Lifeless – Anhedonia

Kan je depressief worden als je in een zonnig land woont? Kan je het niet meer zien zitten of het allemaal zo kotsbeu geraken dat je hoopt dat weldra alle leven uit je loopt als je in een zonnig land als Mexico of Italië woont? Kan dat? Ja, dat kan! Je kan er zelfs je levenswerk van maken om bovenstaande zwartgallige boodschappen te gieten in een even zwartgallig muzikaal jasje dat we black metal noemen. De drie heren van Lifeless brachten in november vorig jaar deze tweede langspeler Anhedonia uit. Gek dat deze plaat nu pas hier geraakt, maar kom.

Haal de scheermesjes maar uit de kast, laat het warme water alvast in het bad lopen of ga even op zoek naar wat poeders of pillen om je alvast in de stemming te brengen. Ik hou het op een vrolijke kop diep zwarte koffie alvorens ik op de playknop druk.

Lifeless heeft misschien wel iets van Lifelover, Vanhelga of Forgotten Tomb. In ieder geval is het zo dat een diepe tristesse als een zwaar deken over je valt en dat al vanaf de eerste noten van dit album. Een zwaar deken dat maar liefst meer als een uur op je gedrapeerd zal worden.

Waar Emp-Ti-Ness nog een door piano gedragen timid werkstuk is, stappen we definitief de afgrond in met behulp van een tokkelende gitaar die Ashes Of Hopes And Dreams inzet. Het bloed druppelt al snel van je polsen, de vocalen zijn immers zo scherp als het scheermesje wat je hanteert. De lieflijke cleane vocalen fungeren enkel als een dun lapje stof tegen het bloeden. Het mag duidelijk zijn dat de krasserige gitaarsound je zal blijven achtervolgen tot het einde van de plaat. De productie is erg droog en weinig levendig te noemen maar het ondersteunt zo wel de hele gedachtengang die hier achter dit album schuil gaat. Nu en dan krijg je ook de indruk, bijvoorbeeld in Trapped In The Void, dat het ritmisch wat wringt, ook dat kan passen in het geheel.

Het verdriet waarmee Lifeless verder leeft, geeft hen zoveel inspiratie dat het gros van de nummers vlot over de tien minuten gaat. De wisselwerking tussen diepe tranendalen en wat meer opgepepte, prikkende elementen is eerder typisch te noemen voor dit subgenre. Zo verglijdt je van een eerder kleurloos traag stuk naar een door dubbele bas gedragen  melodisch motief. Luister daarom maar eerst even naar de titeltrack, Anhedonia. Veel plezier ga je er niet aan beleven, of toch?

Na een paar koppen diep zwarte koffie is de plaat afgelopen en is de eindconclusie dat deze drie heren extreem hun best gedaan hebben nochtans luister ik in dit subgenre, liever naar de bovenvermelde bands, zij brengen net dat ietsje meer en toch ook weer anders. Kan je volgen?

Score:

75/100

Label:

Talheim Records, 2020

Tracklisting:

  1. Emp – Ti – Ness
  2. Ashes Of Hopes And Dreams
  3. Trapped In The Void
  4. Giving Up Everything
  5. Anhedonia
  6. Half – Hearted
  7. Time To Go Away From You
  8. Something Inside Me Dies

Line-up:

  • Nergot – Gitaar, bas, drum, piano, zang
  • Hypothermia – Zang, piano
  • Kjiel – Gitaar, zang

Links: