“Chaos is a friend of mine.” Het was de Amerikaanse singer-songwriter Bob Dylan die deze woorden aan de wereld toevertrouwde. Veel mensen zullen zijn opmerking niet kunnen of willen begrijpen en/of afwijzen. Wanorde is toch iets dat te allen tijde voorkomen moet worden en dat je zeker niet wilt accepteren, laat staan omarmen? Er zijn echter ook mensen die reikhalzend naar chaos uitkijken, het zelfs opzoeken en ervan genieten. Zal Flea, de bassist van de Red Hot Chili Peppers, tot de laatste groep behoren? Uit zijn mond kwamen immers de woorden: “Anything worth doing good takes a little chaos.”
Nu ken ik de gedachtegang van de leden van het uit New York afkomstige Conglaciation niet, maar gelet op wat het drietal op hun gelijknamige debuutalbum biedt, is de kans groot dat chaos bij hen hoog staat aangeschreven. Hun debuutalbum bevat immers acht nummers vol van onverbiddelijke, dissonante death metal. Nummers als Atramentous, Conglaciation en Afforestation bestaan uit korzelige riffs, doordringende leads, kwaadaardig keelgebulder en beukend drumwerk. Hoekige ritmiek en onbeteugelde razernij worden er in een veelal verscheurend tempo doorheen gejaagd. Al wil ik hierbij meteen de kanttekening plaatsten dat ze stuk voor stuk veel en veel meer inhoud hebben dan enkel te bestaan uit buitensporige, gehaaste snarenacrobatiek.
Conglaciation komt uit dezelfde stad als Artificial Brain; een band waar je dit New Yorkse drietal muzikaal zeker mee zou kunnen vergelijken. Dat mag geen verrassing heten als je weet dat Cotter Champlin, die in Conglaciation al het gitaarwerk verzorgt, live het baswerk voor Artificial Brain doet. Het verschil met hun stadsgenoten is dat dit album wat minder compact, wat opener, wat warmer oogt. Daarnaast legt dit drietal minder nadruk op de atmosferische gelaagdheid en juist meer op de elkaar aanvullende gitaren en het meer dan prachtige soleerwerk.
Door het aanbrengen van grillige, complexe structuren en het toepassen van eigenzinnige ideeën zorgt de band voor een avontuurlijke invulling van hun muziek. Het drietal is daarbij niet enkel en alleen maar op zoek naar ijskoude, zwaarwichtige densiteit en uiteenlopende ondoordringbaarheid. Nergens een spoortje van het positioneren van complexiteit om maar zo gecompliceerd mogelijk te klinken. Alles in dienst van de compositie. Door het aanbrengen van bijvoorbeeld meer melodieuze, langzamer gespeelde gedeeltes (Asunder, Sublimate) en fel, helder soleerwerk (Atramentous, Sublimate, Congruency) ontstaat er een lavende variëteit. Het brengt net dat zo broodnodige, dun randje – naar maatstaven van dissonante death dan – aan openheid, om dit niet alleen toegankelijk te houden, maar ook aantrekkelijk te maken. Het gevoel van een kakofonische sfeer, van onsamenhangende improvisatie komt dan ook geen moment naar boven. Over deze composities is uitermate goed nagedacht en ze zijn tot in finesse uitgewerkt.
Halverwege het album komen we plots een instrumentaal nummer tegen, dat opvalt doordat het tempo wat terugloopt en het bol staat van ideeën uit de avant-garde jazz. Sketch bestaat uit grillige riff-oprispingen, waarna de drums een tijdje wegvallen en het gepluk op de snaren haast frivool doorkomt. Mede door de zich herhalende melodieën en het opbeurende karakter is het een nummer met een opener karakter dan de rest. Het mag wat afwijkend zijn ten opzichte van de andere nummers, het sluit het goed aan bij het progressief invullen van excentriciteit en complexiteit op het album
Hoe zei Flea het ook alweer? “Anything worth doing good takes a little chaos.” Voor alles wat de moeite waard is om goed te doen, is een beetje chaos nodig? Het is zo van toepassing op het debuutalbum Conglaciation van de gelijknamige band. Als bands als bijvoorbeeld Ad Nauseam, Artificial Brain, Demilich, Gorguts en Ulcerate jou aanspreken, als chaos ook een muzikale vriend van jou is, weet je wat je te doen staat.
Score:
82/100
Label:
Liminal Dread Productions, 2024
Tracklisting:
- Asunder
- Atramentous
- Conglaciation
- Sublimate
- Sketch
- Afforestation
- Congruency
- Ameliorate
Line-up:
- Cotter Champlin – Gitaar, basgitaar
- Andrew González – Vocalen
- James Knoerl – Drums
Links: