Californië herbergt zowel Death Valley als Silicon Valley. De ene een zeer dodelijke omgeving die ’s zomers tot de warmste plekken ter wereld gerekend mag worden. De andere juist een zeer vruchtbare bodem voor enkele van de grootste technologiebedrijven ter wereld. Met een mix aan technologisch vernuft en het bezingen van de doden vinden we aan de andere kant van Amerika een totaal andere vallei. In Pennsylvania kunnen we met bands als Rivers of Nihil, Burial in the Sky, Black Crown Initiate en het leidend onderwerp van deze recensie spreken van een heuse Tech-Death Valley. Vandaag wordt de derde langspeler van dit Amerikaanse kwintet van een vakkundig oordeel voorzien. Ga er maar goed voor zitten en neem er alle tijd en rust voor. A Monument to Silence.
Die tijd heb je namelijk wel nodig. Voorganger A Tunnel to Eden stamt alweer uit 2015, dus de heren hebben genoeg tijd gehad om wat nieuwe recepturen uit te proberen. Het lange wachten wordt dan ook beloond met ruim een uur aan nieuwe muziek. Naast de relatief lange speelduur is de muziek zelf ook geen voorgekauwde koek die je met twee keer slikken naar binnen werkt. Dit baksel bevat namelijk grove stukken waar je flink je tanden in moet zetten en diverse specerijen die niet met een enkele proefbeurt te ontrafelen zijn. Geen gemakkelijke kost dus. Maar zoals wel vaker met verfijnde kookkunsten is dit simpelweg een onderdeel van de ervaring.
En ander weer krijgen we! De melodische ondertoon verdwijnt enigszins en maakt plaats voor een waar progressief techdeathspektakel van negen minuten in de vorm van The Accuser. Hier komt het devies uit de eerste alinea weer terug. Ga er eens rustig voor zitten en laat je volledig overrompelen door de muzikale kwaliteit die over je heen komt. Wat een waanzinnig briljant nummer. Groovende gitaren, technische hoogstandjes, gitaarsolo’s en spoken grunts (is dat een ding, nu wel in ieder geval). Het is allemaal even perfect uitgevoerd. Als advocaat van de zware metalen probeert Alustrium tijdens het opvolgende The Plea nogmaals het pleidooi over te brengen dat zij schuldig zijn aan het brengen van een partij kwaliteitsmetaal. Als onafhankelijke rechter kan ik niks ander doen dan dit vonnis volmondig honoreren.
Na nog wat technische hoogstandjes op Deliverance for the Damned vinden we in Worthless Offers een redelijk ingetogen nummer. Dit geeft een modere metalcorevibe in de stijl van Parkway Drive. Met een outro van ruim een minuut kan dit eigenlijk maar één ding betekenen: de afsluitende song wordt van monumentale proporties. Zoals gezegd laat Alustrium niks aan het toeval over. De luisteraar moeten even voorbereid worden op wat gaat komen. Het afsluitende titelnummer van maar liefst elf minuten biedt de luisteraar een epische ervaring om het album in stijl en naar volle tevredenheid af te sluiten.
Wat een plaat. Voor de zekerheid nog één keer: WAT EEN PLAAT! Soms kan een album van dergelijke lengte richting het einde tekenen van verslapping (bij de band of bij de luisteraar) laten zien. Daar is bij dit A Monument to Silence totaal geen sprake van. Hier kun je alleen maar heel stil van worden, chapeau. Wat mij betreft had dit album nog een uur langer mogen duren.
Score:
90/100
Label:
Unique Leader Records, 2021
Tracklisting:
- This Hollow Ache
- Join the Dead
- Hunted
- The Accuser
- The Plea
- Dreamless Sleep
- Blood for Blood
- Deliverance for the Damned
- Worthless Offers
- A Monument to Silence
Line-up:
- Jerry Martin – Zang
- Mike DeMaria – Gitaar
- Chris Kelly – Gitaar, zang
- Kevin Penny – Basgitaar
- Kevin Corkran – Drums
Links: