Een samenwerkingsverband tussen een singer-songwriter (Conny Ochs), een producent van filmmuziek (Sicker Man) en een autodidactisch muzikant (Kiki Bohemia). Dat belooft wat. Nog voordat hun eerste plaat Stroh Zu Gold uitkwam, stond Trialogos al op de planken op het online Roadburn Redux festival. Met zijn omineuze melodiën maakte hij aldaar een flinke indruk. Het volledige optreden staat hieronder:
Het album bevat een achttal sfeervolle nummers. Ieder nummer zou zo de soundtrack van een post-apocalyptische film kunnen zijn. Beelden van ingestorte gebouwen en door klimop overwoekerde standbeelden zweven als vergeelde polaroids door je hoofd. De zelfvernietigingsdrang heeft de mensheid eindelijk de kop gekost, en de paar overlevenden rest niets anders dan het wachten op de dood. Vanaf het moment dat je de eerste tonen van albumopener Lavu Santu hoort, word je meegenomen op een Godspeed You! Black Emperor-achtige reis. Omdat de drie leden van Trialogos totaal andere muzikale achtergronden hebben, wordt er in ieder nummer een pad ingeslagen. Toch vormen de acht nummers één geheel. Zo horen we op het nummer Stroh Zu Gold een warme, krautrock-achtige invloed en is Batdance wat meer geïnspireerd door de nieuwe golf van new wave- en synthwavebands (denk aan Fotocrime of GosT). De naam van het nummer is mogelijk een referentie naar die meme waarin je vleermuizen ziet dansen op een nummer van Molochat Doma. Van joligheid is op Stroh Zu Gold overigens totaal geen sprake. De intieme setting, het gevarieerde musiceren en de goede geluidskwaliteit zorgen voor een buitengewoon goed album. Zelfs na meerdere beluisteringen blijf je meer diepte ontdekken. Een knappe prestatie. Zeker als je je bedenkt dat deze band uit slechts drie mensen bestaat.
Op het nummer Il Terzo Sogno is er een invloed van Ennio Morricone te horen. Maar als we eerlijk zijn, kan dat ook komen door de Italiaanse titel ervan. Het is in ieder geval een goede soundstrack voor de melancholische eenzame ruiter. Rip Current is het meest duistere nummer van de plaat. De snaren staan ietwat overstuurd op de mix waardoor ze een rauwe klank krijgen. De logge herhalingen brengen een soort onheilspellend gevoel met zich mee. Het klinkt alsof we in een doemsdagfabriek zijn beland waarin gigantische hamers roestig oud metaal plat slaan. Albumsluiter Hikikomori gaat over een Japans fenomeen waarin een persoon (meestal een student) zich helemaal afsluit van de maatschappij en zijn woning bijna nooit meer verlaat. Sommige mensen leven wel tien jaar in zo’n ‘vrijwillig’ sociaal isolement. Naar schatting leven meer dan drie miljoen Japanners op deze manier. Geen vrolijke bedoeling dus, maar dit nummer is dat evenmin. Het is daarmee een treurige, atmosferische, maar zeer passende albumsluiter.
Trialogos’ debuutplaat is geen zwaar metaal, maar wel deprimerend en duister. Als je houdt van prachtige, cinematografische, melancholische en sfeervolle muziek, dan is dit album zeker een aanrader. Houd je meer van gitaargeweld, dan zou ik deze onderaan de stapel leggen.
Score:
90/100
Label:
Exile On Mainstream Records, 2021
Tracklisting:
- Lavu Santu
- Stroh Zu Gold
- Batdance
- Il Terzo Sogno
- Mali:Berlin
- Rip Current
- Wellenreiter
- Hikikomori
Line-up:
- Conny Ochs: Vocalen, akoestische gitaar, elektrische gitaar, basgitaar, drums, percussie
- Sicker Man: Gitaar, akoestische cello, elektrische cello, moog, Juno-6, lapsteel, veats, effecten
- Kiki Bohemia: Vocalen, basgitaar, dictafoon, autoharp, Rhodes piano, effecten
Links: