Het oudste metalfestival van Drenthe vindt na zes jaar afwezigheid weer plaats in Hoogeveen. Als laatste nabrander van het festivalseizoen is Occultfest dé plek om na te genieten. Een gemoedelijke camping is al sinds gisterenmiddag bezet door gasten die hun festivaluitrusting nog niet naar zolder hadden gesleept.
De dag is gevuld met bekende gezichten van de metal battle dit jaar, inclusief de landelijke winnaar Hyla. De afsluiting komt wel van over de grens met het Belgische Signs of Algorithm en het Duitse Vlad In Tears die hun nieuwe platen komen promoten. Van lokaal talent uit Noord-Nederland, en van de randstad tot internationale laagvliegers, Occultfest is een feest van ontdekking. Lokaal redactielid Ruben was erbij voor het verslag, de foto’s zijn geplaatst met toestemming van Elsabijn Fotografie.
Het is misschien wel het meest doe-het-zelf-festival van Nederland. Opgetrokken in een achtertuin met de zandbak nog zichtbaar net buiten de hekken. Verschillende houten bouwwerken doen dienst als verkooppunt voor munten, merchandise en eterij. Voor twee-en-halve euro heb je hier nog een biertje, maar je moet wel zelf je puntzak patat voorzien van een klodder saus. Gemoedelijker dan Occultfest kan haast niet.
Eigenlijk zou het kenmerkende, dubbele houten podium hier ook nog dienst doen, maar daar deed de inmiddels nieuw geïnstalleerde gemeenteraad moeilijk over. Het imposante bouwwerk staat er nog wel, volledig verlicht en zelfs met pyro, maar het staat er uit protest. Volgend jaar mag het hopelijk wel weer in gebruik genomen worden. Noodgedwongen staat er dan maar een gehuurd podium met een grote luifel. En dat komt helemaal niet verkeerd uit met dit goede weer, want het zorgt ervoor dat we niet de hele dag tegen de zon in moeten kijken.
Vandaag komt veel van eigen bodem, en dan ook nog uit de regio. Eind februari bracht ik verslag uit van de Drentse metal battle voorronde in Emmer-Compascuum en daarvan zien we vandaag drie van de vier bands terug. Eerste op de bon is Semper Fi. De hardrockband wist eerder te imponeren met eigen werk dat veel weg leek te hebben van Metallica en dat hebben ze duidelijk ter harte genomen. Tussen de nummers van hun debuut EP The Sound Of Terror door spelen ze ook een cover van het Metallica‘s Creeping Death. Met een drummer die wél in de maat weet te spelen is dit een betere live uitvoering dan wat de Amerikanen voor elkaar krijgen, dus dat doen ze in elk geval goed.
Groovende gitaren en aardige solo’s maken het geheel af. Met een half uur zijn de heren alweer klaar en is de kop eraf. Een mooi begin voor de terugkeer van Occultfest.
De band Bad Standing uit het nabijgelegen dorp Zuidwolde richt zich vooral op de motorclubs. Daar is de naam ook uit afgeleid. Ze hebben enige bekendheid als coverband, maar sinds eind vorig jaar is er ook een album met eigen werk uitgebracht. Het drietal laat vandaag het grootste deel van die plaat Brainwashed horen en gooit er ook een nieuw liefdesnummer doorheen, want zo zeggen ze zelf: ‘Elke band heeft een liefdesliedje nodig’.
Het drietal speelt iets wat tussen grungerock en groovemetal in zit, maar wat vooral opvalt is dat de teksten van opzienbarend hoog niveau zijn. Vooral tijdens het nummer Better Day sta ik ervan te kijken en dan is er ook nog leuk gitaarwerk in te horen. Mochten de jongens zo doorgaan dan is deze band wel eentje om in de gaten te houden. Het niveau coverband zijn ze duidelijk ontstegen.
Ook de winnaars van de Drentse metal battle dit jaar zijn aanwezig. Unmaker, wiens logo de hele dag op de basdrum prijkt, wist destijds hoge ogen te gooien ondanks een set die geplaagd werd door technische problemen. Ook hier mankeert er nog wel wat met af en toe een feedbackprobleem en de vocalen staan in het begin wel erg laag in de mix, maar daar zet de band zich prima overheen. De heavymetalband is duidelijk steviger dan de twee voorgaande partijen. Ze zijn sneller en het klinkt harder.
De debuut EP van begin dit jaar, Plague Mankind, komt in zijn volledigheid voorbij, maar ze mogen hier veertig minuten spelen, dus komt er dubbel zoveel langs. Nieuwe nummers zijn Conflagrate en Burn My Eyes. Ook wordt er een nummer aangekondigd voor mensen die fan zijn van Bullet For My Valentine, wat tot welgeteld één enthousiasteling leidt. Of dit nou een cover was of dat het enkel op die band moet lijken werd mij niet helemaal duidelijk.
Duidelijk is wel waarom Unmaker de metal battle van Drenthe heeft weten te winnen. Deze mannen staan comfortabel op het podium en laten zich niet van hun stuk brengen door bijdehante opmerkingen uit het publiek. Ook de muziek zit goed in elkaar, dus wat willen we nog meer op dit festival?
Onze zuiderburen zijn ook vertegenwoordigd in Hoogeveen. Het postmetalduo PVRS heeft vorig jaar zijn eerste album Solstice uitgebracht en vandaag begint de band met het nummer Shadow. De twee zetten vol in op distortion-effecten om het gewenste geluid te bereiken. Probleem met een duo zijn is echter wel dat je jezelf afhankelijk maakt van een backing track voor de ontbrekende gitaarpartijen. En laat die backing track er nou net halverwege mee ophouden waardoor de boel stil komt te liggen.
Na de kleine onderbreking pakken de Belgen de draad weer op en spelen nog wat meer van hun eerste plaat. Drummer Twan Landrin speelt zichzelf flink in de kijker door al staand en schreeuwend zijn slagwerk te bewerken. Het kan rekenen op de eerste bewegingen voor het podium. Er zit inmiddels genoeg energiedrank in de lokale tieners om rond te stuiteren en bij sommige volwassenen zit er ook al genoeg alcohol in het systeem.
Al mogen de mannen veertig minuten vol maken, ze stoppen ermee na een half uur en een laatste wilde drumpartij.
De nummer twee van de Drentse metal battle van dit jaar, Traversus, is de laatste van de drie terugkerende bands vandaag. Dit keer met een aanzienlijk kleinere fanschare in aanwezigheid. Twaalf september komt de nieuwe EP Navigate uit met een releaseshow in Podium34 in Borger, maar hier spelen ze al een paar nummers en ook de CD is hier al te koop. Nieuwe single When The World Goes To Waste zet de inmiddels bekende formule van de band door. Frontvrouw Madelief de Groot houdt haar stem klein terwijl eromheen stevig op de instrumenten gebeukt wordt. Het resulterende progmetalgeluid mag er wezen.
Het na de metal battle toegezegde concert in Het Podium in Hoogveen staat daar nog niet op de agenda, maar Traversus houdt zichzelf ook prima onder de pannen met optredens ver buiten Drenthe, dus we zien ze ongetwijfeld nog een keer terug.
Een andere bekende uit het noordelijke metal battle circuit zijn de mannen van Drôvich. Vorig jaar wisten ze de voorronde van thuisprovincie Friesland te winnen, dit jaar delfden ze het onderspit tegen Inner Cabala in Groningen. Ook daar deed ik destijds verslag van. Vandaag mag de ‘Frýske black metal stoarm’ wat langer spelen. Inmiddels hebben ze daar ook genoeg eigen werk voor, want begin dit jaar kwam de debuutplaat Weagen Fan Pine uit.
De band kijkt echter alweer vooruit met nieuw werk van een aanstaande split EP met Tilburgse band Frontline Despair. Daarmee lijkt de band ook wat terug te komen van het pure black metal imago, want het nummer It Ljocht wordt aangekondigd als thrash-achtig en Sinne als zijnde voor de deathmetalfans. Het blijft echter allemaal onverstaanbaar Frýsk gegil dus dat zit nog wel goed.
Opmerkelijk is wel dat ondanks de naam zowel bassist als gitarist met een brede grijns en vol enthousiasme op het podium staan. De enige die er echt Drôvich (lees droevig) uitziet is drummer Max van der Meij.
De meest opvallende naam vandaag is de Hilversumse groep Clitteband. Met hun pixiepunk staan ze ver van alle andere bands vandaag af, maar echte punk moet ook een buitenbeentje zijn natuurlijk. Tien minuten later dan gepland beginnen maakt dan ook niet uit, want wie laat nou een punkband vijftig minuten volspelen?
Vorig jaar kwam de debuutplaat Kattekwaad uit en eind juni werd daar de EP Gratis Bier Politiek aan toegevoegd. Naast de ludieke, vrolijk klinkende nummers die eigenlijk helemaal nergens over gaan is de band kennelijk ook een politieke roeping achterna gegaan en dat doen ze met alle overtuiging van een vwo vier debatclubje.
Hier vallen vrijwel alle uitingen op dovemansoren, want alleen al de aankondiging dat een nummer over de randstad gaat kan op luid boegeroep uit het inmiddels goed beschonken publiek rekenen. De provincie wil immers al jaren niks meer weten van de randstadpolitiek. Dat is echter wel de belevingswereld van de jonge band uit de mediastad en er komt meermaals een veeg uit linkse hoek voorbij waar men duidelijk nooit een weerwoord op heeft gekregen. Uitspraken als ‘ik was jaloers, maar dat kwam door het patriarchaat, want dat speelt vrouwen tegen elkaar op’ kunnen hier op geen enkel instemmend geluid rekenen. Ook wanneer de drummer met moeite achter het drumstel wegklimt om alles stil te leggen en een toespraak houdt over hoe alle alle mannen, zonder uitzondering, een maatschappelijk probleem vormen blijft het stil in Hoogeveen.
Om vervolgens af te sluiten met het inhoudsloze nummer Roken op Schoolterrein. Welkom in Drenthe Clitteband, dit is niet de echokamer die jullie gewend zijn. Hopelijk vonden jullie het hier wel leuk.
Zelfs de landelijke metal battle winnaar Hyla is afgereisd naar het nederige Occultfest. Na een optreden op het immense Duitse Wacken Open Air festival staat de Amsterdamse band inmiddels weer met beide benen op de grond. De zwaarbevochten overwinning in de Estrado werpt de vruchten af met professionele begeleiding voor de band en dus optredens door heel Nederland. Fijn dat daarbij Drenthe niet wordt geschuwd.
De technische postmetal die de heren produceren vergt wat concentratie, want de dromerige composities duren langer dan welke andere band vandaag ook. In de voorgeschreven vijftig minuten spelen ze welgeteld zes nummers. De als enige beschikbare debuutsingle Migraine is een goed voorbeeld van waar de heren toe in staat zijn. Tempowisselingen en stijlen die variëren van djent tot death metal laten de luisteraar gissen naar wat er volgt. Het leent zich er niet voor, maar de vastberaden jeugdige bezoekers blijven elkaar om de hals vliegen in wat er vandaag als pit mee door moet.
Acht bands diep op een festivaldag is de benodigde focus wat ver te zoeken. Als er geen onderbreking tussen zat zou het ene nummer feilloos in het andere kunnen overlopen. Dat wordt ongetwijfeld een interessant debuutalbum om naar te luisteren. De Amsterdammers hebben hier in ieder geval laten zien dat ze fantastische muzikanten zijn die de winst van de metal battle dik hebben verdiend.
Met enige afstand is de beste band vandaag het Belgische Signs Of Algorithm. Het begint dan wel een kwartier later dan dat de bedoeling was, de overgebleven tijd maken ze meer dan goed. Steviger dan de metalcore die deze mannen produceren wordt het vandaag niet. Ze zijn de eersten die de aanwezige menigte echt naar voren weet te krijgen en dan ook nog eens in beweging te brengen. Daar doet frontman Frederick Vanhille zelf ook enthousiast aan mee door meermaals een rondje door het publiek heen te stampen.
Ze hebben ook veel om enthousiast over te zijn. Negen jaar na de debuutplaat Harbinger hebben ze afgelopen juni de tweede langspeler Sunchaser uitgebracht. Die staat hier vanzelfsprekend flink onder de aandacht en de breakdowns van de titeltrack gaan er hier goed in. Eindelijk een reden om echt de beuk erin te gooien. Terwijl er verderop vlammen uit het protestpodium slaan produceert Signs Of Algorithm hier ook een vurig optreden.
In negen jaar tijd lijkt de band juist terug te hebben gekeken naar de vroege jaren tweeduizend. De muziek van Sunchaser is een stuk luchtiger en energieker dan de voorganger en doet bijna terugdenken aan screamo, al blijven de cleane vocalen tot een minimum beperkt. Geen wonder dat het jonge publiek hier zo goed op gaat.
Het plezier bij de band spat er ook af. Ze stonden in 2017 al eens eerder op Occultfest en kwamen maar wat graag terug. Het publiek ziet ze ook graag weer en de jongste telg op het veld wordt aangemoedigd een stagedive te doen. Een prachtige sfeer voor het festival en precies waar het hier vandaag om draait.
Als afsluiter is de enige Duitse toevoeging van vandaag aan zet. Vlad In Tears heeft wisselende, doch overwegend negatieve indrukken gemaakt op de redactie van Zware Metalen. Clemens was nog gematigd positief over het album Porpora. Joost bleef echter steken op matig bij het vorig jaar uitgebrachte Relapse. Ook dit jaar heeft de van oorsprong Italiaanse alternative metalband een nieuwe plaat uit. Hide Inside kwam begin augustus uit en laat een wat meer ontwikkelde kant van de band zien. Live zagen we de band echter nog nooit aan het werk.
En live weet de groep een sterke setlist samen te stellen die niet verveelt door repetitieve tonen. Van het nieuwe werk naar een cover van Running Up That Hill, de broers Kris, Lex en Dario weten dit publiek te boeien na een lange dag vol indrukken en goedkoop bier. De aanwezigen zijn zelfs niet te beroerd om desgevraagd mee te schreeuwen en zelfs te springen. Laat ik dan de eerste van deze redactie zijn die Vlad In Tears een volmondig positieve beoordeling geeft.
De broeders hebben er zelf duidelijk ook lol in. De bassist is zelfs zo ver dat een jonge dame het podium op mag en het instrument om haar nek krijgt. Ook al heeft ze duidelijk geen flauw idee hoe ze ermee moet omgaan, er worden wat snaren geplukt en dat gaat niet eens ten koste van het geluid. Het is tekenend voor de relaxte sfeer die hier de hele dag al hangt. Kan gewoon, waarom ook niet?
Het feest loopt al een beetje uit, maar we willen door tot het laatst mogelijke moment en daar geeft deze laatste band gehoor aan. Toegift Hallo is dan de afsluiter van het hele festival waar het publiek vrolijk de alternatievelingen uitzwaait met een enthousiast ‘hallo, hallo’.
Een groet als afscheid, waarom ook niet? Het festival is immers terug en het vindt volgend jaar wederom plaats. Een geslaagd, gemoedelijk feest waar organisatie, bands en bezoekers ongetwijfeld mooie herinneringen aan overhouden. Occultfest is, zeker met het wegvallen van Graveland, een mooie toevoeging aan het Drentse muziekaanbod. Perfecte weersomstandigheden en een line-up van regionale trots en ver daarbuiten. Je zou zelfs nog rollend naar je tent kunnen om na te genieten, maar met een goed gevoel naar huis is ook wat waard. De organisatie heeft hier een prachtig feest opgebouwd, en de lokale gemeenschap die erop afkomt moet wel dik tevreden zijn. Hulde voor Occultfest! Volgende keer weer op het houten podium als het kan.
Setlist:
Semper Fi
- Semper Fi
- Sound of Terror
- Creeping Death (Cover – Metallica)
- Forces of Evil
- Feeling the Hate
Bad Standing
- Roulette
- Better Day
- Living Unnchained
- Summer Lover
- Cinderella
- The Race
- Shotgun Serenade
- Against Corruption
Unmaker
- Scavenge
- Godless
- Conflagrate
- Plague Mankind
- Pulverise
- Burn My Eyes
- Ashamed
- Demise
PVRS
- Shadow
- ?
- Tomorrow
- God
Traversus
- ?
- ?
- ?
- ?
- When the World Goes to Waste
- The Weight
Drôvich
- De Stoarm
- De Balt Fa Myn Siel
- Black Metal (Cover – Venom)
- St. Jerrend Pracht
- It Ljocht
- Kannibalisme Ya Holodomor
- Sinne
- Kom Werom
- Drôvich
- Ein Fan’e Tijd
Clitteband
- Hilversum Plat
- Gore Gozers
- Ich Bin Wasmachin
- Zwartrijden
- Ik Wil Het Mooiste Meisje Zijn
- Mamma Ik Wil Accountant Worden
- Brandstad
- Terug Naar de Basisschool
- Koningin van M’n Rommelkamer
- Feminist
- Roken op Schoolterrein
Hyla
- Forward
- Migraine
- Postdeath
- Leprosy
- Songbird
- Premonition
Signs Of Algorhytm
- Heavenless
- Beyond Contellations
- Digital Dominnation
- The Bitter End
- Sunchaser
- Shadows Remain
- Dictator
- Memento
- Harbinger
- We All Bury Our Sins
Vlad In Tears
- ?
- ?
- Not Good Enough
- Running Up That Hill (Cover – Kate Bush)
- The Monster Inside
- Feed On Me
- Fight For Another Day
- No One Cares
- Down
- Fade Away
- Hallo
Datum en locatie
6 september 2025, Occultfest, Hoogeveen
Foto's:
Elsabijn Fotografie
Links: