Headlines

Californië herbergt zowel Death Valley als Silicon Valley. De ene een zeer dodelijke omgeving die ’s zomers tot de warmste plekken ter wereld gerekend mag worden. De andere juist een zeer vruchtbare bodem voor enkele van de grootste technologiebedrijven ter wereld. Met een mix aan technologisch vernuft en het bezingen van de doden vinden we aan de andere kant van Amerika een totaal andere vallei. In Pennsylvania kunnen we met bands als Rivers of Nihil, Burial in the Sky, Black Crown Initiate en het leidend onderwerp van deze recensie spreken van een heuse Tech-Death Valley.Lees verder ›

Een samenwerkingsverband tussen een singer-songwriter (Conny Ochs), een producent van filmmuziek (Sicker Man) en een autodidactisch muzikant (Kiki Bohemia). Dat belooft wat. Nog voordat hun eerste plaat Stroh Zu Gold uitkwam, stond Trialogos al op de planken op het online Roadburn Redux festival. Met zijn omineuze melodiën maakte hij aldaar een flinke indruk.Lees verder ›

Dit Narbeleth gaat al menig jaren mee. Oorspronkelijk is deze band afkomstig uit Cuba, de laatste tijd heeft hij echter zijn tenten opgeslagen in Spanje. Narbeleth is geen nobele onbekende in blackmetalland, daar reeds sinds 2008 op gepaste tijdstippen albums worden losgelaten. Vóór deze Svmma Cvm Nox Arcana bleek Indomitvs geen verkeerde plaat te zijn. Dit duo, met Dakkar als grondlegger, heeft zich gevonden in een agressieve doch niet al te brute blackmetalvariant met een goede, zuivere productie.Lees verder ›

Die Tanzwut kehrt zurück. Je kan geen albumtitel verzinnen die je meer doet uitkijken naar wat erop staat. Geen idee of het de Duitse heren van Tanzwut echt gaat om een revival van de middeleeuwse kracht die het vroeger wist uit te stralen, of dat het eerder symbolisch is als eindpunt van de voorbije periode waarbij middeleeuwse feestjes de grote afwezige waren.Lees verder ›

Een relatief nieuwe band uit Australië die melodieuze metalcore maakt. Dan denk je al snel aan namen zoals Make Them Suffer en Northlane. Het vijftal van Drown This City mogen om beide redenen klakkeloos in hetzelfde rijtje plaatsen. Colours We Won’t Know is de tweede EP van het gezelschap…Lees verder ›

Kan je depressief worden als je in een zonnig land woont? Kan je het niet meer zien zitten of het allemaal zo kotsbeu geraken dat je hoopt dat weldra alle leven uit je loopt als je in een zonnig land als Mexico of Italië woont? Kan dat? Ja, dat kan! Je kan er zelfs je levenswerk van maken om bovenstaande zwartgallige boodschappen te gieten in een even zwartgallig muzikaal jasje dat we black metal noemen. De drie heren van Lifeless brachten in november vorig jaar deze tweede langspeler Anhedonia uit. Gek dat deze plaat nu pas hier geraakt, maar kom.Lees verder ›

Om een album als dit in te leiden is het even tijd voor een geschiedenislesje. Europa werd ten tijde van de vroege middeleeuwen, rond de negende eeuw van onze jaartelling wel te verstaan, geregeerd door vele rivaliserende vorstendommen. Deze vorsten voerden voortdurend oorlog onderling, waardoor de defensie van grote schatten in kerken en paleizen nog het een en het ander te wensen overliet. In Scandinavië bleven deze schatten niet onopgemerkt en waren ze een reden voor sterke Vikinglegers om menig dorp of stad te plunderen en te bezetten. Zo ook in Zwitserland, waar de Vikingen lang vrij spel hadden tot zij in het jaar 891 door Arnulf van Karinthië verjaagd werden.Lees verder ›

Jongens toch... hoe kan het toch lopen. Deze Israëlische band, Subterranean Masquerade, maakte op mij een stevige indruk na het beluisteren van hun EP in 2004. Temporary Psychotic State, was de titel. Deze EP kwam in dezelfde periode en ongeveer gelijktijdig uit met het fantastische The Imaginary Direction Of Time van de Noren van Winds. Een van de bandleden van Winds, Andy Winter, werkte nog mee aan de EP van Subterranean Masquerade. Een jaar na deze EP kwam dan het erg sterke debuutalbum Suspended Animation Dreams via The End Records. Vervolgens viel alles een goede acht jaar stil alvorens er weer leven in de brouwerij kwam. Deze Mountain Fever is de vierde langspeler. Een centrale rol binnen deze band is weggelegd voor Tomer Pink, gitarist en bandmastermind.Lees verder ›

Onbekend is onbemind. Jammer genoeg is dat voor heel wat talentvolle metalmuzikanten de bittere realiteit. Neem nu Inflabitan (echte naam: Sigmund Hansen). In 1993, net wanneer de zwarte bloem van het donkerste metaal aan het ontluiken is, richt deze Noorse man zijn eigen blackmetalband op en brengt op twee jaar tijd twee fijne demo’s uit. Voor de tweede demo wordt hij ondersteund door Aggressor (Ved Buens Ende, Aura Noir, ex-Dødheimsgard, ex-Satyricon, ex-Ulver, ex-Fleurety (live) enz.) op drums.Lees verder ›

Ik kreeg hier de vinylheruitgave van Divide and Devour van de band Destroyed in Seconds door de bus. Het gaat hier om een band die sinds 2008 al in het openbaar verscheen. Los Angeles is de thuishaven en het vijftal verschafte de wereld tot dusver drie volledige albums en een livealbum. Alle heren dragen een baard. Geen idee of dit relevant is, maar het is wel een feit. Divide and Devour is het derde album van de band. Graag neem ik de heruitgave ervan even met u door.Lees verder ›

Als ik even zo vrij mag zijn Wikipedia als bron aan te halen: “Magie of tovenarij is de vermeende kunst van het manipuleren van de werkelijkheid met behulp van speciale objecten, spreuken en rituelen op basis van verborgen krachten.” In Zweinstein hebben we Harry Potter die lichtjes uit een staf schiet, in Midden-aarde hebben we Gandalf’s magische vuurwerk en het Land van Oz wordt gefopt door een charlatan met leuke technologische foefjes. Nooit geweten dat in Rotterdam, toevallig mijn woonplaats, een Company of Wizards op basis van tot dusverre voor mij verborgen krachten een debuutalbum bij elkaar heeft getoverd.Lees verder ›

Album nummer tien voor Borgne, de Zwitserse band rond frontman en schepper Bornyhake. De zes voorgaande albums kregen allemaal een plaats in de top van mijn jaarlijst. Meestal in de top drie, maar zelfs een eerste plaats werd verzilverd. Industriële black metal, symfonische black metal, furieuze black metal, elitaire black metal. Je leest het na in Y, in , in Royaume des Ombres en alle andere reviews die we gemaakt hebben van Bornyhake-releases. Daarbij zijn er ook van andere bands waar de beste man in (mee)speelt, zoals Pure en Enoid. Er moeten in ieder geval al hele rare dingen gebeuren wil Borgne niet weer schitteren in de ondergrond.Lees verder ›

Ergens in 2010 zag dit Mannveira het levenslicht in Reykjavik en dan zitten we in IJsland natuurlijk. Ondanks het feit dat deze vijf heren al meer dan tien jaar bestaan, valt er toch maar bitter weinig terug te vinden. Hun ijskoude black metal werd voor het eerst gepresenteerd op Von Er Eitur, een EP uit 2014. Vervolgens kwam er de split met de Canadezen van Ellorsith in 2016, ook via het huidige Dark Descent label.Lees verder ›

Het Zweedse Contempt Of The Light is een soloproject van Mickael Broberg, bekend van Unanimated. In The Darkest Of Times is het debuut waarop Broberg tekent voor alle instrumenten en alles zelf schreef. Melodische black metal krijgt het als vlag mee die de lading moet dekken.Lees verder ›