Headlines

Het komt wat dubbel over nu Ghost een nieuwe langspeler gelanceerd heeft tijdens het pauselijk interregnum, zeker doordat de thematiek wat in het licht lijkt te staan van de eeuwigheid en het leven na de dood. Velen spreken over de volgende opvolger van Franciscus, maar voor mij was ook de opvolger van de vorige plaat Impera uit 2022 een groot vraagteken. Het was opnieuw een parel van een plaat, waarbij de band toch weer wat meer richting het softere genre tapte. Heel anders dan de eerste platen, heel wat toegankelijker en commerciëler.Lees verder ›

Het is niet dat dit Belgische blackmetalgezelschap Thronum Vrondor, dat nog altijd onder dak zit bij Immortal Frost productions, nog geen schrijfsels heeft gehad op onze geliefde webstek. Ik verwijs even dunnetjes naar de review aangaande de vorige plaat bijvoorbeeld, Dies Tenebrosa Sicut Nox. Ook het album daarvoor, Ichor (The Rebellion), is het vermelden waard. Het mag verkeren, want nog geen, pak hem beet, vier jaar na de vorige plaat komen de drie of vijf heren (het is me niet helemaal duidelijk), met dit Drowning In The Distorted Light. De kern van bandleden zal natuurlijk wel gewoon dezelfde zijn gebleven, aangevuld met gelijkgestemde trawanten, iets wat we vaker zien in blackmetalland en ver daarbuiten.Lees verder ›

Het Zweedse piratenstelletje Ye Banished Privateers vaart dit voorjaar de haven weer binnen met een nieuwe plaat. Ik ben fan van deze band sinds het album First Night Back In Port, maar met terugwerkende kracht heb ik ook de eerste platen van deze band verwerkt. Eén voor één prachtige exemplaren met 'diepgaande piratenmuziek', al klinkt die beschrijving in het licht van bands als Alestorm vandaag als een oxymoron. Niet dus, want hoewel de thematiek het wilde leven van piraten betreft, zit er altijd wel een historische kern in elk van de albums. Hier is dus echt wel over nagedacht; daarnaast is het ook gewoon een immens gezelschap dat live op de planken staat en heb je zelfs zonder publiek dus al een feestje.Lees verder ›

Zit uw eega weer eens aan uw kop te zeuren? Is die ene irritante collega weer terug van ziekteverlof? Heeft u zojuist in de kattenstront gestaan? Op zulke momenten wil je even niet teveel aan je hoofd hebben. Enter Whipstricker met het album Cry of Extinction: Een Braziliaanse klassieke thrashmetalband met ongepolijste Destruction aanbidding. Gewoon het verstand op nul en een dik half uur metal door je speakers pompen.Lees verder ›

Industrial black is normaal niet direct mijn pakkie an. De reden waarom ik dit Franse Versatile onder de loep neem is dan ook gewoon keiharde nieuwsgierigheid en het feit dat ze getekend werden door het eveneens Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions. Dit Les Litanies Du Vide is de opvolger van de EP uit 2022, Atra Bilis. Mij is de band niet geheel bekend en als ik naar de line-up kijk ontwaar ik zowaar vrouwelijke muzikanten.Lees verder ›

Hongersnood onder doodskisten is één van de grote problemen van deze wereld. Nobel als ze zijn, lost Coffin Feeder Big Trouble graag op en voorziet de lijkendozen tijdig van verse voeding. Hun eerste twee EP's bracht het Belgische lockdownproduct zelf uit. Dit debuutalbum ontdelven ze via Listenable Records. Met volk van Aborted, Leng Tch'e, When Plagues Collide en ja, zelfs Fleddy Melculy moeten we dit een supergroep noemen. Wie het gezelschap net als wij al enkele podia zag verpletteren en de EP's gehoord heeft, beseft dat die term in dit geval ook echt verdiend is. Of zouden hier toch grote problemen te melden zijn?Lees verder ›

'Iepers finest' is weer terug met nieuw materiaal! In maart had ik nog een gesprek met bassist Nico Degroote van Dudsekop over wederzijds inspireren, de harde dagdagelijkse realiteit van het moderne leven, het Vlaamse cynisme (al dan niet aan elkaar gelinkt…), de totstandkoming van het creatieve proces in deze band en uiteraard de fameuze platenkast(en) van de bandleden. Dudsekop is namelijk al eventjes niet meer “die nieuwe band van Josh Fury”, maar wel nog steeds een “ode aan de platenkast (vol black metal)”.Lees verder ›

Anglachel's Of Tuor, Idril And Their Departure From Gondolin is een dungeon synthproject opgericht door heren die ook actief zijn in de Griekse blackmetalband Elegos. Tevens zijn beide bandleden fan van het oeuvre van de heer Tolkien en beschrijfven ze op deze plaat de reis van Tuor en Idril na het verlaten van Gondolin. Nu, ik ben niet helemaal thuis toch niet tot in detail in de werken van Tolkien maar het staat natuurlijk buiten kijf dat de boeken heel wat inspiratie aanbieden voor menig kunstenaar en dus ook menig muzikant. Anglachel is in dit opzicht natuurlijk niet de enige band die zich op deze werken inspireert. Er zijn al veel bands gepasseerd en er zullen er vermoedelijk nog heel wat volgen want de schrijfsels van de heer Tolkien zijn natuurlijk tijdloos.Lees verder ›

Black en doom metal durven al eens de dood als onderwerp hebben. Soms als concept, dan weer bijna tastbaar. De lyrisch en muzikaal rijke geschiedenis van doom en black betekent dat intussen sprake is van een enorme diversiteit aan invalshoeken, zoals de zeer verschillende oorzaken die tot de dood kunnen leiden, de (on)zin ervan, of nog de brede scala aan emoties die ermee gepaard kunnen gaan; of het nu om haat, verheerlijking, droefenis of onmacht tot aanvaarding gaat. Toch zou ik de aanpak van Vergankelijk origineel durven noemen: de tweemansband concentreert zich op de weg van aftakeling die tot de definitieve terneerlegging leidt en zal dit de komende jaren uitwerken in een trilogie die respectievelijk de vergankelijkheid van de geest, het lichaam en de ziel zal behandelen. Verdwaald in het doolhof van mijn eigen Geest komt als EP van twee nummers ter voorbereiding van de bijna-klaar-zijnde eerste langspeler, De Geest, waarin de ziekte van Alzheimer centraal zal staan. Lees verder ›

Het Poolse Scrüda werd in 2021 opgericht. Een jaar later kwam de eerste demo uit. Eind 2024 verscheen er een split met de landgenoten van Garota en nu wordt het eerste album op de mensheid losgelaten. Hoewel het album slechts achttien minuten duurt wordt het wel gepresenteerd als een full-length. Misschien omdat er maar liefst tien nummers opstaan? De kortste daarvan (Swords) duurt precies een minuut, de langste (Frozen Heart) ruim twee.Lees verder ›

Het lijkt wel alsof de covidperiode het folkbedrijf Eluveitie goed te pakken heeft gehad. Zo komt in elk geval de band van Chrigel Glanzmann al jaren op mij over; als een vast merk dat je aankoopt en waarbij je weet wat je te wachten staat. Het moet echter gezegd worden dat de laatste plaat, Ategnatos, écht indruk wist te maken en misschien is het gewoon moeilijk om die glanstijd te evenaren. Die plaat stamt uit 2019 en dus krijgen we pas zes jaar later het vervolg met Ànv.Lees verder ›

Er wordt wel gezegd dat het in de hel naar zwavel ruikt. Zou het echt? Want hoezeer je je best ook doet aan zwavel te snuffelen of de lichtste zweem van geur ervan probeert te inhaleren, het gaat je niet lukken. De lucht ervan is met de neus niet waarneembaar; zwavel is geurloos! Toch is de associatie tussen de onderwereld en deze broze, licht ontvlambare stof ook niet bizar of curieus te noemen. Om zwavel wel te kunnen ruiken, moet het een verbinding aangaan. Als het niet-metaal, met een heldere gele kleur en het symbool S in het scheikundige periodiek systeem, die verbinding aangaat, is het ook meteen flink raak.Lees verder ›

Elke rechtschapen blackmetalfan herinnert zich nog het magistrale Avoda Zarah-album van het Italiaans/Poolse collectief Amalekim dat uitkwam via Avantgarde Music. Nu zijn de vier heren klaar met hun vervolg op dit album. Dit vervolg kreeg de titel Shir Hashirim mee. Opnieuw gebruiken de vier bandleden een Bijbelse metafoor om hun boodschap te brengen en delen ze hun acht nummers op in hoofdstukken alsof je een muzikaal boek aan het beluisteren bent.Lees verder ›

Na de dystopische toekomstbeelden uit het in 2021 verschenen New World Order, stellen de Nederlandse thrashers van Remain Untamed op hun nieuwe EP Pharmaceutical Madness evenzo dystopische uitwassen van de moderne maatschappij aan de kaak. En dat dat doen zij met het nodige venijn.Lees verder ›

Ik ben eens in mijn lijvig archief gedoken of ik geen tapes, cd's of zelfs vinyl-uitgaves kan terugvinden van deze Zweeds/Belgische blackmetalband Svartsyn. De band bestaat immers al sinds 1993 en dit Vortex Of The Destroyer is al wel weer plaat nummer elf voor Ornias, het enigmatische individu die zo wat alles zelf in de hand neemt binnen de band. Ik kan maar geen fysiek exemplaar uit mijn collectie opduikelen, daar moet toch wel een reden voor zijn. Welke? Daar ben ik nog niet helemaal achter, maar dat gebeurt vermoedelijk keihard gewoon vanzelf.Lees verder ›