Headlines

Gelukkig is het bijna Halloween, want de intro van Herbstschatten’s nieuwe album Abschaum liegt er niet om. Het klinkt alsof we een gruwelijke middeleeuwse martelkelder binnenwandelen. Vervolgens horen we iemand spreken in het Noors en hierna klinkt in het Duits een gedicht van Friedrich Nietzsche. Dat belooft wat. Welke kant zal dit op gaan?Lees verder ›

Iedereen moet de naam Celestial Season wel eens hebben horen vallen. Ik denk dat ik niets raars zeg als ik ze de Nederlandse variant noem van de Peaceville Three (My Dying Bride, Paradise Lost en Anathema). Ontstaan rond dezelfde periode, maken deze dames en heren doom/death van hoog niveau. Het debuut uit 1992 (Forever Scarlet Passion) is een regelrechte cult plaat en ook de opvolger uit 1995 (Solar Lovers) is een juweel van een schijf.Lees verder ›

De leden van death/thrashgezelschap Voodoo Gods komen uit alle windstreken, hebben een heden en verleden in meerdere bands en dan is er al snel sprake van een supergroep. Of dat een juiste definitie is, mag ieder voor zich invullen, maar met onder andere zanger Seth van der Loo (Cthuluminati, ex-Severe Torture) en gitarist Jacek Hiro (ex-Dies Irae) heeft de band wel de nodige bagage. Morbid Angel-oprichter Mike Browning (Nocturnus AD) en ene Nergal waren in het verleden ook een Voodoo God, maar grootste blikvanger is nu de man-met-de-nek-als-een-boomstam: George ‘Corpsegrinder’ Fisher (Cannibal Corpse).Lees verder ›

Joe Bonamassa is een echte muzikant. Geen naar de voorgrond getorpedeerde nietsnut die denkt dat hij helemaal de shit is. Joe Bonamassa heeft altijd met enige bescheidenheid gekeken naar het succes dat hij behaalde door zijn ijzersterke muzikantschap en zelfdiscipline. De laatste jaren leidde zijn inzet zelfs tot wat meer mainstream succes. Royal Tea is het zestiende album van deze drieënveertigjarige bluesrockmuzikant.Lees verder ›

Vluchten kan niet meer. Just Before Dawn is terug en regeert met IJzeren Vuist de wereld. Ruim twee jaar na het belachelijk goede Tides of Blood kan de munitie box met superlatieven weer opengetrokken worden, want wat het gezelschap rondom Anders Biazzi hier presteert is eigenlijk met geen pen te beschrijven.Lees verder ›

Een recensie van een nieuw Armored Saint-album heeft iets van het (zomer)weerbericht van Death Valley. Op een der heetste plekken ter wereld is en blijft het warm en droog en Armored Saint heeft maar weer eens een knappe metalplaat gemaakt waarop de stem van John Bush straalt en er op zeer hoog niveau gemusiceerd wordt. Op Punching The Sky wordt het hoge niveau van voorganger Win Hands Down, ongemerkt al weer vijf jaar oud, immers moeiteloos voortgezet. Daarvan zijn we al overtuigd wanneer Standing On The Shoulders Of Giants na een etherisch intro baldadig de woonkamer in komt stappen. Met zijn woest meezingbare “Punching the sky everyday”-refrein en vurige gitaarwerk is het een instant Armored Saint-klassieker.Lees verder ›

Dit is het eerste werk van Demon Lodge dat naar buiten is gekomen. Het is een 7 inch single, in een beperkte oplage van 320 stuks, op blauw transparant vinyl. Normaal gesproken bespreken we geen singles maar omdat het hier gaat over nationale bands maken we een uitzondering. De andere A-kant wordt namelijk ingenomen door de The Monolith Deathcult.Lees verder ›

Is er een link tussen Svartsyn en België? Waarschijnlijk wel, anders zou ik het niet zo duidelijk stipuleren. Svartsyn is een Zweedse blackmetalband die in zijn beperkte gelederen - er zijn immers maar twee bandleden - een Belg heeft. Hammerman, die we kennen van onder andere het jammerlijk ter ziele gegane Huldrefolk of het nog steeds springlevende Fractured Insanity. En dan weet één ieder, ieder rechtschapen Vlaming, deze heer kan ketelen als de besten!Lees verder ›

Driewerf hoera: de Zweedse melodische blackmetalpioniers van Mörk Gryning zijn volledig herrezen, als een duivelse feniks uit de as van een lang vervlogen muzikale apotheose… En er is meer: in het apocalyptische jaar 2020 brengen Goth Gorgon, Draakh Khimera en hun trawanten ook nog eens een nieuw album uit. Hinsides Vrede (letterlijk: “De Wraak van de Andere Zijde” - het zou zo maar een verwijzing naar de huidige pandemie kunnen zijn, maar eigenlijk gaat het album over de onafwendbare teloorgang van de wereld in zijn totaliteit) is de opvolger van het anonieme album dat we simpelweg kennen als Mörk Gryning, al zitten er maar liefst vijftien jaar tussen beide releases. Mörk Gryning is het soort band dat altijd nèt onder de radar is gebleven, in die grijze schemerzone tussen de duistere underground en de grote namen in het genre. Ten onrechte uiteraard, want deze oudgedienden uit Stockholm hebben een aantal roemruchte en baanbrekende releases op hun palmares staan.Lees verder ›

Met al dat gezeik over wat er in de wereld gaande is, zijn de meeste van ons naarstig op zoek naar afleiding, in wat voor vorm dan ook. Ik zoek dan graag mijn heil in de muziek en het is ditmaal de beurt aan de Zweedse traditionele deathmetallers van Demonical. Album nummer zes ligt klaar voor ons en heet World Domination. Een titel die natuurlijk heel goed bij ons e-zine past (kuch kuch, neem dat vooral niet serieus).Lees verder ›

We zitten in Rusland, Sint-Petersburg, bij het trio Epitimia. Allusion is de opvolger van het in 2019 verschenen Thread. Deze plaat, als ik naar de tracklisting kijk, zit blijkbaar volgepropt met allerlei tips. Whoe, interessant! Ben benieuwd waar we naar op zoek moeten gaan. Wat vaststaat is dat het geen eenvoudige zoektocht of wandeling gaat worden. Onze reis zal evenmin van korte duur zijn. We gaan onze tijd goed kunnen gebruiken.Lees verder ›

Als God iets wil, dan moeten wij stervelingen ons daartoe schikken. Maar kan een god ook postuum iets willen? En in hoeverre is er dan nog sprake van een vrije wil? Allemaal vragen waar we vandaag geen antwoord op krijgen. Gelukkig ligt er vandaag een antwoord van een heel ander kaliber voor ons. Namelijk het antwoord op het in 2008 verschenen Greifenherz. Orplîd presenteert ons na een jarenlange stilte namelijk een nieuw album: Deus Vult.Lees verder ›

Als klein metalheadje was ik helemaal gek van twee specifieke deathmetalbands en de beste platen uit hun oeuvre. Pestilence met Consuming Impulse en Benediction met Transcend the Rubicon. Beide bands kwamen helaas ook al snel met platen die mijn interesse deden vervagen. Pestilence met Spheres, Benediction met The Dreams You Dread. Met die laatste cd, gekocht met geld van mijn bijbaantje, heb ik letterlijk boven de vuilnisbak gestaan om het ding weg te gooien: zó teleurgesteld was ik in die plaat.Lees verder ›