escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

De vrieskou is ingezet: tijd voor een interview met Candlemass. Doom is muziek met weinig noten. Soms heb je maar weinig noten nodig om een heel verhaal te vertellen. Zo ook ons interview met Lars Johansson van Candlemass, waar Lars weinig woorden nodig had. Leif Edling zou er eerst ook bij zijn, maar hij kon er helaas niet bij zijn vanwege zijn persoonlijke omstandigheden. Lars Johansson vertelde ons meer over Sweet Evil Sun.Lees verder ›

Crashdiët, één van de toonaangevende Europese glam metal bands van de laatste jaren heeft een nieuwe videoclip in elkaar gezet. We Die Hard, van het album Automaton, kun je hier bekijken.Lees verder ›

Alweer een jaar in de achteruitkijkspiegel. Metereologisch gezien zijn er wellicht niet meer dan vier seizoenen, maar iedere muziekfanaat weet dat er in de staart van het kalenderjaar nog een vijfde is: het lijstjesseizoen! Voordat de uitslag van de ZM Jaarlijst bekritiseerd kan worden, gaan de babbelaars van Osmium - de zwaarste podcast in het Nederlands - zelf met de billen bloot. Wat waren hun favoriete albums en optredens, was het een overgesatureerd muziekjaar, is The Black Keys de enige hoop voor vooruitstrevende gitaarmuziek, en wat waren de grootste missers en verrassingen?Lees verder ›

Doorbreken bij het grote publiek is een geluk dat weinig hardcorebands is gegeven. Desondanks laten sommige bands het momentum dat ze hebben opgebouwd voor een doorbraak voor wat het is. Inclination is zo’n band. Ondanks dat ze de hardcorewereld in 2019 imponeerden met hun EP When Fear Turns To Confidence hebben ze dat succes nooit echt benut. Begin dit jaar was er nog wat controverse rondom een uitspraak van de zanger over Rusland en Oekraïne tijdens een optreden, maar verder was het behoorlijk stil rondom de band. Toch is Inclination er niet helemaal mee opgehouden, want na drie jaar wachten brengen de Amerikanen eindelijk het nieuwe album Unaltered Perspective uit op Pure Noise Records.Lees verder ›

Jours Pâles is het geesteskind van Spellbound, de man achter het ter ziele gegane Asphodèle, maar ook nog altijd actief in een band als Aorlhac. Eerder maakte dit Franse Jours Pâles toch behoorlijk wat indruk met de debuutplaat, die ook uitkwam via Les Acteurs De L'Ombre Productions, Éclosion. Dit Tensions is dus de opvolger. De line-up lijkt wat door elkaar geschud te zijn en er is eveneens wat vers vrouwelijk bloed aan toegevoegd. Natalie Koskinen van onder andere Shape Of Despair werkte mee aan deze plaat.Lees verder ›

Skarntyde is een Duits duo dat met deze EP, Da Jeg Gråt Ved Jordens Ruiner, zijn derde oogst presenteert. Een beetje vreemd misschien, want deze Duitsers hebben een Noorse bandnaam, een Noorse albumtitel en ja hoor, zingen ook nog eens in het Noors. Toch bijzonder. De bandnaam is een verwijzing naar een giftige plant, Conium Maculatum oftewel de gevlekte scheerling. En dat is dan weer, inderdaad, de plant waarmee Socrates, één van de Griekse wijsgeren, ter dood veroordeeld werd.Lees verder ›

Uit het hoge noorden van Finland komt dit trio dat opereert onder de naam Napalm Ted. Begonnen als coverbandje dat voornamelijk nummers van Macabre en Terrorizer speelt brengen zij, na twee volledige albums en een rits splits en EP's, nu de zesde EP uit. Lekker doorwerken dus want Napalm Ted bestaat pas sinds 2015.Lees verder ›

Anderhalf jaar geleden mocht collega Al Foet Final Days van Orden Ogan recenseren. Hij was er matig positief over maar bleef wel benieuwd naar wat de toekomst zou brengen. Welnu, hier is het antwoord. De band heeft ervoor gekozen (nog) niet met nieuw werk te komen maar in plaats daarvan - om het in hun eigen woorden te zeggen - een eerbetoon aan het album uit te brengen. Dat betekend nieuw artwork, gastzangers op alle nummers en een orkestrale versie van Fields Of Sorrow (op het hoesje staat overigens 'Orchestal Vesion'....). Of je deze versie beter vindt dan die van Final Days hangt van je smaak af. Of je de  gastzangers kan waarderen ook trouwens.Lees verder ›

Op het moment van schrijven, eind november, net voor 5 december, denk ik net zoals alle andere brave zware metalen liefhebbers aan de dingen die ons hopelijk binnenkort  geschonken worden door de slechtonheiligman: Sinterklaas! En één van die geschenken zou zomaar de nieuwe heruitgave van het debuutalbum Fatal Exposure van de Belgische deathmetalband Chemical Breath kunnen zijn. Waarom? Gewoon omdat het kan! Want achtentwintig jaar na het uitkomen van dit album is deze nu voor het eerst verkrijgbaar op vinyl. En dat moet toch het hart van elke bakelietliefhebber/purist (streep vooral door wat niet van toepassing is) sneller laten kloppen.Lees verder ›

Nog maar een dosis video’s, wie weet zit er nog iets tussen om je jaarlijst mee aan te dikken. Hier zijn Carrion, Bodyfarm, Heart of Metal, Scene Queen, Eisregen, TrendKill, Hypno5e, Heleven, Ablaze My Sorrow, Bullet For My Valentine, Skald, Apocalyptica & Epica, Within Temptation, Bonfire, Imperial Demonic, Nachtmaer en I The Betrayer.  Lees verder ›

Tweeduizendtweeëntwintig is voor mij het jaar van Dikke Dennis. Ik zag hem voor het eerst op Into The Grave waar hij optrad met Peter Pan Speedrock. Dennis liet die dag een onvergetelijke indruk achter door voor mijn ogen vanaf het podium het publiek in te duiken waarbij hij vol op het dranghek lande. Later zag ik hem opduiken in de video van René Karsts nummer Het Interesseert Me Echt Geen Ene Reet, hetgeen niet bepaald metal te noemen is, maar wel typisch Dikke Dennis aangezien het hem allemaal ogenschijnlijk echt geen ene reet lijkt te interesseren.Lees verder ›

Soms is het erg lastig om de juiste band voor de geest te halen bij alleen het horen van de naam, omdat er blijkbaar vele bands toch onder dezelfde naam kunnen opereren of inmiddels niet meer bestaan. Bij het opzoeken van Anomaly kom je op z’n minst al 7 metalbands tegen die deze naam dragen. De afwijking waarover we het hier hebben is afkomstig uit Milwaukee in de Verenigde Staten en bestaat sinds 2011. Afwijkend mogen ze zich zeker noemen, want hoewel de band heerlijk strakke death metal speelt, is alles toch doorspekt met invloeden van prog en valt hier en daar iets van doom te bespeuren.Lees verder ›

Anno. 1666 was de eerste release van deze Nederlandse blackmetalband, Evil Oath. De plaat kwam uit in 2014. Deze A Kingdom On Fire is de opvolger, ook weer in eigen beheer. De vier heren komen uit Wogmeer, Noord-Holland. In deze band vinden we M.C. Abagor terug op gitaar en zang. De brave man is beter bekend onder zijn Aardse naam Jesse Peetoom en kennen we intussen van zijn vocale werk in de Spaans/Nederlandse formatie Saille.Lees verder ›

We hebben Parlez-Vous Hate? Pas net achter de kiezen of de Luxemburgse neofolkstoomtrein Rome klopt alweer aan met een nieuw album. Eigenlijk doen we Rome geen eer aan als wij hem als meteen het neofolkzegel opplakken. Zoals dat ook bij voorgaande albums het geval was, horen we namelijk ook invloeden van post-punk en andere stijlen. Hegemonikon is daarmee een aangenaam en afwisselend werk geworden.Lees verder ›

Haal je priester- en nonnenoutfitjes maar uit de kast, want ook dit jaar brengt Powerwolf The Holy Heavy Metal Mass naar Nederland! En ook nu brengt de Duitse powermetalband weer een paar leuke supportacts mee, te weten Warkings en DragonForce. Vorig jaar bracht Powerwolf het laatste album Call Of The Wild uit. Na optredens afgelopen zomer op verschillende festivals is het nu dan tijd voor de eerste Europese concerttour met deze plaat. In samenwerking met Cobra Agency wist concertpromotor Loud Noise de Duitse groep naar Nederland te halen.Lees verder ›

Udånde is een éénmansproject opgericht door multi-instrumentalist Rasmus Ejlersen. Het is een project dat meer is dan enkel en alleen maar muziek op je loslaten. Het is een project dat de diepste grieven van deze man blootlegt. Van oorsprong Deens maar heden ten dage is de heer Ejlersen, die in het verleden ook nog wat livewerk verrichtte voor Afsky, woonachtig in het Slowaakse Bratislava. Als je kijkt naar de albumtitel en naar de titels van de zes nummers gaat het geen vrolijke rit worden door de groeven en greppels van 's mans hersenspinsels.Lees verder ›

Naarmate je ouder wordt, hoor je steeds vaker de volgende uitspraak om je heen: vroeger was alles beter! Maar is dat ook zo? Natuurlijk had je tig jaar geleden auto’s en televisies die je, wanneer ze even niet wilden functioneren, met een paar vloeken en een wel gemikte klap weer in het gareel kon krijgen. Ook wat betreft muziek zijn we geneigd om het verleden te verheerlijken. Zangers en zangeressen die al meer dan veertig jaar met hetzelfde hitje op tournee zijn, worden nu legendarisch genoemd. En albums van een band die al dan niet per ongeluk een nieuw genre ontketende, zijn klassiekers. Voor de zwaardere stijlen geldt dat niet anders. Even graven in je geheugen of in je platenkast en je weet al snel welke ik bedoel.  Lees verder ›

Arteaga, een viertal uit Chili, psyched sinds 2012 vanuit Santiago om hun satanische liefde onder de mensheid te verspreiden. Zelf zeggen de bandleden onderdeel te zijn van een cult die geen enkel vertrouwen heeft in de gevestigde orde en daarom een reis is begonnen met behulp van hallucinerende middelen op zoek naar de ware Satan. De band nodigt iedereen uit om aan te sluiten: niet vanuit het kwaad, of voor het offeren van maagdenbloed, maar bedekt met de mantel der liefde.Lees verder ›

Stabbing Westward? Echt waar? ja, het klopt. Deze Amerikaanse band bestaat al dik dertig jaar, en is binnen metalkringen in Europa althans nooit echt doorgebroken. In het zog van Nine Inch Nails, in het straatje van Marilyn Manson en Static-X, maar vooral in de meer EBM & electroscene deed de band het vrij aardig in Amerika. Ik leerde de band kennen toen ik de Spawn soundtrack in huis haalde in 1997, waarop het nummer Torn Apart stond. Aardig was dat. Stabbing Westward bracht dit jaar zijn vijfde langspeler uit, na 19 jaar stilte.Lees verder ›