Wednesday 13 heeft een nieuw album, genaamd Mid Death Crisis. Volgens de bijgevoegde promo is zijn doel om ‘de massa te doden’. Tevens wordt aangeraden om uw brein bij de deur achter te laten. Bij Wednesday 13, met zijn kenmerkende horrorpunk, is het onduidelijk of je letterlijk of figuurlijk je brein bij de deur dient te parkeren. Beslist u zelf maar!
In 2022 besprak ik voor Zware Metalen (het beste e-zine van de Benelux en ver daarbuiten) voorganger Horrifier, waar toch enige woorden over vielen. Zo kwamen termen als ‘slappelulmuziek’ en ‘kinderlijk saai’ voorbij. Niet mals voor een album dat uiteindelijk een 69/100 ontving. Achteraf bleek het ook een plaat die de weg naar de speler maar weinig wist te vinden.
Anders moet het zijn met Mid Death Crisis. Een album dat terug gaat naar de roots, volgens de bijgeleverde promo. De terugkeer is vooral zichtbaar in de teksten en niet zozeer in de muziek. Wednesday 13 wijkt immers nooit ver af van zijn muzikale routine. Je kan een mix tussen glam, horror punk en hard rock verwachten. Elders schreef een reviewer ooit dat Wednesday 13 gezien kan worden als de trouwe onderdaan van koning shockrock Alice Cooper. Een treffende vergelijking!
Taime Downe (Faster Pussycat) krijgt een gastrol op No Apologies. De track start headbangend met zware bassen, maar eindigt wat gezapig. Gezien Taime Downe maar zo’n beperkt rolletje heeft verwacht je aan het einde van het nummer een hoofdrol en een flinke twist. Die blijft uit en dat is best jammer, want deze track verdiende een spannend einde, zodat het de moeite waard bleek.
Decapitation ligt dichtbij het daaropvolgende In Misery. Het muzikale thema van dit nummer klinkt als een herhalingsoefening, maar wordt interessant bij de brug en zelfs leuk bij de solo. De track gaat echter te lang door en verliest zo haar kracht. In Misery komt dan weer met een melodieuze insteek. Eindelijk een nummer dat wat meer spanning opbouwt in plaats van gelijk alles weg te geven. Het refrein en de bijbehorende tekst passen bij de lichtelijke deceptie die het nummer eigenlijk is. In plaats van een krachtig refrein neer te zetten wordt er juist een extra gitaarlijn ingevoegd die weigert om de ontknoping te spelen. Natuurlijk klinkt het als een kind van veertien dat net voor het eerst zijn haar zwart heeft geverfd en voor het eerst mascara heeft opgesmeerd. “I’m so in misery with you” raspt Wednesday 13 in een poging de emotionele kitsch op te fleuren met zijn kenmerkende stemgeluid. Desondanks weet het muzikaal toch ergens de juiste snaar te raken door wat gas terug te nemen (in dat refrein). De backbeat, afgewisseld met de kwartnoten op de drum, houden de track speels, maar helaas zit ook hier zo schrikbarend weinig diepgang in dat het niet verder komt dan “Ik voel me kuhuuut”. Volgens mij heeft deze band wel gevattere zaken te vertellen toch?
Naar mij wordt niet geluisterd, want Blood Storm begint letterlijk met “Wo-ho”. Een klassieke punktrack met een opzwepende downbeat en bijbehorende riff: Een stoere track. Xanaxtasy is een herbewerking, maar dat wordt nergens vermeld… Vreemd! Wat wel opvalt is dat Wednesday 13 tegenwoordig niet meer de moeite neemt om clean te zingen. Hij staat nu als een soort dronken troela om drie sambuca te kermen bij de bar. Het is hard, begrijp me niet verkeerd, maar ik mis afwisseling. Ik mis gevoel en dynamiek in de zang, waardoor het vooral op de verveelspier werkt. Vooral in deze herbewerking wordt het verschil pijnlijk duidelijk. De dynamiek is totaal uitgevlakt en de energie is uit de track gemixt. Jammer hoor!
I Hurt You is dan weer een mid-tempo rocker met een zware focus op de vocalen en de tekst. My Funeral is laat in het album nog eens een verrassend verfrissende track, mede door het enthousiasme in de vocalen en de licht griezelige toondalingen. Een hoogtepunt van deze plaat! Sick and Violent sluit in hoog tempo af met country-rock en wederom wat meer afwisseling in de vocalen. Het geeft kleur en leven aan de track.
Mid Death Crisis ligt in de lijn der verwachting: simpele punky tracks met een horrorthema en de raspende stem van Wednesday 13 hemzelve. Ik heb het misschien wat afgezeken hier en daar vanwege de kinderlijke eenvoud, de schrijnende oppervlakkigheid, de eindeloze herhalingen. Ook bekritiseerde ik de soms zelfs saaie riffs en het gebrek aan vocaal enthousiasme, waardoor het potente zaad van een aantal tracks in een onbevruchtbare oude sok spoot. Aan de andere kant liggen de tracks logisch in het verlengde van het vorige album en heb je hier twaalf onderhoudende liedjes te pakken waarvan vooral de eerste vier en de laatste twee aardige memorabiliteit herbergen. En dat vermaak trekt het cijfer weer omhoog, ondanks de Mid Album Crisis. Mid Death Crisis heeft een lage hitgevoeligheid, maar indien u uw hoofd bij de deur hebt achtergelaten kunt u hieraan knagen zonder al teveel klagen. Ik zet toch nog even een oude plaat van de band op!

Score:
68/100
Label:
Napalm Records, 2025
Tracklisting:
- There’s No Such Thing As Monsters
- Decease and Desist
- When the Devil Commands
- Rotting Away
- No Apologies (feat. Taime Downe)
- Decapitation
- In Misery
- Blood Storm
- Xanaxtasy
- I Hurt You
- My Funeral
- Sick and Violent
Line-up:
- Wednesday 13 – Vocalen
- Roman Surman – Gitaar
- Jack Tankersley – Gitaar
- Troy Doebbler – Basgitaar
- Mike Dupke – Drums
Links: