Wanneer Sabaton langskomt krijg je tegenwoordig hele volksverhuizingen. De band is groot geworden en heeft een onwaarschijnlijk trouwe fanbase opgebouwd. Zalen verkopen snel uit en in Antwerpen werd het concert zelfs verplaatst naar het Sportpaleis wegens een te grote wachtlijst voor de Lotto-Arena. Ik kon de groep voor Zware Metalen twee keer bekijken in amper een week tijd. Daar kan zelfs een stormpje als Ciara niets aan veranderen.
Er staan twee voorprogramma’s op de affiche en de eerste daarvan is Amaranthe. Deze groep wordt meestal naar voren geschoven als de band van Elize Ryd, maar dat is het gezelschap gruwelijk oneer aan doen. Er zijn namelijk drie vocalisten, en Amaranthe is op zijn sterkst als ze alle drie hun bijdrage leveren. Er wordt ook nogal eens de vergelijking gemaakt met andere female fronted bands als Epica, Delain en ook wel Within Temptation. Maar daar is Amaranthe te eclectisch voor. Ja, het is wel metal, maar met zo veel uitstapjes naar andere genres dat je er heel moeilijk een naam op kan plakken. Misschien moet dat ook helemaal niet. Wie vrij popperige songs als That Song en Drop Dead Cynical kan afwisselen met zwaarder werk als GG6 zonder op zijn bek te gaan, moet zich niet verantwoorden. Het publiek is dan ook beide avonden helemaal mee met de groep. Goede set van Amaranthe, dat hier helemaal tot zijn recht komt en nu eindelijk wel eens helemaal mag gaan doorbreken.
Als tweede band krijgen we Apocalyptica voorgeschoteld, het symfonische cello-gezelschap dat op deze tour het gezelschap heeft van een drummer. Het is vrij snel gegaan voor deze heren die bijval en medewerking hebben gekregen van kleppers als Till Lindemann, Corey Taylor en ook Sabaton. Op plaat werkt het als een trein, live is het een andere zaak. Muzikaal heeft het zeker allemaal zijn verdienste, en technisch is Apocalyptica misschien wel het sterkst van allemaal. Live hebben ze echter het probleem dat alle songs ofwel vrij lang zijn en instrumentaal, ofwel covers van nummers die stuk voor stuk beter klinken in de originele versie. Nothing Else Matters coveren op cello is leuk, maar doe mij dan toch maar Metallica. Natuurlijk is hun versie van Hall of the Mountain King van Edvard Grieg origineel en goed gedaan, wie het origineel kent heeft zoiets van ‘Mja, aardig, maar ook niet meer dan dat’. Hun opzet werkt wel als Elise Ryd Seemann van Rammstein komt meezingen. Trouwens, wat de Zweedse ons hier vocaal laat horen is bepaald indrukwekkend en heel anders dan wat we van haar gewoon zijn bij Amaranthe. Al bij al goede optredens, maar misschien had men de voorprogramma’s beter van plaats gewisseld.
Wie de Sabaton show vorige zomer op Graspop heeft gezien weet al wel hoe het podium van de heren er tegenwoordig uitziet: een loopgraaf met opzij daarvan de bekende drumopbouw in de vorm van een tank. Wanneer zo rond kwart na negen de lichten doven krijgen we in Antwerpen een klein extraatje in de vorm van In Flanders Field dat na een tijdje overgaat in Ghost Division. Aan het begin van dit nummer barst zo ongeveer alles los wat ook maar los kan barsten tijdens een concert: rook wordt in industriële hoeveelheden over het podium gespoten, vlammenwerpers spuwen hun inhoud over het publiek in een moordend tempo en een batterij bommen ontploft. Meteen is de toon gezet en gaat de groep er in een hels tempo tegenaan. Veel songs van The Great War in het eerste deel, afgewisseld met ouder bekend werk. Opmerkelijk is dat zowel in Antwerpen als Amsterdam Joachim Broden het publiek na enkele nummers even moet aansporen. Dat komt niet zozeer door een gebrek aan enthousiasme maar vooral door de vele explosies en gordijnen van vlammen die we voor de kiezen krijgen. Overbluft worden heet dat.
Maar geen nood, we kunnen wel iets aan en dus gaat Sabaton verder met oorlog voeren. Met in Antwerpen tussendoor nog een cover van Judas Priest’ Breaking The Law. Het daaropvolgende nummer is het enige verschil in de setlist van beide avonden. In Antwerpen volgt er Resist and Bite, in Amsterdam is het 82nd All The Way.
Het tweede deel van de show, niet dat er een pauze is, kondigt zich aan als de leden van Apocalyptica achteraan op het podium plaatsnemen en men het nummer Angels Calling inzet. Wat eerder niet echt aansloeg tijdens het voorprogramma werkt hier grandioos. Die vier cello’s passen feilloos bij de songs van Sabaton. Stond er vorige zomer nog een heus koor, dan is dit eveneens een goede vondst. De nummers worden er voller en bombastischer door en dat past perfect. Fields of Verdun is ondertussen al uitgegroeid tot een klassieker, The Price of a Mile was dat al lang. Machtige versies zijn het, net zoals het heel erg epische Dominium Maris Baltici. Met een massaal meegezongen Carolus Rex wordt de set afgesloten in stijl, lees: in een zee van bommen en vlammen.
Uiteraard zijn er nog toegiften. Primo Victoria begint met een bombardement van de loopgraven dat redelijk echt overkomt. Lukraak ontploffende granaten, her en der op het podium, en zetten de boel aardig in de fik. Veel aanmoediging heeft het publiek niet nodig om zowat de volledige songs mee te brullen. Bismarck brengt ons in mariene sferen, door de projectie van een hevig deinende zee. Het meezingmoment komt er tijdens Swedish Pagans, echter zonder het we doen het wel/we doen het niet spelletje dat er de laatste jaren was gaan bij horen. Geen gelul deze keer. Afgesloten wordt er met To Hell and Back, de gebruikelijke klapper. Letterlijk, want wat nog over is aan brandstof en explosieven gaat nu finaal de lucht in.
Dit Sabaton is uitgegroeid tot een meedogenloze beukmachine die eens ze op dreef zijn totaal geen gevangenen neemt. Het is een klein beetje ten koste van de spontaniteit gegaan maar als je met een dergelijke productie op toer gaat is dat wel begrijpelijk. Twee machtige concerten waren het, die onderling toch wel een beetje verschilden. Wat meteen bewijst dat niet alles routine hoeft te zijn.
En als u me nu wilt excuseren, ik heb een afspraak in het brandwondencentrum.
Setlist.
- Ghost Division
- Great War
- The Attack of the Dead Men
- Seven Pillars of Wisdom
- Diary of an Unknown Soldier
- The Lost Battalion
- The Red Baron
- The Last Stand
- Antwerpen: Resist and Bit Amsterdam: 82nd All The Way
- Night Witches
- Angels Calling
- Fields of Verdun
- The Price of a Mile
- Dominium Maris Baltici
- The Lion From the North
- Carolus Rex
- Primo Victoria
- Bismarck
- Swedish Pagans
- To Hell and Back
Foto’s:
- Antwerpen: Iwein Roelens – FotoIwein
- Amsterdam: Niek van de Vondervoort (niekvandevondervoort.com)
Datum en locatie:
- Zondag 2 februari 2020, Sportpaleis Antwerpen
- Zondag 9 februari 2020, AFAS Live, Amsterdam
Links: