt als een klok. Het gitaarwerk is melodieus en warm; bas en drums staan functioneel in de mix, al hadden die van mij best wat harder gemogen, of de zang van Marcus wat zachter. Zijn stem is weer over de muziek uitgesmeerd. Dat klinkt vaak heel woest en opruiend, maar omdat de vocale lijnen niet altijd even sterk zijn, had het allemaal best subtieler gemogen. Aan de andere kant: dit is onderhand het handelsmerk van de band. Maar verder niets dan lof over deze productie, waarbij de dynamiek en bedoeling van de band goed weerklinkt. Het levert een bij vlagen verrassend sfeervolle plaat op.
Heimat is een plaat die voortborduurt op het vorig werk. De band heeft ook weer een cover opgenomen. Dit keer is gekozen voor Numbered Days van Killswitch Engage, waarbij Jesse Leach van laatstgenoemde band zelf meedoet. Het nummer voegt verder niet zoveel toe, omdat het enorm dicht bij het origineel blijft, zij het met een Heaven Shall Burn-jasje. Het middenstuk is wat venijniger gespeeld, maar wat mij betreft had dit nummer gerust achterwege mogen blijven, er zijn genoeg eigen nummers die beter klinken. Heimat is misschien niet de beste plaat in de discografie van deze mannen, maar het is nog altijd goed en solide. Ik heb de plaat inmiddels een keer of tien gehoord en dat aantal zal vermoedelijk in de rest van het jaar wel gaan oplopen.
Score:
80/100
Label:
Century Media Records, 2025
Tracklisting:
- Ad Arma
- War Is The Father Of All
- My Revocation Of Compliance
- Confounder
- Empowerment
- A Whisper From Above
- Imminence
- Those Left Behind
- Ten Days In May
- Numbered Days
- Dora
Line-up:
- Marcus Biscchof – Zang
- Maik Weichert – Gitaar
- Alexander Dietz – Gitaar
- Eric Bisschof – Basgitaar
- Christian Bass – Drums
Links: