Headlines

Black metal uit Zweden voor fans van Dissection en Necrophobic. Zo opende ik in februari 2020 de review voor het debuutalbum van de Zweedse band, Kvaen. The Funeral Pyre was de eerste kennismaking met multi-instrumentalist Jakob Björnfot. The Great Below is dus de opvolger, ook nu uitgebracht via Black Lion Records. Ditmaal zit de heer Tuhkala op de drumkruk en krijgen we heel wat gastbijdrages van onder andere Mike Wead, Jeff Loomis, Sebastian Ramstedt, Angus Norder, Nephente Fridell maar ook van de Fin Vreth, die we kennen van Finntroll. Hij leent zijn stembanden uit op het afsluitende The Fire Within Him Burns.Lees verder ›

Uit Turkije, meer nog de zonnige plaats Izmir, komt dit éénmansproject Archurahl. De heer Algorth (Deniz) is de man achter deze band en is voor alles verantwoordelijk. Dit Albtraum is de derde EP van zijn hand. De heer speelt black metal met een depressieve rand, iets wat meteen duidelijk wordt als je de titels van de nummers leest. Ik kende de band niet en kreeg deze EP toegespeeld via collega Maarten O.. Of ik vrolijk van word van deze eerste kennismaking? Vermoedelijk niet. Maar het valt te proberen natuurlijk. In ieder geval schrijft Algorth graag over alle miserie van de wereld en al de miserie die hem bij momenten ook zelf overvalt.Lees verder ›

Wunderbar! De heren van het in Duitsland gestationeerde Burn Down Eden zijn alweer terug. Alweer, aangezien het vorige werk minder dan een jaar geleden op de wereld werd losgelaten. Oké toegegeven, de vorige keer was dit een volledige langspeler, nu moeten we ons tevreden stellen met vijf nummers in iets meer dan een kwartiertje muziek. De heren zijn gewisseld van label en laten de Duitse burelen achter zich om dit nieuwe Sermonize onder de vlag van Seek & Strike uit de Verenigde Staten uit te brengen. Dit label kwam me al bekend voor aangezien het magistrale Orbit Culture hier ook zijn kunsten mag vertonen. Eens kijken of deze verandering van omgeving in een nieuw elan kan voorzien.Lees verder ›

Toen ik een jaar of vier geleden de pen weer oppakte en begon met reviews schrijven, was het Zweedse Aviana een van de eerste échte verrassingen die de revue passeerde. Epicenter was het tweede album van het vijftal en de zeer beklijvende, boeiende mix van metalcore en djent wist met gemak de middelmaat te ontstijgen. Ook na talloze luisterbeurten blijft de plaat interessant doordat er genoeg te ontdekken is in de mooi uitgebalanceerde composities.Lees verder ›

Tweede album van het Belgische Charcoalcity, dat sinds 2012 industriële metal verzoent met darkwave en gothic. Het debuutalbum Greyscale viel collega Kris te beurt in 2017. Ik zag ze zelf live aan het werk toen er nog optredens plaatsvonden op het Herbakkersfestival in Eeklo, 2018. Het drietal dat je kunt zien op de foto's van dat festiva is uitgegroeid tot een viertal en komt nu met een tweede album, Antibionics.Lees verder ›

De benaming 'middeleeuwen' is ook maar vreemd. Dat veronderstelt een begin, midden en einde. Leven we dan nu in het einde? Het lijkt er met al die pandemieën en oorlogen in elk geval op. Bij Heltekvad is de benaming 'middeleeuwse black metal' ook vreemd. Volgens de band is Heltekvad als geen ander in staat om middeleeuwse soundscapes te maken. Het gros van deze release is echter gewoon Scandinavische black metal. De band voegt hier en daar sporadisch middeleeuws gepingel toe.Lees verder ›

Pyrrhic Salvation is een drietal dat afkomstig is uit Richmond in de Verenigde Staten en met de EP Manifestum I debuteert. In 2016 bracht de band - toen nog een tweetal en enkel en alleen een online samenwerking tussen Michael Altobello en Sagar Nadgir (Carcinomic) - al eens een demo uit, maar die moest het doen met geringe aandacht. In de loop van de tijd werd in Chrisom Infernium (Veilburner) een zanger gevonden, waarna er gewerkt kon worden aan een EP, die nu aan de wereld getoond wordt.Lees verder ›

Onverwacht geluk: een briefje van twintig vinden op straat, een rotdag op je werk en dan thuiskomen terwijl je lief heeft gekookt waarna wat hand- of monddiensten volgen, je voetbalcluppie dat de underdog is maar in de laatste minuut toch de winnende treffer maakt of een album van Obscuris. In 2010 verscheen er een demo van deze band, die momenteel vanuit Rotterdam opereert, en twaalf jaar later ligt er ineens volledig onverwacht een volledig album op de digitale deurmat.Lees verder ›

Waar deel één als een paarsige zonsondergang aan ons voorbij is getrokken, greep de tweede uitspatting van de heren van Purple Dawn meteen onze aandacht. Omdat we allemaal goed opgevoede mensen zijn, moeten we toegeven dat we eigenlijk dachten dat het om een nieuwe editie van de Doom Sessions-reeks ging. Qua naam lijkt dit album (Peace & Doom Session II) hier namelijk best veel op. Wat we voor ons smoelwerk gesmeten krijgen is ook wel iets dat we op een Doom Sessions album zouden kunnen verwachten: stevige stoner met een flinke scheut psychedelica.Lees verder ›

Als je vroeger, in het pre-internettijdperk, wat bestelde uit Noord-Amerika kon het minimaal drie maanden duren voordat je bestelling arriveerde. Vaak werd het verstuurd via zeepost, omdat luchtpost niet te betalen was. En in de tussentijd maar hopen dat het pakket niet was zoekgeraakt of gejat. Uitgebreide trackingsystemen zoals we nu kennen waren er nog niet. Deze tijden van lang wachten lijken terug te zijn gekomen: mijn bestelling van Doomsday Profit heeft er ruim drie maanden over gedaan om op de mat te vallen.Lees verder ›

Vorga is een jonge Duitse band welke is ontstaan vanuit een big bang in 2017. Na twee singles en de in eigen beheer uitgebrachte EP Radiant Gloom, is er nu het debuut Striving Toward Oblivion. Transcending Obscurity Records uit India heeft de band getekend en brengt dit debuut uit. De band speelt kosmische- of sci-fi black metal. Ik weet niet zo goed wat black metal nu specifiek kosmisch of sci-fi maakt. De teksten of in dit geval het artwork dat veel planeten, sterren en ruimteschepen bevat? Of misschien het logo van Vorga wat best eens een timewarp wormgat of zo zou kunnen voorstellen? Waar de band zichzelf naar eigen zeggen graag over wil laten uitweiden zijn lichtvoetige thema's als antropocentrisme, existentieel nihilisme en misantropie. Ik heb dat niet kunnen beoordelen daar ik de teksten niet in mijn bezit heb, dus ik geloof het meteen.Lees verder ›

Sinds 2019 is deze Oekraïense dame actief in de blackmetalwereld met het eerste werk, Cold Silence. Voor het vervolg smeedde Sidus Atrum, de band van Yuliia Lykhotvor, een samenwerkingsverband  met het Oostenrijkse Kvlt Und Kaos productions. De essentie van het tekstuele laat zich vatten door het feit dat een ziel, na overlijden, op zoek gaat naar zijn/haar origine. Mevrouw Lykhotvor heeft grotendeels alles zelf gedaan op dit tweede album. Ze schreef de muziek, de teksten en stak ook heel wat werk in het opnameproces. Ze screamt en grunt alsof het een lieve lust is, wisselt dit vervolgens af met gewone zangpartijen en gesproken stukken. Toch kiest ze ervoor om alles in het Engels te brengen, haar moedertaal was toch sterker geweest, maar kom, de keuze is gemaakt.Lees verder ›

Een debuut EP met als titel, Vergeet De Eeuwenoude Haat Nooit, is de eerste kennismaking met het werk van Messentrekkersgilde 1983 en zijn band, Ceremoniële Walging. Het Belgische Babylon Doom Cult records brengt dit hebbedingetje digitaal maar ook op cassette uit. Lekker terug naar de oude school dus. Als je de titels van de nummers en de titel van de plaat leest is dit ook gewoon de tijd waar we naar terug gekatapulteerd gaan worden door de muziek. Muzikale invloeden zouden er zijn van onder andere Lustre en Sargeist.Lees verder ›

Post-black metal uit de Verenigde Staten van Amerika wordt ons gepresenteerd door Sylvan Realm, een project dat ontsproot uit de hersenspinsels van de heer Sylvan. Een man die in de geestelijke gezondheidssector werkt en daardoor dit tweede album van zijn band wat naar de achtergrond zag gedrukt worden door de Covid-19 pandemie. Nochtans had hij zijn werk al eerder klaar kunnen hebben want hij begon blijkbaar met het schrijfproces ergens in 2012. Je kan het dus ook een waar huzarenstuk noemen dat Waldeinsamkeit het levenslicht uiteindelijk toch te zien kreeg. De heren brengen een mix van Empyrium, Agalloch, Katatonia en Woods Of Ypres. Op zich is die laatste verwijzing nog niet eens zo gek te noemen. Drummer Evan Madden heeft daar immers een verleden. Ik zou aan dat rijtje van invloeden ook een band als Harakiri For The Sky of Karg toevoegen. Waarom? De ruwere vocalen van de heer Sylvan zitten wat in het straatje van JJ.Lees verder ›