Ik ben nog maar enkele jaren recensent bij Zware Metalen, maar heb in die korte tijd al heel wat onbekende bands leren kennen die uitermate boeiend bleken te zijn. Tot voor kort liet ik me hierbij vooral leiden door de korte omschrijving van het genre dat bij de desbetreffende band hoort. De laatste tijd kijk ik echter steeds vaker naar het label waarop de band in kwestie zijn werk uitbrengt. Dat is niet altijd een betrouwbare leidraad uiteraard (er wordt bijvoorbeeld heel wat interessant werk in eigen beheer uitgebracht ook), maar sommige labels zoeken specifiek naar een bepaald type muziek en dat blijkt soms wel te leiden tot interessante ontdekkingen. Zo blijf ik bijvoorbeeld het Italiaanse Xenoglossy Productions in de gaten houden, omdat zij gericht op zoek gaan naar de buitenbeentjes in het blackmetalgenre. Bands die buiten de lijntjes durven kleuren, die de platgetreden paden durven verlaten: daar ben ik gericht naar op zoek. Eerder dit jaar stootte ik op nog zo’n label: Onism Productions, uit Engeland. In maart brachten ze de EP Fire, Magic & Venom van de eveneens Britse band Sea Mosquito uit, en die sloeg bij mij alvast in als een bom. Negentien minuten nachtmerrie en vier minuten loutering, zo omschreef ik het. De epische, etherische, atmosferische black metal van deze Londenaren wordt op geniale wijze vermengd met progressieve postrock- en industrialblackelementen, en vormt zo een immersief totaalspektakel dat je niet snel meer loslaat.
Onism Productions is erin geslaagd om enkele maanden later hetzelfde kunststukje nog eens losjes over te doen met het Sloveense Kamra. Beide releases zijn uniek en onafhankelijk van elkaar uitgebracht, maar bewandelen in zekere zin hetzelfde pad: black metal met progressieve en experimentele elementen die je onderdompelt in een angstwekkende onderwereld die je enerzijds intuïtief zou willen ontvluchten, maar die tegelijk dusdanig intrigeert dat je blijft verder luisteren en je je laat meeslepen in het korte maar intense muzikale epos dat de heren op je bevattingsvermogen loslaten.
Met Conversing With Ghosts is Kamra aan zijn proefstuk toe. Een korte EP, bestaande uit twee nummers met een totaalduur van ongeveer zeventien minuten, die een proeve van hun kunnen geeft. De twee heren, M.D. en N.K. (initialen zijn best wel hip bij blackmetalartisten dezer tijden, maar het is ook wel een feit dat demonische aliassen absoluut niet zouden passen bij dit soort muziek), kunnen geen andere adelbrieven voorleggen, maar hun eerste werk toont wel aan dat ze zowel technisch als conceptueel heel wat in hun mars hebben. In tegenstelling tot hun landgenoten van The Stone en Srd gaat Kamra niet voor de rechttoe rechtaan aanpak, maar brengen ze een psychisch/sensitief meer uitdagende kijk op het genre. Om zich ten volle op deze spookachtige thriller te kunnen concentreren, werd in isolatie aan dit project gewerkt.
Wat hebben geesten ons te vertellen? Het verhaal van hun leven misschien. Of een kroniek van hun lijden en dood. Of een jammerklacht waarin ze hun gevoelens van kwelling, deceptie, woede, maar ook van rust en aanvaarding uitdrukken. Conversing With Ghosts brengt ons al deze emoties in één beangstigend totaalpakket. Beide nummers zijn wel gescheiden door een korte pauze, maar eigenlijk vormen ze één geheel, zowel thematisch als stilistisch.
Al van bij het begin van Lantern of Ghostly Unlight vermengen gitaren, drums en synths zich tot een coherent, mysterieus geheel, dat stap voor stap muteert, evolueert en opbouwt. Deze start is tegelijk akelig, mystiek, en vol anticipatie. Dit had zeker niet misstaan op een album van Schammasch of het laatste werk van Inferno. Het nummer komt pas echt los wanneer zanger N.K. zijn duivels ontbindt. Deze vocale uitingen zijn mogelijks ook de meest opvallende en unieke elementen van deze band: gegrom, gehuil, geschreeuw, bezwerende uitroepen en beangstigend hoog gegil slagen erin om je volledig uit je comfortzone te halen en projecteren een spookachtige sfeer die verwijst naar het esoterische en het paranormale. Het contact met de geesten is nu gelegd. Hun komst lijkt muzikaal vorm te krijgen door middel van een overweldigende drumlawine en de eerste klassieke blackmetalgeluiden: epische riffs, rommelende (geprogrammeerde) drums en een zeer virtuoze, doordringende en boosaardige blackmetalschreeuw. N.K. is een heel veelzijdige en getalenteerde vocalist die de extremen niet schuwt, dat is duidelijk. In de hardere stukken is er een enorme drive aanwezig die vanuit alle instrumenten, en de stem, lijkt te stromen. Het samenspel versterkt de impact die de muziek veroorzaakt en als éénheid wordt het verhaal verteld. Wat volgt is een wisselwerking tussen zacht/mystiek en bruut/boosaardig, die zijn culminatie kent in een pikzwarte passage die wordt opgevuld met de meest beestachtige diepe grommen en messcherp gekrijs.
En zo golft het nummer verder op en neer: eerst nog verpletterend in zijn venijnige gramschap, maar aan het eind neemt het een andere wending en horen we trillende fluisteringen en lamentaties vol kwelling en doodsangst. Het is tegelijk bevreemdend en unheimisch, maar wel een unieke ervaring. Dit is een stijl die ik nog niet vaak heb gehoord op een blackmetalalbum, maar het past perfect in deze context en daarom is het net een sterkte van dit Kamra.
Conversing With Ghosts is een onderdompeling in horror, angst en waanzin, perfect in evenwicht gebracht door een beginnende band met bijzonder veel talent voor sfeerschepping en een meer dan behoorlijke technische bagage (vooral het vocale compartiment is uitmuntend). Onism Productions heeft er een goudhaantje bij. Dit smaakt zeker naar meer en de band heeft al aangekondigd dat ze werk maken van een eerste studio-album. Momenteel is de EP enkel digitaal en op cassette te verkrijgen.
Label:
Onism Productions, 2021
Tracklisting:
- Lantern of Ghostly Unlight
- Oozing the Thirteenth Hour
Line-up:
- N.K. – Stem, drumprogrammatie
- M.D. – Gitaar, keyboards, drumprogrammatie
Links: