Headlines

Pak je strijdbijl maar uit de kast, want de barbaren van Conan komen weer een potje knokken. Het nieuwste album van deze doomgoeroes draagt de veelbelovende titel Violence Dimension, en het is alles wat je er van verwacht.Lees verder ›

Hebben we zo maar eventjes de twee vorige delen van een drieluik gemist. Onirik, het Portugese blackmetalgezelschap onder leiding van Gonius Rex, komt nu zowaar met het derde deel: Curling Serpents Under Stone. Ik praat je even bij. De heer Gonius Rex, ook nog actief in Noite, komt uit Lissabon en richtte dit Onirik zo maar eventjes al in 2002 op. Hij bracht in 2020 The Fire Beyond Eternity uit: deel twee van een verhalenbundel over het einde der tijden. In dat deel ging de wereld naar de galemiezen, compleet met vuur, lava en ik weet niet wat nog voor teringzooi. Dit derde deel handelt over hoe de wereld, of dat wat er nog van overblijft, verandert in een waarlijke hel.Lees verder ›

De smeerpoezen van Pestnebel zijn terug met een nieuw gortig en vunzig plaatje getiteld Verfall. Ruim tien jaar na Nachtwelten komt het hebbeding via Folter Records. Het gaat hier om black metal in zijn meest pure en meest venijnige vorm. De muziek wordt doordrenkt van haat en misanthropie, zo hebben we het natuurlijk graag. Hoe zou het komen dat een band om en bij de tien jaar stilligt? Meestal ligt de verklaring in het feit dat de bandleden heel wat andere zaken hebben lopen denk dan aan andere projecten of bands. De vier duistere heerschappen hebben een verleden in of spelen nog altijd in heel wat ander ondergronds blackmetalgeweld. Zoek het maar even op.Lees verder ›

Sith'ari is een nieuwe Amerikaanse melodische blackmetalband en dit Before The Dawn is zijn eerste release. Nu nieuw mogen we deze band eigenlijk niet noemen want zowel Pathos als Lord Kafir hebben al wel wat ervaring in de lokale ondergrond zowel op muzikaal vlak als op het vlak van opnemen, zeg maar het knoppenwerk. Nochtans zijn de bands waarin de leden resideren met name Nedakh, Satan Destroyer of Symphony Of Heaven niet direct bands die bij mij klokken of laat staan een belletje doen rinkelen.Lees verder ›

Raak jij wel eens betoverd, door een elf bijvoorbeeld? Mij is het nog maar zelden overkomen. De Finnen van Veljessurma brengen met hun allereerste plaat Haltioissaan de mogelijkheid om betoverd te geraken misschien wel erg dichtbij. Alzo lijkt de band je te willen vastnemen, doen beseffen dat de natuur toch erg mooi en machtig is. Erg lang bestaat dit collectief nog niet, misschien pak'm beet een jaar of vijf. In 2020 kwam er een demo, Ritual Of Cain. De EP Noidansolmu volgde een goede twee jaar later en hup hier is dan de eerste langspeler.Lees verder ›

Ter voorbereiding op deze review luisterde ik eerst een paar keer naar het vorige album van Machine Head, Of Kingdom and Crown uit 2022. Dan pakte ik er mijn review even bij. In retroperspectief was ik misschien een tikkeltje te scheutig met mijn 80 punten van toen: anno 2025 valt het me op dat zanger/gitarist/bandleider Robb Flynn een tikkeltje te pathetisch zijn boosheid etaleert terwijl hij zijn microfoon onder spuugt. Omdat het nieuwe album in de lijn van het vorige ligt, zou het zomaar kunnen dat ik over drie jaar anders naar mijn schrijfsel kijk dan nu.Lees verder ›

Sodeju, wat knalt Warhead, de openingstrack van het nieuwe album van The Haunted er hard in. Rap, vol vuur, met afgemeten riffs, pissige vocalen en Lombardiaans hamerwerk in een lekker vol geluid. Als deze intensiteit de volle veertig minuten wordt vastgehouden, is hier al de thrashplaat van het jaar, Dark Angel of niet. We hebben alvast goede hoop, want het promovel vertelt ons dat Songs Of The Last Resort “utterly viscious” en “uncompromising” is.Lees verder ›

Sun After Dark, het studioproject of de band van Benjamin König combineert black/dark metal met moderne donkere tonen en levert zo, althans volgens de bekende platenboer Hammerheart Records, een unieke mix van stijlen. De heer König kennen we nog van zijn werk in Lunar Aurora bijvoorbeeld. Nu komt hij terug met een album dat Tatkraft heet, wat vrij vertaald daadkracht zou moeten betekenen denk ik dan. Iets waaraan het je in het dagelijkse leven best niet ontbreekt.Lees verder ›

Met Silver Dust zitten we bij een niet-alledaags geval in metalland. De Zwitserse band bestaat al sinds 2013 en gooit met Symphony Of Chaos een vijfde album op de markt. Heel bekend zijn ze niet in onze contreien, ondanks touren met grote namen als Lordi, Moonspell of Rotting Christ (en dat zijn nochtans geen gelijkaardige bands). Misschien omdat er volgens mij geen middenweg is: je houdt van de muziek en het imago, of je moet er helemaal niet van weten.Lees verder ›

Je komt uit Italië, meer specifiek Rome en speelt black metal. Waar haal je dan de broodnodige inspiratie voor je bandnaam en voor de titel van je tweede plaat? Juist in Noorwegen en Zweden en dit om zo direct de link te leggen met de black metal uit de mid jaren '90 die je als persoon zo graag hoort en speelt. Zo simpel kan het zijn, moet dit Svart Vinter gedacht hebben. Zo noemde de band prompt de plaat Isvind.Lees verder ›

Drama in het kamp van Katatonia. Althans, zo laten de online metalen roddelkranten ons maar al te graag geloven. Creatieve verschillen zorgden in ieder geval voor een onoverbrugbare kloof tussen oprichters van het eerste uur Jonas Renkse en Anders Nyström, waarbij de laatstgenoemde gitarist besloot de band te verlaten. Wat er écht speelt achter de coulissen blijft natuurlijk enigszins gissen, maar daar besteden we dan ook het liefst zo min mogelijk aandacht aan. Wel kan gezegd worden dat de invloeden van Renkse op de laatste twee albums al zeer sterk door de muziek naar buiten kwamen en hij steeds meer het enige creatieve brein achter de muziek was.Lees verder ›

Ah, album nummer drie van deze Death-fanaten. Als groot fan van het betreurde muzikale brein Chuck Schuldiner heb ik natuurlijk al lang een oog op Gruesome, opgericht om zijn oeuvre in ere te houden. En toch ging ik nog niet volledig om. Tweede album Twisted Prayers staat hier wel in de cd-kast te “shinen” maar veel meer doet het ding ook niet. Kwestie dat Gruesome op die plaat – met alle goede bedoelingen die eraan ten grondslag liggen – simpelweg te dicht bij het origineel blijft. Bij sommige riffs kun je gewoon aanwijzen welke van Death als basis is genomen en hoe die op Twisted Prayers net even anders worden afgebogen. Tsja, en dan zet ik toch net iets liever het origineel op.Lees verder ›