Zatokrev – Bring Mirrors to the Surface

Geschreven door op 07-10-2025 om 18:45.

Ik leerde Zatokrev kennen toen ze in 2012 hun derde album uitbrachten: The Bat, The Wheel and a Long Road to Nowhere. Toegegeven, die plaat duurde iets te lang, maar de sludge/post-metal van de heren uit Basel, Zwitserland viel uitstekend in de smaak. De invloeden van bands als Cult of Luna, Neurosis en Minsk lagen er vrij dik bovenop, maar toch wist de band zich tegelijkertijd te onderscheiden middels een wat extremer en rauwer ‘hardcore’ karakter. Het drie jaar later verschenen album Silk Spiders Underwater was een duidelijke stap voorwaarts, zowel op productioneel vlak als qua algehele sound en songwriting. Een muzikaal uiterst spannende plaat waarbij de band echt zijn eigen geluid gevonden leek te hebben binnen het subgenre.

Na nog een (door mij totaal gemiste) split met genregenoten Minsk in 2018 werd het stil rond de band, maar na zeven jaar winterslaap zijn ze nu eindelijk terug met een gloednieuw album getiteld Bring Mirrors to the Surface. En ik kan je zeggen dat het het wachten meer dan waard is geweest! Dit betekent overigens niet dat ik na een enkele luisterbeurt meteen overdonderd was. De term groeiplaat is hier namelijk overduidelijk op zijn plaats. Mijn eerste indruk was eigenlijk niet meteen positief; ik moest wennen aan de wat minder ruige sound en qua opbouw van de nummers vond ik het wat aan de langdradige kant. En dan duurt een uur aan muziek best lang. Maar ik betrapte mezelf erop dat ik (vanwege wat voor reden dan ook) ook niet genoeg de ruimte nam (en had) om er echt eens goed voor te gaan zitten en dus heb ik het album eerst even opzij gelegd totdat mijn hoofd leeg genoeg was om alles in me op te nemen. En dat heeft gewerkt potdomme!

De band vliegt wel allerlei kanten op moet ik zeggen. Van stampende post-metal meets Ufomammut-doom en Wayfarer-steelguitars tijdens opener Red Storm naar Mastodon– meets Botch-achtige sludge/hardcore riffs in Faint en lang uitgesponnen post-doom tijdens het fantastische Unwinding Spirits (met Manuel Gagneux van Zeal & Ardor). En van alles daar tussenin: Zatokrev doet waar het zin in heeft en goed in is. Ook de tweede track Blood is opvallend te noemen. Deze begint met harde Neurosis/Isis-aanslagen en sludgeriffs, wisselt het af met sfeervolle zang à la Khoma (wie kent het nog) en slaat halverwege om in een rustig voortkabbelend, doch ook meesterlijk opbouwend tussenstuk met piano en zang (van Ines Brodbeck van INEZONA) dat zo op een plaat van Kauan had kunnen staan. Jammer dat het nummer hierna niet alsnog weer tot een climax wordt gebracht, maar omdat dit bijdraagt aan de onvoorspelbaarheid kan ik hier prima mee leven.

Dat de Zwitsers ook niet vies zijn van een loeiharde blastbeat bewijzen ze met tracks als Changes en The Only Voice. Tijdens eerstgenoemde ontwaar ik zelfs The Ruins of Beverast-trekjes, maar dan in een wat meer open setting, en de overgang naar een machtig slepend tweede bedrijf trekt alles meteen weer de post-metal in en het werkt uitstekend. Zoals zo vaak eindigt zo’n album met de langste, meest uitgesponnen track; in dit geval met Deep Dark Turns Green. Deze muzikale samenwerking met de heren van Minsk kent veel tokkelgitaren en engelachtige sfeerzang, maar barst af en toe ook flink los. Echt zo’n nummer om je volledig in te verliezen!

Nou lijkt dit euforische verhaal op deze manier af te stevenen op een score richting maximaal, maar ik heb toch ook een paar niet te vermijden kanttekeningen. Het feit dat ik hierboven strooi met allerlei vergelijkingen is daar natuurlijk één van, hoewel de band als geheel ook wel degelijk zijn eigen smoel heeft. Verder had de drumsound, vooral de snare, wat puntiger en organischer gemogen en de overall productie iets intenser. Hierdoor waren de harde klappen zeker weten nog indrukwekkender geweest. Daarnaast is de overload aan ideeën soms ietwat overweldigend en hadden de heren wat mij persoonlijk betreft iets meer richting aan het album mogen meegeven. Maar ik heb het nu echt wel over details. Bring Mirrors to the Surface is een intrigerende “comeback”-plaat geworden waar je even de tijd en ruimte voor moet nemen, maar dat zijn vaak wel de releases die uiteindelijk blijven hangen.

Score:

84/100

Label:

Pelagic Records, 2025

Tracklisting:

  1. Red Storm
  2. Blood
  3. The Only Voice
  4. Unwinding Spirits
  5. Faint
  6. Changes
  7. Pearl Eyes
  8. Deep Dark Turns Green

Line-up:

  • Frederyk Rotter – Zang, gitaar
  • Lucas Löw – Bas
  • Steffen Kunkel – Gitaar
  • David Burger – Drums 

Links: