Ergens in 2010 zag dit Mannveira het levenslicht in Reykjavik en dan zitten we in IJsland natuurlijk. Ondanks het feit dat deze vijf heren al meer dan tien jaar bestaan, valt er toch maar bitter weinig terug te vinden. Hun ijskoude black metal werd voor het eerst gepresenteerd op Von Er Eitur, een EP uit 2014. Vervolgens kwam er de split met de Canadezen van Ellorsith in 2016, ook via het huidige Dark Descent label.
Dit debuut, Vitahringur, telt vijf nummers en glijdt over de bevroren vlakte naar de 35 minuten. Ik moet waarschijnlijk niet meer beschrijven of vertellen hoe IJslandse black metal klinkt. Als je dan ook nog eens te weten komt dat er leden, ex -leden of live – muzikanten tussen zitten van bands als Naðra, Wormlust, Andavald en Almyrkvi, dan mag je zeker zijn dat er opnieuw een kwaliteitsplaatje afgeleverd wordt.
Erg degelijk materiaal allemaal als je de plaat voor een eerste maal doorgeluisterd hebt, maar waar zit de eigenheid van dit Mannveira? Die moet je zoeken in de interpretatie om alles wat relatief trager en slepender te brengen of in de directere samenvloeiing grunt en scream. Ook de meer vertellende gitaarriffs brengen misschien wat meer eigenheid. Of is het door het gebruik van een solerende partij of noem het een sturende leadlijn, in het titelnummer? In ieder geval is het duidelijk dat door de zwartgallige productie de muziek erg goed tot zijn recht komt. Ook een kenmerk van IJslandse black metal, nu vind ik jammerlijk niet direct ergens terug waar deze plaat werd opgenomen.
Neem de erg giftige start van Í Köldum Faðmi alwaar de beginmaten op de schouders rusten van een trekkende blastpartij die samensmelt met een eerder gruntende zangpartij. Wanneer de enkele kick er dan inkomt, zit de vettigheid er goed in. Vitahringur dat met zijn ruim acht en halve minuut van je tijd in beslag neemt, trekt een plakkerig sleepspoor over de houten vloer. Alsof je het geronnen bloed van de moordpartij daagsvoordien, kan volgen tot aan de plaats delict. Vervolgens krijg je van je kompaan een grove borstel in de hand om alles op te poetsen, schuren, wrijven…
Ook Framtíðin Myrt maar meer nog het allerlaatste nummer Kverkatak Eilífra Martraða behoudt die degelijkheid, een beetje finesse op de cymbalen laat de heer Jón, even buiten het afsprakenkader, handelen. Hij wordt weliswaar snel terug naar de essentie getrokken, want ook in dit nummer heb je die glibberige interactie tussen gitaar, vocalen en de gekozen melodie. Het album laat zich vervolgens dreigend uitglijden.
Ik schreef het al eerder over IJslandse black metal. Ik weet niet waar deze heren de inspiratie blijven halen. Maar ook deze debuutplaat van Mannveira, Vitahringur, is er eentje waaraan je moeiteloos je zuurverdiende centen en dit zonder te verpinken, mag uitgeven.
Score:
80/100
Label:
Dark Descent records, 2021
Tracklisting:
- Ópin Rjúfa þögnina
- Í Köldum Faðmi
- Vítahringur
- Framtíðin Myrt
- Kverkatak Eilífra Martraða
Line-up:
- Illugi – Zang, gitaar, bas
- Jón – Drum
- Örlygur – Gitaar
- Sindri – Gitaar
- Óskar þor – Bas
Links: