Headlines

Aspaarn komt uit de ruige regio's van Zwitserland. Deze band die maar bestaat uit één heerschap met name Solaris Lupus bezingt lang vervlogen tijden en verhaalt over gebeurtenissen lang voor iedereen nog maar kon spreken. Dit Oblations In Atrocity is niet 's mans eerste werk. Daarbij komt dat hij ook wat internationale expertise heeft opgebouw door met Lord Valtgryftåke uit Chili mee te werken. Deze laatste kennen we dan weer voor zijn blackmetalwerk in Gryftigæn. Het album van zijn hand heette Wurmwaldgaistoz.Lees verder ›

Fell Omen is de band van de wat zonderlinge figuur Spider of Pnyx. Dit heerschap zou in de brede regio van Athene, en dan zitten we in Griekenland natuurlijk, gekend, geroemd en alom geprezen zijn voor zijn bijdrages in neofolk, dungeon synth en andere projecten en bands. Zo zou hij hebben meegewerkt aan albums van Mystras en Spectral Lore. Het heerschap Spider Of Pnyx blijft me toch onbekend.Lees verder ›

Funeral doom. Een niche waarvan je zou denken dat het allemaal wel een keer gedaan is, maar toch duiken er nog steeds bands op die de mensheid ‘verblijden’ met die typerende ultratrage ritmes, neerslachtige emoties en loeizware klanken. Bands als Bell Witch, Ahab, Spectral Voice en Mizmor weten er weer hun eigen draai aan te geven of dit creatief en geslaagd te combineren met andere stijlen en zo blijft het subsubgenre zonder moeite springlevend. En gelukkig maar. Eén van de eerste bands die bij mij ooit bleef kleven was Ataraxie, afkomstig uit Rouen, Normandië. Niet de bekendste naam voor velen misschien, maar voor mij wel een van de beste en meest smaakvolle. Hun debuutplaat Slow Transcending Agony zou ik dan ook voorzichtig als een klassieker willen bestempelen.Lees verder ›

Het laatste volledige album van het Amerikaanse Bleeding Through dateert van 2018 (Love Will Kill All). Als zoethoudertje bracht men twee jaar geleden nog de EP Rage uit en nu is het gelukkig tijd voor een nieuwe plaat: de negende in de discografie en om die reden ook toepasselijk getiteld Nine.Lees verder ›

Wilhelm is het vijfde album van de Franse filosofische post-blackmetalband Decline Of The I en het tweede in een trilogie over het werk van de Deense filosoof, theoloog, dichter en maatschappijcriticus Søren Kierkegaard (1813-1855). De eerste drie albums (Inhibition uit 2012, Rebellion (2015) en Escape uit 2018) van de band zijn geïnspireerd op het werk van de Franse chirurg en neuroloog Henri Laborit. In 2021 startte de uit Parijs afkomstige band een nieuwe trilogie, geheel geïnspireerd op het werk van de Deense wijsgeer dus. In het werk van Kierkegaard is de overkoepelende vraag: hoe kan je jezelf worden?Lees verder ›

Het lijkt wel of het oude strijdperk de laatste tijd weer geopend is met onder andere Belgische releases van Coldborn en Kludde. Nu opent er zich een vat amontillado waarvan ik dacht dat het voor eeuwig achter de schermen verdwenen was. Aguynguerran is de naam van een West-Vlaamse band waarin voormalige leden van Enthroned, Wapenspraak & Drinkgelag, Gotmoor en Iconoclasm actief zijn. Op zich openen die namen al een wereld aan nostalgie. Ongetwijfeld was en is Aguynguerran steeds een band voor de fans van het oudere Enthroned-materiaal. Een paar dagen geleden lieten deze West-Vlamingen weer van zich horen op hun Bandcamp, met een remaster van het oude. Hopelijk als opwarmer voor een nakend vervolg.Lees verder ›

Deze drie individuen uit Finland zouden zich voor de opnames van hun langspeler Proof Of Existence opgesloten hebben ergens in een hutteke in één van de uitgestrekte wouden die het land rijk is. Het bleek buiten toen iets minder dan -35° te zijn. Blijkbaar is deze band Void Of Hope bestaande uit leden van gerespecteerde bands als Moonlight Sorcery en Ondfødt niet vies van enige koude en zou hen dat ten zeerste inspireren om een blackmetalvariant te produceren die sterk aanleunt tegen deze van bands als Gris, Silencer, Lifelover, Coldworld en Austere.Lees verder ›

Een aantal jaar geleden werd ik op de vroege middag van de zaterdag van een van de laatste edities van het onvolprezen Fortarock-festival volledig omver geblazen door het Duitse Mantar. De (slechts) twee bandleden creëerden een ware sonische hel, waarbij het bestaan van drummer Erinc bij voortduring in gevaar leek. Hij en zanger Hanno richtten zich niet zozeer op het publiek als wel naar elkaar toe, waarbij laatstgenoemde schuimbekkend de indruk wekte op elk moment een aanloop te zullen nemen om over het drumstel te springen en zijn drummer te bewerken met het zware deel van zijn gitaar. Zover is het gelukkig niet gekomen, want hier zijn de heren met album nummer vijf.Lees verder ›

De Zuid-Hollandse goregrindband Rectal Smegma nam acht jaar de tijd om met de opvolger van Gnork op de proppen te komen. In die tussentijd kregen we te maken met COVID-19, maar ook het vele toeren zorgde ervoor dat de mannen hun focus nog even op andere zaken hadden. Dat toeren legde de band ook geen windeieren overigens, want men stond op vele podia in onder andere Tjechië, Chili en Mexico. Neen, ik maak geen typfouten: een goregrindband die het tot daar schopt met een uitgebreide tour, doet toch iets goed.Lees verder ›

Het uit Wales afkomstige Ofnus probeert op het tweede album, Valediction, de verschillende fases van diepe droefenis te omschrijven. Zeven nummers heeft de band hiertoe geschreven. Vermoedelijk is het een hele klus geweest om, met het oog op deze thematiek, dit alles te conceptualiseren en creëren. Maar niet getreurd dit vijfkoppige, bonkige collectief (zie de bandfoto), blijkt er in geslaagd te zijn. Vandaar nu de release natuurlijk.Lees verder ›

Pelagic Records komt met de tweede van de Mechelse post-potentaten Pothamus. Abur heet het beestje en het is een prachtig werk geworden dat je voor even onttrekt aan het constante bombardement van feiten en prikkels van de soms grauwe werkelijkheid.Lees verder ›

Verdikke zeg, mis ik toch bijna de debuutplaat van het Poolse blackmetalgezelschap KIR! L'Appel Du Vide kwam eind vorig jaar uit via het gekende Godz Ov War label dat ons wel eens vaker verrast met pure smeerpijperijplaatjes. Waarom de heren (althans daar ga ik van uit) de plaat een Franse titel gegeven hebben is me een raadsel. Misschien moeten we daarom eens grasduinen in de thematiek die wordt gehanteerd.Lees verder ›