Antiversum – De Nemesis Omnes Et Omnia

Het uit Zwitserland afkomstige Antiversum levert ruim één uur muziek af die de randen van de kosmos, de randen van het bestaan aftast. De Nemesis Omnes Et Omnia is de opvolger van de in 2017 verschenen debuutplaat Cosmos Comedenti en komt via Amor Fati. Het is een band die al lang samen is, maar liefst vijftien jaar als ik het zo allemaal kan reconstrueren, want om de mystiek rond de band te cultiveren wordt er niet direct kwistig rondgestrooid met overdreven veel informatie. Hoeft ook niet natuurlijk.

Het is me wel niet helemaal duidelijk of HzR, die we ook kennen van Bölzer, nog altijd op de drumkruk zit of dat dit heerschap vervangen werd door MTR of, en dat kan ook nog natuurlijk, dat de band werkt met twee drummers/percussionisten. Iets wat we kennen van het Zweedse Cult Of Luna als ik me niet vergis. Het kan een teken zijn dat deze Zwitsers in hun composities heel wat precisie en detail willen leggen, daar zal de verklaring vermoedelijk wel ergens liggen. Het is niet onlogisch de thematiek indachtig. Anders wordt het een geluidsbrij die de verbondenheid met de kosmos en zijn randen snel zal doen wegebben.

Amper vijf composities, vijf liederen die uiten wat niet altijd gemakkelijk kan geuit worden. Verwacht je dus maar aan lange nummers waarin tijd en ruimte wordt genomen om complexe gedachtenstromingen muzikaal te verwoorden. Starten doen we zoals altijd in het begin en dit doen we met Pulsar Feralis. Een pulserend amalgaam aan donkere klanken brengt ons vervolgens bij robuust monotoon riffwerk dat stevig doorbeukt. Een mengelmoes van diepe keelgorgels en schuurpapieren screams levert het vocale palet. Het beukende riffwerk maakt vervolgens plaats voor expressief en licht dissonant getokkel. Ik krijg stellig de indruk dat ik hiermee alle ingrediënten heb weten opsommen. Je merkt het al, niet een direct typisch Zwitserse plaat.

Dat neemt niet weg dat ingeslagen weg de juiste is om de bovenvermelde overpeinzingen goed muzikaal weer te geven. Je moet wel geduld hebben daar elk lang nummer zijn eigen raamwerk heeft dat niet noodzakelijk na één enkele luisterbeurt te bevatten is. Het gebeurt eerder spontaan dat wanneer je zo in de boodschap van de heren geraakt dat al de nummers vlotjes in elkaar vloeien en dat je na een uur erachter komt dat je weer van voor af aan bent begonnen. Dit om maar te stellen dat de composities mooi in elkaar vervlochten zijn en dat het garen hiertoe donker zwart, robuust, vies en vuil is. Luister maar eens naar het titelnummer. Piepende gitaren, venijnig gesoleer zeker op het einde van het nummer en die diepe keelgorgels trekken je zo een zwart gat in. Het daaropvolgende kortste lied van de plaat, QBism, bezweert je helemaal met zijn monotoon en eenvoudig riff- en drumwerk. Vuoto laat je vervolgens met ritmisch getrommel en een riff die zich maar blijft herhalen helemaal verdwaast achter.

Het Zwitserse Antiversum komt met dit De Nemesis Omnes Et Omnia. Het is een plaat die de randen van de kosmos exploreert en dit doet met behulp van lang uitgesponnen nummers die geënt werden op een mix van doom, death en gortige black metal. Plaat nummer twee van dit gezelschap is een hele kluif geworden maar voor zij die wel openstaan voor dit type van muziek of voor zij die graag een Sol An Varma of afgeleiden beluisteren is dit zeker een must.

Score:

75/100

Label:

Amor Fati Productions, 2025

Tracklisting:

  1. Pulsar Feralis
  2. Scudo-Nero
  3. De Nemesis Omnes Et Omnia
  4. QBism
  5. Vuoto

Line-up:

  • Korvus – Bas
  • HzR – Drum
  • NKS – Gitaar
  • Odia – Gitaar
  • Deus Mortuus – Zang
  • MTR – Drum

Links: