Iron Kingdom – The Blood Of Creation

Geschreven door op 14-12-2022 om 21:37.

Epische bandnaam: check. Epische albumhoes: check. Epische naam voor die plaat: check. Iron Kingdom omschrijft zijn muziek als epic heavy metal en jongens en meisjes, dat meent de band echt hoor. Het Canadese kwartet bestaat pas sinds 2011, maar het maakt muziek alsof 1981 bijna ten einde loopt. We kregen bij Zware Metalen de bands nieuwste plaat aangestuurd en ik besloot er eens naar te luisteren.

Eerst en vooral: ik ben altijd wel te vinden voor dit soort muziek. Het is moeilijk om in dit genre echt de top te halen. Ten eerste is er maar een kleine markt voor (helaas), maar ten tweede is het dan nog eens een verdomd moeilijk genre ook. Je mag als gitarist nog zo retestrak spelen en als zanger nog zo’n hoge tonen halen als een castraat, dit wil geenszins zeggen dat je muziek boven de middelmaat gaat uitsteken. Deze Iron Kingdom zal bijvoorbeeld nooit stadions laten vollopen zoals zijn idolen daar wel in slaagden. De helaasheid der dingen. Soms ben je als bandlid gewoon te laat geboren.

Want vergis je niet: deze band klinkt best leuk hoor! Wie dweept met klassieke heavy metal en nog steeds kwaad is op Kurt Cobain omdat hij zogezegd de goede muziek een nekschot gaf, is bij deze plaat aan het juiste adres. Neem nu Queen Of The Crystal Throne! Deze vijfminuuter klinkt – naast als een ideale titel voor een nieuwe Indiana Jones-film – ook heerlijk authentiek. Snerende gitaren en een beukende ritmesectie, met daarboven een zanger geplaatst die heel veel naar Savatage heeft geluisterd. Eerlijk? Ik heb deze zelfs op repeat gezet. Een knop die nog niet bestond in 1981 denk ik.

Ook In The Grip Of Nightmares beviel me wel. Niets innoverend en nul komma nul procent originaliteit, maar laat dat de pret niet bederven. Dit is een 80’s horror-opera behangen met lekkere gitaarriffjes. Ritmisch ook meer dan bekoorlijk ook al doet de band het met twee sologitaristen die netjes van elkaar overnemen. De ene heet Megan Merrick en ze laat haar gitaar even hoog zingen als zanger-gitarist Chris Osterman, die ook wel weet wat te doen met zijn zes snaren. Koppel daar dan een monster als Max Friesen aan op de drums en Leighton Holmes op de basgitaar, die op zijn beurt alles netjes in balans houdt als een volleerde koorddanser. Deze band heeft chemie samen!

Niet alles wat de band op plaat liet drukken is even memorabel, maar door te eindigen met een knaller als The Blood Of Creation blijf ik na afloop met een goed gevoel zitten. Het nummer is een beetje Manowar meets Tygers Of Pan Tang, om er toch maar een gevoel op te kunnen plakken. Nee, stadions zal Iron Kingdom niet gauw laten vollopen, maar als de band België of Nederland zou aandoen, ga ik geheid kijken! Technisch goed uitgevoerd, een volle zaalvullende klank en zo te horen heel wat “stage personality”. Soms hoor je gewoon dat een band de moeite waard kan zijn om live aan het werk te zien. Tot die tijd moeten we het met deze plaat doen. Ik ga dit viertal alleszins blijven volgen.

Score:

84/100

Label:

Eigen Beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Tides Of Desolation
  2. Sheathe The Sword
  3. Queen Of The Crystal Throne
  4. Hunter And Prey
  5. Witching Hour
  6. In The Grip Of Nightmares
  7. Primordial
  8. The Blood Of Creation

Line-up:

  • Leighton Holmes – Basgitaar
  • Chris Osterman – Gitaar en zang
  • Megan Merrick – Gitaar
  • Max Friesen – Drums

Links: