Headlines

Van de depressieve dieptes van Tilburg komt Treurwilg. Een zware twee-gitaren aanval van verdriet met spookachtige soundscapes en rommelende zang, voorbestemd om zelfs de gelukkigste ziel mee naar de Hel te slepen. Treurwilg is hier om je eraan te herinneren dat de wereld geen gelukzalige plek is. Deze tekst werd niet door mij geschreven, maar staat als bio op de band zijn Spotify pagina te blinken. Fantastisch wanneer een band zichzelf gelijk weet te verkopen want deze omschrijving dekt inderdaad de hele zwartgallige lading.Lees verder ›

Ben je als liefhebber van het tragere werk door het woord 'Doom' in de titel van deze plaat naar deze recensie gelokt, dan verwijs ik je graag nog even naar elders. Total Annihilation heeft namelijk niets van doen met intense verslagenheid maar brengt op ... On Chains Of Doom eerder messcherpe, weerbarstig agressieve thrash metal.Lees verder ›

Les Acteurs de l'Ombre is een label dat verrast met avant-gardistische kwaliteit. Heel wat subtoppers in het genre brengen via dat label een interessant album uit. Pensées Nocturnes is bijvoorbeeld zo'n plaat. Het label specialiseert zich in de wat eigenzinnige blackmetalvarianten. Asphodèle past in het rijtje.Lees verder ›

Post-black metal, sludge metal en aanverwanten zitten duidelijk in de lift in de Lage Landen. In zowel Nederland als België duiken meer en meer bands op die de lekkerste elementen van de traditionele black metal combineren met het dromerige van atmosferische post-metal en de ruwheid van sludge metal. Je hoeft maar een blik te werpen op de albumrecensies die de laatste maand op uw favoriete metalwebzine werden gepost.Lees verder ›

Mijn adoratie voor de muzikant Matron Thorn heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Reuben Christopher Jordan is een zieke mens. Een kapotte mens, eentje die ik al lang de deur zou gewezen hebben, God zijnde. Matron Thorn is een vluchtend persoon die zijn eigen bestaan terecht wil ontkrachten. De geruchten over zijn gedrag zijn ook allesbehalve fraai, zowel naar zichzelf als naar anderen toe. Zijn muziek staat echter niet ter discussie. Meesterlijke dissonantie, Blut Aus Nord-allures (de split met Blut Aus Nord is monumentaal op zich), de psychotische pracht in al zijn projecten...Lees verder ›

Inferna Profundus Records heeft me al vaker in contact gebracht met creaties die maar zelden het licht zien. Ook nu weer. Revenant Marquis, een Brits anoniem opererende eenmansband, brengt er zijn vierde album uit. Youth in Ribbons, een obscuur en vrij beangstigend werkstuk. Lelijke muziek.Lees verder ›

December is een drukke maand, ook bij Zware Metalen. En zo bleek dat er na Sinterklaas, kerst en de jaarlijsten nog een hoogwaardige release van eigen bodem was achtergebleven. Hellehond is een nieuwe band, met oude bekenden uit de Nederlansche scene. Brulboei Botmuyl kennen we onder andere van Wederganger, Gevlerkt en Botulistum en als je drummer Bob 'Plechelmus' Bagchus niet kent, dan mag je je gaan schamen.Lees verder ›

Aan boord van het Tilburgse ruimteschip Gigatron2000 staan drie mannen met een missie. Die missie is om de wereld te voorzien van instrumentale stoner in de trant van Kyuss, Orange Goblin en Ufomammut. Bingo! Eerder voorzag uw favoriete webstek The Cosmic Desert Cruise van een review. Een albumtitel die de lading…Lees verder ›

This is ABBA-metal. Dat staat er te lezen op de promo, in grote letters. Deze Finnen zijn immense fans van de Zweedse grootheid ABBA, zoveel is zeker. Zij niet alleen, ook ik mag graag de gouden hits van ABBA spelen en dans daarbij als een volleerd verleider genaamd Ciara…Lees verder ›

Cannabis, Canada, Cana-wie? Anvil, één van de grootvaders der heavy metal is terug op de bühne voor album nummer achttien! Het uit twaalf nummers bestaande Legal At Last verschijnt op Valentijnsdag (eh, romantisch?) en brengt een duidelijke boodschap. De beste heren draaien al flink wat jaren mee in de…Lees verder ›

Pleurisy, daar ligt ondertussen ook alweer twaalf jaar stof op. De Nederlandse deathmetalband kon ik net voor zijn houdbaarheidsdatum verstreek nog interviewen en dat was naar aanleiding van een prima plaat genaamd Seizure. De muzikanten in de band waren niet van de minste, vooral George Oosthoek doet wellicht een…Lees verder ›

Dit Italiaans vijftal noemt zichzelf een atmosferische heavymetalband, maar is veeleer een progressieve metalband te noemen. Ik wijt dit verkeerd etiket eerder aan hun label dan aan de band zelf. De band bestaat al sedert 2005, maar slaagde er nog nooit in om echt potten te breken. Last Frontier…Lees verder ›

Goed zo Bart, weer een review van een EP die niemand zal lezen. Zarraza uit Kazachstan, echt waar, waarom toch? Nochtans doe ik er niet om. Ik haal gewoon voldoening uit het vinden van dit soort bands. Bands die echt wel de moeite zijn, om wat voor reden dan…Lees verder ›

Wat zou een goeie naam zijn voor een Oost-Duitse atmosferische blackmetalband? Blutbad? Goeie keuze, maar helaas is deze naam al geclaimd door een andere band waarvan niet één van de leden Duits praat. Blutbad is namelijk een Italiaanse stonerrockband. Si Italiano. Je leest het goed. Ik dacht dat men…Lees verder ›

Orange Clocks, een naam die een duidelijke verwijzing is naar de filmklassieker A Clockwork Orange. Verwacht echter geen verse dosis ‘ultra-violence’ of referenties aan  die ‘good old Ludwig-Van’. Vandaag zweven we namelijk naar hoge hoogten en zinken we naar diepe diepten. Het zeskoppige Orange Clocks  is een band uit…Lees verder ›