Headlines

De lucht boven Amersfoort werd al enige tijd wat donkerder. Zo rond 2017 begonnen de eerste wolken zich samen te trekken en in de jaren die daarop volgden scheen er steeds minder daglicht over de straten van de Keistad. De inwoners waren in rep en roer, maar geen expert ter wereld wist het fenomeen van de steeds zwarter wordende lucht te verklaren. Tot 2 april 2021 de wolken plots opzij trokken en met gedonder en geraas plaatsmaakten voor een regen aan cd’s en een lp’s. Begerig aanvaarden de nieuwsgierige Amersfoorters deze duistere gift van boven: What Befalls of Tainted Souls: het debuutalbum van het plaatselijke, in 2017 geboren, Codex Mortis.Lees verder ›

Als Brunhilde blijft verdergaan zoals op To Cut A Long Story Short, wordt de band een blijvertje. Muzikaal zit hun crossover tussen (punk)rock en metal snor.Lees verder ›

Necronomicon: het boek van de doden. Een fictief ‘toverboek’ dat in de verhalen van auteur H.P. Lovecraft voorkomt. Wat een toffe naam en wat een tof idee om daar de band naar te vernoemen. Het Duitse Necronomicon heeft exact dat gedaan toen het zijn carrière begon in 1984. Thrash metal met thema’s als de dood, het kwaad, satanisme, occultisme en kwelling. Ruim 37 jaar later is de band nog steeds actief en komt hij met album nummer tien: The Final Chapter.Lees verder ›

Waar is toch die goeie ouwe tijd? De tijd waarin de pleinen en de omliggende straten zich  vulden met afgrijselijke kreten en de geur van verbrand vlees. Waar de mens vandaag liever wat cannabis aan een vuurtest onderwerpt, zo werd vroeger regelmatig de brandbaarheid van de medemens getest. Het proefkonijn dat hiervoor uit de hoge hoed werd getoverd, was natuurlijk de heks. Voor al die enge magiërs met hun knokkelige vingers en neuzen vol wratten was immers geen plek in de nette vroegmoderne maatschappij.  En wat bleek? Met genoeg vuur kan je zelfs de meest hardnekkige toverkol in de as leggen.Lees verder ›

In 2018 waren we nogal onder de indruk van Lost Empyrean, het zevende album van de Franse post-metallers Dirge. Met name de track A Sea Of Light met zijn klaaglijke zang en prachtmelodieën konden wij prima smaken. Een 87 was dan ook het oordeel dat we de plaat aandeden. Kennelijk beduusd van zoveel lof namen onze Franse vrienden het besluit de band dan maar direct op te heffen. Als laatste groet brengen zij nu het toepasselijk getitelde Vanishing Point.Lees verder ›

Female fronted episch-symfonische black metal uit de Verenigde Staten. Dat is een niet zo overbevolkte niche lijkt me. Persoonlijk ken ik eerlijk gezegd geen enkele band die binnen deze beschrijving valt, maar daar komt nu dus verandering in dankzij Empyrean Fire uit Portland, waarvan ik hieronder het debuutalbum Deliverance bespreek.Lees verder ›

3.6.4.2 hoedje van, hoedje van, 3.6.4.2 hoedje van papier… o wacht dat rijmt niet. Jammer dat ze die laatste twee cijfers niet hebben omgedraaid. Nou goed, ik probeer in ieder geval nog iets van de albumtitel te maken. De band zelf zegt dat er een goede reden is voor deze onorthodoxe benaming. Deze wil hij echter niet prijsgeven, maar men spoort de luisteraar aan om zelf de betekenis te achterhalen. Degene die het als eerste heeft geraden wint de eeuwige roem door het hier in de commentaarsectie te vermelden!Lees verder ›

De langlopende Servische blackmetalformatie The Stone is geen onbekende voor ons. De band bestaat sinds 2001 (in feite sinds 1996, als Stone To Flesh) en bracht sindsdien een paar memorabele albums, EP's en splits uit. We herinneren ons natuurlijk de review van de vorig jaar verschenen EP Kruna Praha, of de split met Inferno. Dit Kosturnice is hun negende langspeler en werd zonet uitgebracht via het Vlaamse Immortal Frost Productions.Lees verder ›

Dit onbekend collectief wat zich Non Serviam noemt, brengt via het gerenommeerde Italiaanse Code 666-label, Le Cœur Bat uit. Je moet de muziek die dit gezelschap maakt niet in hokjes of kastjes proberen stoppen: dat gaat je niet lukken. Het is een werkstuk dat er in slaagt de grenzen van menig extreem genre te passeren en alzo een nieuw gegeven te maken. Zo ontstaat er een soort van muzikale collage of noem het een muzikaal breiwerk dat je zal passen of niet. Ik ben benieuwd, ik hou immers niet erg van breiwerken, niet van gebreide truien. Dat piekt en ambeteert, dat jeukt.Lees verder ›

S. en Z. versmelten zich tot NIHT, een old-school blackmetalband dat Arcanum uitbrengt via het kwaliteitslabel Ván Records. Het is een collectief dat de landsgrenzen oversteekt, want S. komt uit Oostenrijk en Z. uit Duitsland. Beiden kennen elkaar ook uit Necrovault. Op deze tweede plaat staan er zeven nummers verzameld die korte, krachtige titels hebben meegekregen die onmiddellijk de boodschap duidelijk maken. Dit duo haal je niet in huis voor de liefde Gods. Het is eigenlijk recht toe, recht aan black metal met een melodische rand en een Fins aandoend fundament. De weinig complexe lijnen worden niet al te moeilijk aan elkaar geplakt door veelal hoge screams en simpele eerder trage drum-dynamieken.Lees verder ›

Vroeger hadden we bij Zware Metalen Frank. Frank besprak af en toe een doomplaat. Ik las zijn reviews graag, maar qua smaak was hij vooral geïnteresseerd in klassieke doom. Zodra het riekte naar epic doom werd de score vakkundig een paar punten lager vastgesteld. Een review werkt soms ook andersom: dat je muziek die iemand anders niet leuk vindt juist wél leuk vindt. Afijn, een lang verhaal om te zeggen dat Servants of the Tide epic doom metal maakt.Lees verder ›

Genghis Tron is terug! De Amerikaanse band met de bijzondere naam brengt na een pauze van maar liefst dertien jaar een nieuwe plaat uit. De unieke combinatie tussen elektronische muziek en metal die de heren afleveren is altijd een interessante vernieuwende manier van muziek maken gebleken. Nu de band meer dan een decennium niks heeft uitgebracht en de helft van de band is vervangen, is het de vraag in welke mate de magie van vroeger is behouden.Lees verder ›