December is een drukke maand, ook bij Zware Metalen. En zo bleek dat er na Sinterklaas, kerst en de jaarlijsten nog een hoogwaardige release van eigen bodem was achtergebleven. Hellehond is een nieuwe band, met oude bekenden uit de Nederlansche scene. Brulboei Botmuyl kennen we onder andere van Wederganger, Gevlerkt en Botulistum en als je drummer Bob ‘Plechelmus’ Bagchus niet kent, dan mag je je gaan schamen.
Hellehond doet niet moeilijk. Mid-tempo thrash ‘n black met de kenmerkende krijs van Botmuyl. De link naar het oudere werk van Fluisterwoud is al vrij snel gelegd, met het verschil dat die toch wel een stuk sneller zijn. En dan komen we aan bij het enige minpunt van dit album: het is wel heel veel hetzelfde. Het iets snellere Onbegraafbaar is dan ook meteen het nummer dat er bovenuit steekt.
Het album klinkt goed en is uitstekend in elkaar gesleuteld. Zou daar dan mijn ‘meh’-gevoel vandaan komen? Ja, het is een goed album, maar het is allemaal net wat te netjes en schoon. Je krijgt bij wijze van spreken een halve kilo chocolade zonder variatie. Na een bepaalde tijd geloof je het wel, hoe lekker chocolade ook is. Hellehond mag wat meer smaken toevoegen en dat hoeft heus niet allemaal mooi ingepakt te worden.
Score:
70/100
Label:
Iron Bonehead Productions, 2019
Tracklisting:
- Kardoes
- Verslonden
- Rattenmantel
- Onbegraafbaar
- Hamerslagen
- Over De Kling
- Kerkerlust
Line-up:
- Botmuyl – Zang
- Batraof – Gitaar
- Kauw – Basgitaar
- Plechelmus – Drums
Links: