Headlines

Behoeft de Amerikaanse metalcoreband Killswitch Engage nog een introductie? Laten we deze vraag niet met 'nee' beantwoorden, want dat zou zorgen voor een heel korte alinea. Dit gezelschap bracht begin jaren 2000 de ene na de andere beuker in zijn genre uit en steeg daarmee rap naar de top, samen met onder andere Lamb Of God en As I Lay Dying. Frontman Jesse Leach verliet de band in 2002, na de release van de zelfgetitelde klassieker, waarna hij werd vervangen door de man met die gouden strot: Howard Jones. Met Jones bracht het gezelschap ook enkele fraaie platen uit, waarna hij na negen jaar weer werd afgelost door Leach.Lees verder ›

Raüm komt uit het Franstalig landsgedeelte van België en de link maken met het noorden van Frankrijk en alzo het Les Acteurs De L'Ombre-label mag je dan niet vreemd noemen. Cursed By The Crown was de eerste plaat, dit Emperor Of The Sun is de opvolger. De post-black metal die de vier heren maken, smaakt wel maar kan in mijn oren nog wat extra gekruid worden. Misschien gebeurt dit wel op dit album.Lees verder ›

Vijf Fransen die hun sporen wel verdiend hebben in bands als Mütilation, Arkhon Infaustus, Aosoth, Temple Of Baal en nog een hele trits andere bands, verzamelen zich al jaren onder de bandnaam Hell Militia. Canonisation Of The Foul Spirit kwam oorspronkelijk in 2005 al uit met onder andere Meynach op vocalen. De onderstaande line-up is de huidige line-up, als ik me niet vergis. Waarom Darkness Shall Rise Productions deze plaat nu heruitbrengt is me nog niet heel helder. Vermoedelijk past het gewoon in het reilen en zeilen van het Duitse label dat op gepaste tijden cultalbums doet herleven.Lees verder ›

Even helemaal ontsnappen aan de drukte van het leven? Alledaagse verplichten en zorgen even achter je laten? Wie wil dat nou niet? Er zijn uiteraard legio manieren te bedenken om te ontsnappen aan de waanzin van alle dag. Eén van de meest onschuldige, is wellicht mijmeren. In gedachten verzonken zijn, waarbij je jezelf verliest in een wereld van dagdromen, overdenkingen en reflecties. Het is een vorm van mentale bezigheid waarbij gedachten vrijelijk door de geest dwalen, vaak zonder een specifiek doel of richting. Laat dat nou precies zijn wat Serenity In Murder met het nieuwe album Timeless Reverie (tijdloze mijmeringen) wil bereiken. Volgens de tekst bij de promo is Timeless Reverie verbonden met existentiële vragen en de zoektocht naar betekenis in een onvergeeflijke wereld. Het album onderzoekt de kwetsbaarheid van het leven, de complexiteit van menselijke emoties en de eeuwige strijd tussen licht en duisternis. Dat je het even weet...Lees verder ›

Het schrijven van reviews voor Zware Metalen heeft me tot op de dag van vandaag nog steeds niet financieel onafhankelijk gemaakt. Ik snap daar persoonlijk geen zak van, want wie zit er nou niet te wachten op professioneel commentaar van bijvoorbeeld deathgrindbands zoals Klont!! en Do Me? Het is om die redenen dat ik mezelf nog geen luxe-auto kan veroorloven, maar vooralsnog genoegen moet nemen met een barreltje uit het jaar krentenbol, waarbij ik iedere koude ochtend weer in mijn handjes knijp als het motortje begint te pruttelen zodra ik de sleutel omdraai in het contactslot. Er zit wél een CD-speler in het scheurijzer, wat ervoor zorgt dat ik deze nieuwe split tussen het Overijsselse Do Me en het Brabantse Klont!! onderweg naar het werk toch kan beluisteren.Lees verder ›

De vorige plaat van dit donkere, duistere gezelschap uit de Balkan, Izrod, kreeg nog de allesomvattende titel Sarajevski Odisej  met zich mee en kwam uit via Signal Rex. Nu is er een EP die een iets moeilijker neer te pennen titel heeft meegekregen: Ulica, Trnje I Kamenje. Dit zou iets moeten betekenen als een straat, doornen en stenen. Ik kan er ook gewoon gladjes naast zitten. Ik ben de moedertaal van de bandleden immers niet machtig.Lees verder ›

Helvitnir bestaat uit vier wolven die we allemaal kennen. De heren maken of maakten deel uit van de grote blackmetalbands op deze draaiende bol. Gelukkig hebben ze hun ideeën weten omzetten naar muziek. Hun eerste wapenfeit bleek een EP te zijn die in juni vorig jaar het levenslicht zag. Dit Wolves of the Underworld is de volwaardige opvolger van Helborn. De platenboer en promojongens zijn dezelfde gebleven, Dusktone. Als iets werkt moet je niet noodzakelijk veranderen.Lees verder ›

Aspaarn komt uit de ruige regio's van Zwitserland. Deze band die maar bestaat uit één heerschap met name Solaris Lupus bezingt lang vervlogen tijden en verhaalt over gebeurtenissen lang voor iedereen nog maar kon spreken. Dit Oblations In Atrocity is niet 's mans eerste werk. Daarbij komt dat hij ook wat internationale expertise heeft opgebouw door met Lord Valtgryftåke uit Chili mee te werken. Deze laatste kennen we dan weer voor zijn blackmetalwerk in Gryftigæn. Het album van zijn hand heette Wurmwaldgaistoz.Lees verder ›

Fell Omen is de band van de wat zonderlinge figuur Spider of Pnyx. Dit heerschap zou in de brede regio van Athene, en dan zitten we in Griekenland natuurlijk, gekend, geroemd en alom geprezen zijn voor zijn bijdrages in neofolk, dungeon synth en andere projecten en bands. Zo zou hij hebben meegewerkt aan albums van Mystras en Spectral Lore. Het heerschap Spider Of Pnyx blijft me toch onbekend.Lees verder ›

Funeral doom. Een niche waarvan je zou denken dat het allemaal wel een keer gedaan is, maar toch duiken er nog steeds bands op die de mensheid ‘verblijden’ met die typerende ultratrage ritmes, neerslachtige emoties en loeizware klanken. Bands als Bell Witch, Ahab, Spectral Voice en Mizmor weten er weer hun eigen draai aan te geven of dit creatief en geslaagd te combineren met andere stijlen en zo blijft het subsubgenre zonder moeite springlevend. En gelukkig maar. Eén van de eerste bands die bij mij ooit bleef kleven was Ataraxie, afkomstig uit Rouen, Normandië. Niet de bekendste naam voor velen misschien, maar voor mij wel een van de beste en meest smaakvolle. Hun debuutplaat Slow Transcending Agony zou ik dan ook voorzichtig als een klassieker willen bestempelen.Lees verder ›

Het laatste volledige album van het Amerikaanse Bleeding Through dateert van 2018 (Love Will Kill All). Als zoethoudertje bracht men twee jaar geleden nog de EP Rage uit en nu is het gelukkig tijd voor een nieuwe plaat: de negende in de discografie en om die reden ook toepasselijk getiteld Nine.Lees verder ›