Headlines

Kunnen wij mensen elkaar tegenhouden of best stoppen alvorens we allemaal naar galemiezen gaan op persoonlijk vlak? Ik weet het niet. Vaak heb je als persoon het gevoel dat wat je ook doet, hoe je ook handelt, je toch telkenmale gewoon meedraait op een neerwaartse spiraal, op een draaitrap naar beneden. We lijken alzo op voorhand al meer dan verloren te zijn. Bovenstaande zijn niet mijn persoonlijke overpeinzingen maar wel van de band Vintras, afkomstig uit Schotland, dat met Timescarred komt via het intussen gekende Nederlandse label Void Wanderer Productions. Dat handelt niet alleen, ook het Portugese War Productions is weer van de partij. Waarom weer? Denk aan releases van Birkental, nether, Asgrauw en het prachtige Schavot. Lees verder ›

De pest, cholera, Covid-19, pandemische griep, TBC... Noem het allemaal maar op, het is pure miserie als je er op medisch vlak mee wordt geconfronteerd. Ook ebola is niet erg plezierig om hebben, gewoon omdat het mortaliteitsrisico zo extreem hoog is. Kijk, heb ik dan toch nog iets wat ik vanuit mijn doorgedreven medische opleiding kan delen in een review over de nieuwe EP, Puro Carbón van het Spaanse necroblackmetalgezelschap Cryfemal. Waarom het dan hebben over ebola? Tja, zij die goed opletten weten dat het heerschap achter dit Spaanse Cryfemal zich al jaren Ebola pleegt te noemen.Lees verder ›

Efficiënt, gedegen, beproefd… Het gaat allemaal op voor het veertiende album van het uit Heidelheim (Duitsland) afkomstige Brainstorm: Plague of Rats. De band is sinds 1989 actief en doet dat met een muzikale aanpak en grondslag die in de loop der jaren niet heel erg veranderd is. In de beginaren helde de band meer naar de heavy metal en klonk het wat intenser, wat zwaarder. Op de meer recentere albums pakt de mix van heavy metal en Duitse power metal net even wat melodieuzer en lichter uit, zonder dat het vijftal daarbij het muzikale verleden helemaal los laat. Wie Brainstorm kent, weet dat bepaalde kenmerken eigenlijk op elk album wel terugkomen. En dat is nu niet anders.Lees verder ›

Unholy Impurity komt uit Italië, meer precies uit Sardinië. Waarom dan je occult aanvoelende oudeschoolblackmetal niet de connotatie Sardinian native black metal meegeven, nietwaar. Op plaat nummer twee, Oculus Mortis, opvolger van het in 2019 verschenen Bones Worship, worden zelfs een aantal nummers in de eigen lokale taal gebracht. Dit toont aan dat de bandleden nauw verbonden zijn met hun eigen cultuur. Als hun muziek dan ook nog eens via een Italiaans label, Masked Dead Records, wordt aangevoerd, dan zitten we wel goed.Lees verder ›

In 1990 bracht Merciless zijn debuut The Awakening uit. Het was de allereerste uitgave op het Deathlike Silence label van Mayhem's Euronymous. Als je als labelbaas wordt gevraagd dergelijk hoogwaardig materiaal uit te brengen dan is dat, om eens een mooie Engelse term te gebruiken, een no-brainer. Het album groeide uit tot een klassieker in het genre. Voorafgaand aan deze uitgave bracht Merciless twee demo's (Behind The Black Door en Realm Of The Dark) uit die nu beiden op deze uitgave staan.Lees verder ›

Schavot is de band van alleskunner Floris Velthuis. De heer Velthuis kennen we van heel wat blackmetalgeweld. Hij is actief in bands die zijn opgenomen in de zogenaamde Zwotte Kring. Denk dan aan Meslamtaea, Asgrauw, The Color Of Rain en nog vele anderen. Galgenbrok bleek de eerste kennismaking, Kronieken Uit De Nevel de tweede. Beide platen staan bol en dus vol van heerlijke, bij wijlen complex uitgedachte en uitgevoerde symfonische blackmetalpareltjes die je in de lijn kan plaatsen van oude Fleurety, Obtained Enslavement, Emperor, Dimmu Borgir en consorten.Lees verder ›

Lacuna Coil behoeft eigenlijk geen introductie. De Italiaanse band maakt al vijfentwintig jaar platen op het snijvlak van alternatieve en gothic metal. Ooit begonnen als een doom-light band, verschoof het geluid gedurende de jaren naar een moderner metal geluid, dat overigens perfect bij de band paste. Lacuna Coil blinkt namelijk uit in het maken van vrij toegankelijk klinkende nummers, waarbij het stevige element zeker niet vergeten wordt. Voorganger Black Anima was een wat steviger reactie op Delirium, zoals Sleepless Empire dat ook weer is op Black Anima.Lees verder ›

Het is alweer bijna twee jaar geleden dat de Griekse symfonische deathmetalgiganten van Septicflesh het meer dan uitstekende Modern Primitive hebben uitgebracht. Deze band slaagt er al sinds zijn heropstart met Communion (2008) in om binnen zijn subgenre een consistent hoog niveau aan te houden. Vooral sinds het daaropvolgende The Great Mass (2011) heeft de band ook een eigen en herkenbaar geluid gevonden, dat album na album nog verfijnd en geperfectioneerd wordt én telkens een stukje bombastischer en indrukwekkender klinkt. Het zal dan ook niet als een verrassing komen dat de nummers op de nieuwe EP Amphibians het niveau van Modern Primitive minstens evenaren, zowel inzake symfonische grandeur als op vlak van deathmetalbrutaliteit.Lees verder ›

Sinds het debuut in 2001 heeft Tobias Sammet met zijn project Avantasia een indrukwekkende discografie opgebouwd. De beide Metal Opera-albums leunden nog zwaar op de powermetaltraditie die is gestart door Helloween, maar gaandeweg werden de albums pompeuzer, orkestraler en verdween de powermetal naar de achtergrond. Wat op elk album bleef, is de indrukwekkende line-up aan gastzangers. Ook op het tiende album Here Be Dragons trekt Tobias weer een blik met geweldige vocalisten open. De meeste daarvan hebben we al eerder op albums van Avantasia gehoord. Nieuwkomers zijn Tommy Karevik (Kamelot), Kenny Leckremo (H.E.A.T.) en Adrienne Cowan (Seven Spires, zong al wel live bij Avantasia).Lees verder ›

Tavastland, het nieuwe album van het Finse pagan blackmetalgezelschap Havukruunu, vertelt het verhaal over hoe in 1237 de bewoners van Tavastland in opstand kwamen tegen de katholieke kerk. De priesters, pausen en ik weet niet wat nog voor clericaal volk werden door hun de bossen ingejaagd om nooit meer terug te komen. Het album of de thematiek van het album gaat zelfs nog verder en handelt over zij die vervreemd zijn van hun eigen hinterland, over zij die angstig zijn in het donker terwijl alle lichten gewoon aan zijn.Lees verder ›

"I Am Groot!". Eh, Grima bedoelen we natuurlijk. Je zou deze twee mogelijk door elkaar kunnen halen door de houten maskers en vertakte vingerstaken, die het uiterlijk van de vier cultisten van deze at-MOS-ferische blackmetalband kenmerken. Grima richt zijn muzikale invulling echter niet op kosmische ruimteavonturen, maar op het bezingen van een lang vergeten bosgod die over de Siberische oerbossen heerst. Grima is daarmee begonnen als een studioband, maar heeft inmiddels ook de weg naar het podium ruimschoots gevonden. Zo werd recent nog een rondje door Europa afgewerkt in het kielzog van niemand minder dan Kanonenfieber.Lees verder ›