Mourners Lament – A Grey Farewell

Geschreven door op 03-08-2024 om 16:31.

Mourners Lament, opgericht in 2004, is een doomdeathband uit Viña del Mar, Chili. Tijdens zijn eerste jaren bracht de band een demo (2004) en een EP met de titel Unbroken Solemnity (2008) uit. Laatstgenoemde is ook het enige wapenfeit dat hier op onze webzine is besproken, toen door toenmalig redacteur Jan Hendriksen. In de daaropvolgende jaren wisselde de bezetting en Mourners Lament nam de tijd om zich voor te bereiden op zijn debuutalbum. Getiteld We All Be Given verscheen het in 2016 via het gewaardeerde nationale label Canometal Records en het jaar daarop internationaal via Hammerheart Records. Na het uitbrengen van dit debuutalbum werd er een nog wat geschoven in de bandbezetting. Frisse geluiden, maar ook pit resulteerden in de in 2022 verschenen EP Grieving at a Distance en het eerste avontuur op Europees grondgebied.

Nu komt de band in 2024 met het tweede album A Grey Farewell zijn zwartgeblakerde zielenroerselen aan de fans brengen. Het is het tweede album in maar liefst twintig jaar, maar wel met een totale speelduur van ruim 64 minuten. In het verleden, voor mijn bestaansrecht als redacteur, las ik talloze recensies van de heer Hendriksen en het is noemenswaardig dat hij bij het beschrijven van Unbroken Solemnity het talent van deze band al zag of beter gezegd hoorde. Gelijkenissen met die beginperiode zijn er nog steeds. Een climax of meerdere climaxen hoeft u van de band op dit nieuwe album dan ook niet te verwachten. Maar wat dan wel?

Het antwoord is even simpel als complex in dit geval. Maar de liefhebbers van dit soort muziek zullen mij ongetwijfeld begrijpen. Ik benoem een enorme hoeveelheid aan gelaagdheid, waarbij rustige invloeden, intro-passages (Ocaso) en intermezzo’s niet worden geschuwd. Klassieke invloeden, zoals in het dramatische toetsenwerk trouwens ook niet. Het speeltempo is zoals verwacht traag, de grunt diep en immens brullerig van aard, waarbij er ook een mooie afwisseling is gevonden met de gevoelige zuivere vocalen. De gitaarriffs hebben die typische wanhopige, draaiende, wat hypnotiserende ondertonen, zoals we gewoon zijn van pakweg een band als Shape of Despair. U had hier toch zeker geen vrolijke toets verwacht? Mooi zo, want die komt er niet aan te pas. A Grey Farewell is in al zijn facetten een treurmis, waarbij de voortgebrachte klanken elkaar over de gehele linie versterken.

De nummers zijn ijzersterk geschreven, maar voelen tegelijkertijd bijpassend ‘breekbaar’ aan door nuances en details, waarvoor de toetsen hoofdzakelijk verantwoordelijk zijn. De grunts behoren zonder enige twijfel tot de betere vocalen in het genre, machtig en grotesk als ook onverstoorbaar. Het feit dat de band heeft gekozen om een zuivere vocaal en gesproken stem te integreren waardeer ik enorm, mede vanwege het contrast en de daardoor continu interessante luisterervaring die ze brengen. In die zin is het nummer The Clear Distance dan ook wel favoriet bij uw redacteur van dienst, al doen de andere nummers er zeker niet voor onder! In de lange, behoorlijk uitgesponnen kolos etaleert Mourners Lament een partij tranentrekkerij van jewelste, maar hoor ik ook een band die eens snelheid durft te maken. Hulde daarvoor!

Benoem ik tot slot nog even dat de Chilenen tot eenzame hoogte stijgen gedurende de slotpassage van In A White Room. Overweldigende deatdoomkrachtpatserij met intense gesproken woorden als uitgeleide. Topalbum!

Score:

90/100

Label:

Personal Records, 2024

Tracklisting:

  1. Towards Abandonment
  2. Changes
  3. Ocaso
  4. The Clear Distance
  5. In A White Room
  6. Mass Eulogy

Line-up:

  • Franco Ciaffaroni – Bas
  • Rodrigo Figueroa – Drums
  • Marcos Contreras – Gitaren
  • Matias Aguirre -Keyboard
  • Alfredo Pérez – Vocalen

Links: