escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Er zijn weinig bands die de huidige wereldsituatie in hun bandnaam beter weten te pakken dan Disarmonia Mundi. Voor degenen die hun Duolingo nog niet op Italiaans hebben staan geven we vrij vertaald: de wereld in disharmonie. Want laten we eerlijk zijn, het wordt er allemaal toch niet gezelliger op. Gelukkig weet dit Italiaanse duo, met hooggeëerd gastbezoek (daarover later meer), daar een klein beetje verandering in te brengen.Lees verder ›

Lucifer's Child is een gekend blackmetalcollectief gevormd rond en door onder anderen George Emmanuel, goed gekend in Griekenland en ver daarbuiten. The Illuminant is de opvolger van de in 2022 verschenen split met Mystifier. Daarboven waren er sterke platen zoals The Wiccan via Dark Essence Records (2015) en The Order via Agonia Records (2018). Dit laatste label is ook nu het huidige label en is dus een grote speler.Lees verder ›

Het Italiaanse My Kingdom Music kondigt het tweede album van hun landgenoten Incantvm getiteld Maleficia aan als een werk vol avantgardistische black metal aangevuld met esoterisch, dark en doomy passages zoals we die wel kennen van bands als Abigor, Obtained Enslavement en Necromantia. Tja, dan heb je mijn aandacht gevangen. Want jezelf als band direct met toch wel grote bands vergelijken legt de lat vaak van in het begin al erg hoog. In 2022 kwam dit gezelschap uit de regio Agnone en Molise nog met Strigae, een plaat die me totaal ontging.Lees verder ›

In het begin van de jaren '00 maakte onder andere Heaven Shall Burn, Caliban en The Agony Scene furore door metalcore en melodische death metal met elkaar te mixen. De eerste twee bands zijn nog actief waarbij Heaven Shall Burn nog meer richting de melodische death metal gegaan is, The Agony Scene is helaas niet meer actief. Het Amerikaanse Azshara brengt met zijn debuut EP een rechtstreekse ode aan bands en muziek uit die tijd. Via Daze verschijnt het schijfje met daarop vijf nummers die je mee terug in de tijd nemen.Lees verder ›

Op zondag 16 maart mochten we genieten van de gitaar- en zangkunsten van Zakk Wylde (o.a. Ozzy Osbourne, Pantera) met zijn Black Sabbath-coverband (want dat is het) Zakk Sabbath.  Het werd een groot succes: Zakk had al snel de zaal in zijn greep door zijn machtige gitaarspel en natuurlijk de alom bekende Black Sabbath-nummers. Hij bracht ook nog eens de Britse doomband Lowen mee, die de avond sfeervol maar ook donker openden. Esther 't Lam was erbij om deze geslaagde avond voor Zware Metalen vast te leggen op de gevoelige plaat.Lees verder ›

Collega Bart schreef in 2021 al een review van het eerste album dat de Belgische groovemetalband Destroy Humanity uitbracht. Hypnopompia kreeg een mooie 77 punten en werd omschreven als "een erg degelijke mainstreammetalplaat die veel associaties zal opwekken bij de gemiddelde Graspopganger, voldoende om de plaat aan te schaffen, voldoende om ‘loszugehen’ en zowel calorieën als frustraties te verbranden." Nu, vier jaar later, brengt het drietal eveneens in eigen beheer Where Is Your God Now uit. Aan de bezetting is niets gewijzigd en muzikaal gelden de eerder genoemde referenties nog steeds: voor fans van Lamb Of God, Machine Head en Pantera. Alsof de tijd stil heeft gestaan.Lees verder ›

Naast bier vloeit er ook black metal in de krochten van het Duitse Beieren. Het duo achter Gràb leverde al wapenfeiten binnen klinkende namen als Solstice, Winterfylleth en Dark Fortress. Zanger Grànt presenteert dus het Duitse luik, terwijl zijn collega van over het kanaal schrijft voor dit project. Enkele jaren geleden lanceerden ze het knappe Zeitlang en dit voorjaar is het tijd voor een spraakmakende opvolger. Voor al wie van meloblack houdt met een oude en ruwe vibe.Lees verder ›

Sinds Amerika opnieuw een oranje opperbevelhebber heeft, heerst er spanning op het wereldtoneel. Dreigementen van handelsoorlogen en landjepik drijven Europa tot het weren van Amerikaanse goederen en diensten. De afhankelijkheid van het land van de cheeseburgers en celebrityworship moet drastisch teruggeschroefd worden. Waar politieke heethoofden het momenteel voor het zeggen hebben, houdt Osmium - de zwaarste podcast in het Nederlands - gelukkig het hoofd koel. Centraal in deze aflevering staat daarom de vraag wat er zou gebeuren als Amerikaanse metal geboycot wordt door de rest van de wereld. Hoe bepalend is het land voor de ontwikkeling van het genre? Welke overwaaiende trends kunnen gestopt worden? Wat is überhaupt de identiteit van Amerikaanse metal?Lees verder ›

Het leven van Anneliese Michel was vanaf haar zestiende tot haar overlijden op drieëntwintig jarige leeftijd geen pretje. De in 1952 geboren Duitse geloofde dat ze was bezeten door demomen en weigerde onder meer voedsel en drinken. Voor haar dood werd er 67 keer een poging tot duivelsuitdrijving gedaan. Na haar overlijden werden haar ouders en de priesters die betrokken waren bij de duivelsuitdrijving veroordeeld wegens nalatigheid. Von Mollestein raakte door het verhaal van Anneliese Michel geïnspireerd voor het nummer Annelies.Lees verder ›

Het tweede album van Vacuous (het live-album Live In Leeds 0309/'21 niet meegerekend) markeert de overstap naar Relapse Records, voorwaar een grote stap voorwaarts. De vijf Britten startten hun muzikale loopbaan slechts vijf jaar geleden en met de overstap naar een groter label lijkt de carrière in de lift te zitten.Lees verder ›

Geweldige bandnaam: Rotzak! Dat schept al een beeld natuurlijk. De Belgen brengen met Headrush een tweede full-length aan de man en muzikaal moet je het -mocht je nog niet bekend zijn met de heren- zoeken in het straatje van onder andere Every Time I Die, Dillinger Escape Plan en Refused. Mijn aandacht is geprikkeld, zeker wanneer de muziek geproduceerd wordt op eigen bodem. Er zit maar liefst vijf jaar tussen de eerste plaat en deze, dus dat moet iets beloven zou je denken!Lees verder ›

Hommages aan de Italiaanse filmkunst zijn de orde van de dag. Vorig jaar bracht Uncle Acid & the Deadbeats nog een album uit dat is geïnspireerd op het giallo filmgenre. Dit jaar trakteert het Italiaanse collectief A.M.E.N. ons op een album dat een ode is aan het werk van horrorregisseur Dario Argento. Dit album draagt de niet-verrassende naam Argento.Lees verder ›

Van de automutilatie van Shining tot de gekte van Benighted: fotograaf Sonja Schuringa legt als geen ander vast hoe bands écht zijn. In deze nieuwe uitzending van Dood & Verderf legt Sonja uit hoe ze de mensen achter de facade tevoorschijn tovert. Brandende omgekeerde kruizen. Doorgelopen corpse paint. War jackets vol spikes en patches. Afgesneden schapenkoppen. Nog meer omgekeerde kruizen. Grote bossen ongewassen haar. Shirts van Death, Morbid Angel…Lees verder ›

Hoest van Taake en ene Von Hellreich (Slagmaur) komen samen met Ormr meekelen op de nieuwe plaat van deze Noorse blackmetalmachine, Nattverd, Tidloes Naadesloes genaamd. Ik herinner me dat ik ergens in 2020 de plaat Styggdom onder de loep nam. Een album dat nog werd uitgebracht via het Franse cultlabel Osmose Productions. Dit keer zijn deze Noren, aangevoerd door Ormr en Aytr, aan de platenboerbarakken van het Nederlandse Soulseller Records gestopt toen ze het Europese vasteland doorkruisten.Lees verder ›

Op 12 maart stelde het Zweedse vijftal van Dynazty het nieuwe album Game Of Faces voor in Kavka Zappa te Antwerpen. Het voorprogramma kleurde helemaal Italiaans met heavymetal- en comedyband NanowaR Of Steel en powerkwintet Trick Or Treat (dat op 24 april nieuweling Ghosted op de wereld loslaat). Onze fotografe Tessa Verstraete keek hevig uit naar dit hevige feestje (en stiekem vooral naar NanowaR Of Steel), en kwam, zag en maakte een hoop sfeervolle foto's voor de Zwaarste lezers van de lage landen. Lees verder ›

Osgraef bestaat uit twee onbekende heerschappen. Individuen die vermoedelijk uit Duitsland komen. Althans dat kan ik zo distilleren uit de summiere informatie die meegezonden werd met deze debuutplaat Reveries Of The Arcane Eye die uitkwam via Amor Fati Productions. De inspiratie halen deze duisterlingen bij bands als Teitanblood, Archgoat en Armagedda. Dan zitten we natuurlijk te roeren in oude soep en dat gaat vermoedelijk wel smaken.Lees verder ›

En hoppa: lekker gewoon een Helmut Lotti recensie op Zware Metalen. Ik zie het André Rieu nog niet zo snel doen: scoren als artiest in de klassieke sector maar ook in het hardrockmilieu. Mijn Gentse stadsgenoot (van origine toch) Helmut Lotti speelt het wel klaar. Na een carrière met miljoenen verkochte albums als Elvis-imitator, zanger van klassieke stukken, crooner en zelfs bewerker van Afrikaans getinte muziek, haalt Lotti opnieuw de hitlijsten met hardrockcovers.Lees verder ›