Ben je als liefhebber van het tragere werk door het woord ‘Doom’ in de titel van deze plaat naar deze recensie gelokt, dan verwijs ik je graag nog even naar elders. Total Annihilation heeft namelijk niets van doen met intense verslagenheid maar brengt op … On Chains Of Doom eerder messcherpe, weerbarstig agressieve thrash metal.
Had ik al gezegd dat het album volstaat met messcherpe, strijdbare thrash metal? Mooi! Maar het is niet het hele verhaal. Naast met Bay Area-crunch gespeelde riffwerk, waarin met regelmaat een voorbeeld lijkt te worden genomen aan de ongenaakbare Gary Holt, horen we ook een link met death metal. Dat wordt nog versterkt doordat zanger Daniel Altwegg een vitriolen, zwartgeblakerde stem in de strijd gooit. We hebben het hier dan ook over serieus zware thrash waarin ver weg wordt gebleven van lichtzinnigheid als (bijvoorbeeld) een ballad. Het komt tot ons in een krachtig en helder geluid: modern maar zonder dat alle dynamiek doodgedrukt is.
En dan hebben we alleen nog goed geschreven nummers en muzikanten die hun instrumenten beheersen nodig om te kunnen spreken van één van de eerste thrashmetalen hoogtepunten van 2020. Om maar met het eerste te beginnen: het valt niet mee om een minder nummer aan te wijzen. Alle songs hebben slimme hooks die je hoort in de pakkende riffs, in beklijvende zanglijnen en zelfs in de zorgvuldig uitgewerkte instrumentale passages. Ook is er binnen de nummers meer dan voldoende afwisseling. Zo kunnen de eerste vier minuten van Dead Souls in al zijn donderende traagheid ook de eerder in deze recensie door mij al weg gestuurde doomdeathfanaat aanspreken. Langer dan die vier minuten kan drummer Michael Lautenschläger zijn ADHD echter niet onder controle houden. De rest van de song trekt in een rap polkatempo voorbij hetgeen de van het juk van inertie bevrijde gitaristen tot een paar ouderwets lekkere solo’s beweegt. Dat de heren hun weg weten op hun instrumenten lijdt voor mij dan al lang geen twijfel meer. Luister alleen maar eens naar die eerder genoemde instrumentale passages.
De ware thrashfan weet inmiddels misschien genoeg maar laat me toch nog even een paar hoogtepunten aanstippen. Iron Coffin gaat over de licht ongemakkelijke situatie waarin de bemanning van een gezonken onderzeeër zich bevindt, draait om een melodieuze riff die zorgvuldig wordt uitgewerkt en tracht in de break met succes een claustrofobisch gevoel op te roepen. Het is zeker fraai, maar Total Annihilation weet dat je zo goed bent als je laatste actie en bewaart de allersterkste songs voor het laatst. Tunnelratten is afwisselend episch en bijtend: bijtend in de rappe versnellingen die naar je gezicht klauwen en episch in een heerlijke break met Left Hand Path-toetsenwerk en overstuurde bas. Slottrack Black Blood is dan weer een rappe volbloed thrasher die begint met een lange sample van een autopsie. De smerige ‘bleh’ waarmee Altwegg het nummer vervolgens in gang trapt tovert een glimlach op mijn gezicht en ik betrap me erop dat ik vol overtuiging de tekst ‘Black Blood Septic Shock’ mee zit te roepen. Er zijn er vast voor minder gedwongen opgenomen.
Uit de gordijnen geklommen bedenk ik dat 2020 voor goede thrashreleases misschien wat traag op gang komt (de uitzondering daargelaten), maar dat deze … On Chains Of Doom wel erg fijn is. Zoveel energie, daar wordt een mens toch gewoon blij van. En zo heb ik de doomfans misschien toch wel terecht naar Konvent verwezen.
Score:
84/100
Label:
Czar Of Crickets, 2020
Tracklisting:
- Falling Fast
- Reborn In Flesh
- Iron Coffin
- Dead Souls
- … On Chains Of Doom
- Experience The Terror
- Tunnelratten
- Black Blood
Line-up:
- Daniel Altwegg – Vocalen
- Nicolas Stelz – Gitaar
- Jürgen Schmid – Gitaar
- Michael Lautenschläger – Drums
- Niggi Denger – Basgitaar
Links: