U leest het goed, ik review de nieuwste van Anette Olzon. Je gelooft het waarschijnlijk niet, maar dat poppy stemgeluid vond ik (na Tarja) nog beter passen bij Nightwish dan de uitgekiende Floor. Anette moest dan wel enorm haar best doen om met haar beperkt bereik emotie los te weken, het feit dat je hoorde dat ze moeite moest doen en de breekbaarheid van haar timbre deden mij iets. Ook de nummers die ze meezong bij Pain weekten hetzelfde gevoel los. Haar Zweedse – ABBA – DNA raakt bij mij eveneens het één en ander, waardoor ik me nog meer genoodzaakt zag haar tweede langspeler te reviewen. Ik hoorde de verpleegster in het echt nog niet eerder solo, Frontiers Records brengt daar nu verandering in.
Niet dat het belangrijk is, maar uiterlijk is het alsof Anette van Björk naar Tarja naar Floor Jansen veranderd is. Doet er niet toe. We beginnen met Bye Bye Bye, dat me meteen doet denken aan Bye Bye Beautiful, maar enkel qua titel. Het is een bijzonder catchy (een kernwoord) en vrij uptempo power metal nummer, ABBA-meezinger tot en met, dat me zin doet krijgen in meer. Sick of You (beste nummer op dit album) is iets minder rechttoe rechtaan en brengt een ietwat gefrustreerde en bitterzoete sfeer met zich mee, die kracht bijgezet wordt door de grovere mannelijke vocalist. Waarschijnlijk zijn ze afkomstig van bassist Johan Husgafvel, die live bij Mörk Gryning nog dienst deed/doet (en bij Pain) en gewoonweg de man is van Anette. Hoe dan ook, pure pop metal met power metal neigingen. Ook op I Need to Stay krijg je dubbele bassen te horen trouwens. Anette is niet van plan zoals Tarja om gezapig uit te bollen tot ze op pensioen kan. Er zit bijzonder veel dynamiek in de nummers, dankzij de viriele drumbehandeling, het relatief drukke gitaarwerk, de speelse toetsen en de extra dimensies in de zang (etherische zang, grunts, gelaagdheid, dubbele en triple zanglijnen, …). De refreinen worden obligatoir veel herhaald en de spanning wordt voorspelbaar opgevoerd, maar de kwaliteit van het kleefspul is meer dan goed.
Met het titelnummer valt de creativiteit wat weg en wordt er teveel gemikt op de resonantie bij het publiek voor een zelfliefde-hymne. Iets te makkelijk. Parasite heeft opnieuw een bitterzoet/agressief karakter, mede door de inbreng van pure power metal, semi-melodeath, trance keys en grunts. Slecht is het niet, maar het mist spontaniteit en het mist een climax/solo. Daarna valt het ganse album wat stil, wordt er gerekend op de aerodynamische moderne metal productie en zijn er weinig hoogtepunten tout court. Nog steeds finale Eurovisiesongfestival kwaliteit, maar geen Euphoria. Ook al kan de zanglijn van Hear Them Roar mij zeker krijgen.
Al bij al een album dat enkele nummers aflevert die zo in mijn “gimme some power” USB-stick gedropt zullen worden. Ik ben de laatste tijd wel vatbaar voor zangerespowermetal, Ad Infinitum (Unstoppable), Amaranthe (Fearless), Battle Beast (Eden), Temperance (Pure Life Unfolds) en nu dus ook Anette Olzon solo. Met dansjes en al er bij. TikTok here I come!
Score:
80/100
Label:
Frontiers Records , 2021
Tracklisting:
1. Bye Bye Bye
2. Sick of You
3. I Need to Stay
4. Strong
5. Parasite
6. Sad Lullaby
7. Fantastic Fanatic
8. Who Can Save Them
9. Catcher of My Dreams
10. Hear Them Roar
11. Roll the Dice
Line-up:
- Anette Olzon – Zang
- Johan Husgafvel – Bas, keel
- Anders Köllerfors – Drums
- Magnus Karlsson – Gitaar
Links: