escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Hyde brengt blackened Doom uit Franstalig België met dubbele vrouwelijke vocalen die zowel cleans als screams verzorgen. Hyde zag het levenslicht in 2009 en kwam in 2016 met het eerste album The Seeds of Doom op de proppen. De opvolger Ardwenna sprong Zware Metalen in het oor.Lees verder ›

Vanuit Manchester meldt het langlopende project Foetal Juice (en niet 'Fetal Juice', we gebruiken de Engelse spelling, we zijn toch zeker geen Amerikanen!) zich terug aan het front met de derde langspeler genaamd Grotesque, uitgebracht door Gorehouse Productions. De bandnaam is een zinspeling op de film Beetle Juice en, zo gaat het verhaal, dit was de eerste naam die de heren aan het lachen bracht tijdens een avondje 'wat-voor-bandnaam-zullen-we-nu-eens-verzinnen-brainstorm-avondje'.Lees verder ›

Achter dit Tusenårseken (duizend jaar oude eik) zit de Zweed Andreas Karlsson. In 2020 bracht dit heerschap zijn debuutalbum Svält uit. Nadien volgde er nog de EP Avgrundsjuka. We stappen bij Zware Metalen in met het tweede album Mardrömsmeditationer ofwel nachtmerriemeditaties. Een bijzondere titel van een werk dat, zoals zal blijken, zich niet eenvoudig laat duiden.Lees verder ›

Dit olijke Zweedse duo dat ons eerder al Det Stora Tunga Sjuka bracht komt nu met Undergång. Een album dat vlotjes voorzien wordt van maar liefst elf smeerpijperijblackmetalnummers in de aloude traditie. Met een geluid alsof de beide heren het geheel in het repetitiehonk hebben opgenomen.Lees verder ›

En wederom hebben we hier een debuutplaat te pakken. Ditmaal van het Britse Master's Call, dat met A Journey For The Damned zogenaamde "heavy metal blackened by death" laat horen. In eerste instantie was ik wat sceptisch na het lezen van deze omschrijving, voornamelijk omdat het mij onduidelijk was in welke hoek ik de band zou moeten plaatsen. Nou, zo later zal blijken in geen enkele specifieke hoek.Lees verder ›

Extreme brak begin jaren negentig door met een aanstekelijke mix van funk en hardrock. Met de plaat Pornograffitti lanceerde de band zichzelf naar de mainstream, met name dankzij de wereldhit More Than Words. Door de jaren heen heeft de band de nodige bezettingswisselingen doorgemaakt en zijn er ook perioden geweest dat Extreme leek te zijn opgeheven. Maar met het dit jaar uitgebrachte album Six is de groep na een hiaat van ruim vijf jaar weer helemaal terug van weggeweest. Ter promotie van dit album bezocht het gezelschap, in de oorspronkelijke bezetting, een uitverkochte Melkweg in Amsterdam. De New Yorkse band The Last Internationale, die vorig jaar in de Ziggo Dome nog opende voor Kiss, mocht de avond openen. Onze fotograaf was Victor Peters was erbij een maakte het volgende verslag.Lees verder ›

Dimmu Borgir was al druk bezig met het uitgeven van re-releases. Komt daar nog Inspiratio Profanus bij! Een compilatiealbum met alle covers die de band tot en met Abrahadabra heeft uitgebracht. Wel opnieuw gemixt en alles. Jammer, want ik dacht eigenlijk dat het allemaal nieuwe tracks zouden zijn. Blijken het allemaal nummers te zijn die ik al eens had gehoord. De titel vertaalt trouwens figuurlijk naar iets als: ademtocht van het onheilige.Lees verder ›

Suspect Hostile… Suspect Hostile… is dat niet dat nummer van Bolt Thrower? Inderdaad, Suspect Hostile is het vierde nummer van Honour, Valour, Pride maar bovenal de naam van een nieuwe Nederlandse deathmetalband. Bij Brutal Insanity Records verschijnt nu het eerste album en ja, de link met de bottenverbrijzelaars uit Engeland is duidelijk hoorbaar. Maar! Let op! Suspect Hostile maakt death metal met een twist!Lees verder ›

Oekraïne, we weten allemaal wat daar nu al een hele poos gaande is. Laten we maar gewoon hopen dat de oorlog die daar woedt snel weer gaat liggen en dat vooral in de eerste plaats voor de gewone man op de straat, voor Jan Modaal. Want zeg nu zelf: het is vaak het gewone mensenvolk dat met de miserie zit en zo ook de muzikanten in menig Oekraïens collectief. Ditmaal spreek ik over Bergrizen. Die Falle is de opvolger van de ambient, sound-scape plaat Orathania die ook dit jaar nog verscheen via het Purity Through Fire label. Het is dit label dat deze band al bijna van sinds den beginne ruim vijftien jaar geleden, de helpende hand toereikt.Lees verder ›

Het jaar dat Osmium - de zwaarste podcast in het Nederlands - bijna fataal werd, is inmiddels zelf ook nagenoeg ten einde. Babbelaars Niels en Pim etaleren daarom traditiegetrouw hun eigen wansmaak via hun persoonlijke jaarlijstjes. Na ruim vier jaar podcasten zou je verwachten dat ze elkaars muzieksmaak door en door kennen, maar niets blijkt minder waar. Wie geniet bijvoorbeeld van lesbische country? Wie steekt een vurig pleidooi af voor dubstep? Wie luistert per ongeluk naar christelijke heavy metal? Wiens onderzoek staat in de nationale kranten? Al deze ontdekkingen worden gedaan in deze aflevering.Lees verder ›

Nu Lemmy† de eeuwige jachtvelden regeert, moeten wij ons hier op aarde behelpen met mindere goden en tweederangs kopieën. Het is niet anders; rock ‘n’ roll zal nooit meer zo hard rocken. Whisky-cola, amfetamines en de gokkast maken plaats voor barista-décaf-met-havermelk. Groupies en pooiers staan werkeloos aan de zijlijn, terwijl backstage nog maar eens de decibeldiscussie wordt aangezwengeld en conservatorium-geschoolde muzikanten zich hardop zorgen maken over het pensioengat.Lees verder ›

Columbus, Ohio dat is de plek van waaruit dit verhaal vertrekt. Het is het Amerikaanse Yfel dat met zijn tweede plaat Beneath The Mountain's Vigil die uitkomt via het New Yorkse Fiadh Productions, ons tracht mee te nemen in zijn vertellingen die muzikaal omgord worden door atmosferische black metal. De heren halen hun inspiratie uit overleveringen van historische gevechten denk dan aan de strijd om Blair Mountain. Ze halen echter ook het koolmijnverleden van de brede regio aan en wat voor impact dit op mens en omgeving heeft gehad.Lees verder ›

Alstublieft! Horen we nu 66 minuten aan progressieve gothic en doom metal? De Maltezen zijn na acht jaar terug met een volwaardig studioalbum. Collega Alfvoet recenseerde in 2008 al het debuut End Of An Era, waarna collega Pelgrims in 2012 de beschrijving van For The Unsung voor zijn rekening nam. Inmiddels heeft een aantal line-up wisselingen binnen de band als resultaat dat er afscheid is genomen van de feeërieke vrouwenzang.Lees verder ›

Echt productief kan je het Zwitserse Wyrgher niet noemen. De band is opgericht in 2014, bracht het jaar daarna al zijn eerste album én een EP uit, maar aan die snelle start werd geen gevolg meer gebreid. In de acht jaar die volgden op het bizar getitelde Üüberirdh (Lugubria) was het helemaal windstil rond Wyrgher: geen albums, zelfs geen demo, EP of split. Niets. Tot nu, want eindelijk is de band terug met een nieuw studio-album: Panspermic Warlords.Lees verder ›

Hoewel de start van Wicked Maraya in de jaren '80 van de vorige eeuw geplaagd werd door tegenslagen, met als dieptepunt het op de plank blijven liggen van het eigenlijke debuutalbum door het faillissement van de toenmalige platenmaatschappij, heeft de band in 1994 een enorme impact gehad met zijn debuut Cycles. Progressieve heavy metal die zich met gemak kon meten aan bands als Queensrÿche, Crimson Glory en W.A.S.P.Lees verder ›