Voordat we Sumerian Promises van Sijjin eens deftig gaan bespreken, is het goed een klein kijkje te verschaffen in de Zware Metalen-keuken (ook wel Hell’s Kitchen). Gemiddeld ontvangen we elke week meer dan honderd nieuwe promo’s. In eenzelfde periode van zeven dagen worden er maar (“maar”) 21 tot 28 recensies op de site geplaatst. Dat brengt onherroepelijk met zich mee dat een aanzienlijk deel van de promo’s steeds verder wegzakt in de donkere krochten van onze Zware Lijst zonder besproken te worden. Ook het op 12 november 2021 uitgebrachte debuutalbum van Sijjin dreigde dat eenzame lot te ondergaan. Dat konden we toch niet over onze kant laten gaan. Daarvoor spreekt de old school death metal met wat blackmetalinvloeden simpelweg te veel aan.
Snel aan de slag dus. Over wie hebben we het eigenlijk? Toch vooral over oude bekenden, zo blijkt. De naam van bandleider Malte Gericke doet misschien niet meteen een belletje rinkelen. Onze Malte heeft zich in het verleden echter (ook) de naam Mors Dalos Ra aangemeten. En Mors Dalos Ra heeft maar liefst een twintigjarige geschiedenis als zanger/gitarist/toetsenist van het inmiddels ter ziele Necros Christos. Van die band heeft Gericke zijn maatje Iván Hernández meegenomen om op uiterst efficiënte wijze de soms razende drums in te kloppen. Ekaitz Garmenia (ook Extinction, The Great Wound en zelfs even livegitarist van de ietwat melodieuze thrashers Angelus Apatrida) ranselt in Sijjin de dunne snaren. Ervaring genoeg dus en dat laat zich horen.
En wat doen deze ervaren rotten dan? We zeiden het al in de inleiding: old school death metal spelen, met blackmetalinvloeden. Die laatste vinden we vooral in de melodieus lopende leadgitaar (luister maar naar Dagger Of A Thousand Deaths). Ze zijn overigens niet genoeg om van blackened death metal te spreken, maar dat mag je natuurlijk gewoon zelf weten. Strakke thrashpartijen worden ook in de mix gegooid en zo brengt Sijjin een uiterst volatiel mengsel. Dat doen er wel meer, dus toch nog wat nadere duiding.
Laten we Sumerian Promises eens op de tijdlijn van extreme metal plaatsen. Dan komt de plaat ergens kort voor de release van Altars Of Madness van Morbid Angel. Sijjin heeft zich zonder meer door die plaat laten beïnvloeden. Je hoort het in het gekende klassieke drum-en-bas-stop-en-start-spel (denk Chapel Of Ghouls), in de uit de klauwen gierende solo’s en in de pakkende melodieuze thema’s die boven komen drijven uit het beukmoeras. De openingsriff in Condemned by Primal Contact kunnen we zelfs maar beter als een eerbetoon aan de morbide engelen beschouwen. Tegelijkertijd horen we ook de vroege(re) charme van Abominations of Desolation en van een band als Possessed. 1988 death metal dus in 2021! Maar wel in een voller en warmer geluid dan in de oude tijden gebruikelijk was.
Opener Daemon Blessex zet gelijk de toon voor de hele schijf. Lekker wisselende tempo’s en een break met strakke thrashriffs, gevolgd door licht geniale solo’s zullen genoeg zijn om menig oldschoolfan het gevoel te geven weer eens met de maten naar de kroeg te mogen. Al helemaal als Gericke met zijn sappige maar zeer verstaanbare grunt ons slim toevertrouwt “I rejoice as… Hell awaits”. Ja, Sijjin weet wel hoe de aandacht vast te houden. Zo ook met de wel heel pakkende riffs in de titeltrack of de (bijna bluesgewijze) afwisseling in Angel Of The Eastern Gate tussen de tragere gezongen delen van de coupletten en het gitaarwerk in de maten na elke zin.
Met Angel Of The Eastern Gate hebben we gelijk de meest complete song en dus de luistertip van de plaat te pakken. Het refrein leunt zwaar op het zware ritme en leent zich daarom voor een uitbundig meeroepen vanuit de pit. Wordt er even niet geroepen (hoe kort ook), dan grijpt Garmendia zijn kans om de ene na de andere krankzinnige solo uit zijn snaren te halen. Tel daarbij een behoorlijke diversiteit aan riffs die allemaal blijven plakken en we hebben één van de betere deathmetalsongs van 2021 te pakken (hoewel hij ook al op de 2019 demo met dezelfde titel stond). Daar wilden we het eigenlijk bij laten wat betreft het “droppen” van titels, maar toen Unchain The Ghost nog eens voorbij kwam viel ons opnieuw het talent van Garmendia op. Zijn onorthodoxe solo’s tillen track én album echt naar een hoger niveau. Benieuwd hoe lang hij daarop heeft zitten puzzelen.
Zo het “hoe” hebben we ook gehad. Nu nog even het “waarover”, maar daarover kunnen we kort zijn. De titel van de plaat geeft al veel weg. Sijjin legt zich toe op Sumerische mythologie en horror. De verhalen komen door de verstaanbare grunt goed naar voren, maar het is de muziek die de Sumerische show steelt.
Sumerian Promises is een lekker energieke deathmetalplaat, die het meer dan verdient om gehoord te worden. Dat kan ook gemakkelijk want de hele plaat staat op YouTube en is hierboven gelinkt. De pakkende songs en het heerlijke gitaarwerk zullen de oldschoolfan zeker niet teleurstellen.
Score:
83/100
Label:
Sepulchral Voice Records, 2021
Tracklisting:
- Daemon Blessex
- Dagger Of A Thousand Deaths
- Those Who Wait To Enter
- Sumerian Promises
- Angel Of The Eastern Gate
- Hunting The Lizard
- Unchain The Ghost
- Darkness On Saqqara
- White Mantras Bleed From Black Magic
- Outer Chambers Of Entity
- Condemned By Primal Contact
Line-up:
- Malte Gericke – Vocalen, basgitaar
- Ekaitz Garmendia – Gitaar
- Iván Hernández – Drums
Links: