Mijn adoratie voor de muzikant Matron Thorn heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Rueben Christopher Jordan is een zieke mens. Een kapotte mens, eentje die ik al lang de deur zou gewezen hebben, God zijnde. Matron Thorn is een vluchtend persoon die zijn eigen bestaan terecht wil ontkrachten. De geruchten over zijn gedrag zijn ook allesbehalve fraai, zowel naar zichzelf als naar anderen toe. Zijn muziek staat echter niet ter discussie. Meesterlijke dissonantie, Blut Aus Nord-allures (de split met Blut Aus Nord is monumentaal op zich), de psychotische pracht in al zijn projecten… Jaarlijst na jaarlijst wordt bevolkt door Matron met meerdere meesterwerken. Niet alleen met Ævangelist, ook met Præternatura en Benighted in Sodom. Van die laatste kwam Do Not Go Gently Into That Good Night er nog in te staan vorig jaar en dat kon met Carrier of Poison Apples ook het geval geweest zijn, zelfs in 2018. Alleen waren er een pak discussies en issues met de release en kreeg ik hem nu pas te pakken, nadat hij eind 2019 blijkbaar dan toch is verschenen. Hij is er, dat telt. Met twee jaar vertraging, eindelijk.
Zelfs voor volgelingen van Benighted in Sodom zal het even slikken zijn (die slikken wel vaker dingen als je het mij vraagt) bij deze nieuwe plaat. De atmosferische door black- en sludge metal geïnspireerde frequenties zijn er nog steeds, net als het herkenbare lamenterende stemgeluid van Rueben. Matron Thorn laat zich echter verder hangen dan ooit en flirt openlijk met de gedachte dat hij van nature een miscreatie is die in feite al lang dood had moeten zijn, wat overigens ook gewoon klopt. De gothic druipt er vanaf, en Rueben gaat nu ook freewheelend met cynische grunge aan de slag. Dat laatste resulteert in een Heart-Shaped Box-cover van Nirvana, geen evidente keuze lijkt me, zelfs niet voor een uitermate zelfdestructief iemand. Behoorlijk gewaagd dus, en iets wat ik eerder enkel hoorde van soortgenoot Déhà in één van zijn vele zijprojecten. Op zich past het perfect bij de extreem neerslachtige en deprimerende dark metal die Benighted in Sodom anno 2018-2020 brengt, complementair met de gekende narcotische black- en doomelementen, die vaak op het pathetische af crashen van begin tot einde. Verzopen in nonchalance en schaamteloze negatieve zelfverzuchting.
Matron Thorn is een verloren zaak, maar zolang hij nog niet vergaan is, brengt hij verdomd sterk gemedicaliseerde metal uit vol mentale en emotionele inzinkingen.
And if you knew what I was really like
You wouldn’t try to stop me
And if you could, live through my life
You wouldn’t wanna live past 33
Op naar 34 beste man, trakteer jezelf op een doos pammetjes en doe ons nog wat nummers cadeau, deze keer niet twee jaar na datum.
Score:
84/100
Label:
I, Voidhanger Records, 2019
Tracklisting:
- Last Stop On My Way To Hell
- Dead by 33
- Open Heart, Open Grave
- World Without Mend
- Raised Southern Baptist
- That Heroin Sleep
- Heart-Shaped Box
- Never Ever After
Line-up:
- Matron Thorn – Alles
Links: