Black en doom metal durven al eens de dood als onderwerp hebben. Soms als concept, dan weer bijna tastbaar. De lyrisch en muzikaal rijke geschiedenis van doom en black betekent dat intussen sprake is van een enorme diversiteit aan invalshoeken, zoals de zeer verschillende oorzaken die tot de dood kunnen leiden, de (on)zin ervan, of nog de brede scala aan emoties die ermee gepaard kunnen gaan; of het nu om haat, verheerlijking, droefenis of onmacht tot aanvaarding gaat. Toch zou ik de aanpak van Vergankelijk origineel durven noemen: de tweemansband concentreert zich op de weg van aftakeling die tot de definitieve terneerlegging leidt en zal dit de komende jaren uitwerken in een trilogie die respectievelijk de vergankelijkheid van de geest, het lichaam en de ziel zal behandelen. Verdwaald in het doolhof van mijn eigen Geest komt als EP van twee nummers ter voorbereiding van de bijna-klaar-zijnde eerste langspeler, De Geest, waarin de ziekte van Alzheimer centraal zal staan. Lees verder ›
