Joe Bonamassa – Royal Tea

Joe Bonamassa is een echte muzikant. Geen naar de voorgrond getorpedeerde nietsnut die denkt dat hij helemaal de shit is. Joe Bonamassa heeft altijd met enige bescheidenheid gekeken naar het succes dat hij behaalde door zijn ijzersterke muzikantschap en zelfdiscipline. De laatste jaren leidde zijn inzet zelfs tot wat meer mainstream succes. Royal Tea is het zestiende album van deze drieënveertigjarige bluesrockmuzikant.

Joe Bonamassa is een artiest die nooit ver afwijkt van zijn beproefde recept. Dat is ook zijn kracht. Hij is dermate goed geworden in bluesrock, dat er maar weinig anderen zijn die hem kunnen bijbenen. Op Royal Tea doet de gitarist wederom waar hij goed in is. Geen hoogpoligheid of innovatie, maar gewoon swingende bluesrock voor de mensen.

Starten met een 7:35 minuten durend epos is gedurfd, en dat past uitstekend bij dit liedje. Het start met typische blues en afwisselende zang. Hij zingt samen met een dame, en dan weer met zware bluesstem over melorock. Halverwege wordt de trukendoos opengetrokken, en rifft de gitaarmeester hardrock met luid gemixte drums door het verhaal. Het ademt iets begin jaren ’90, toen epische songs als November Rain gewoon geschreven mochten worden. De samenhang en impact zijn hier natuurlijk niet dermate groot, maar het is desondanks een prima poging. Het liedje eindigt met strijkers en drums die de laatste traantjes nabootsen. Zo, dat is me wel een opener hoor!

Ook de ballad Why Does It Take So Long To Say Goodbye weet te intrigeren met voorspelbare melodielijnen. Het album Royal Tea ligt gemakkelijk in het gehoor van voor tot achter. Ik heb wel een enkel aandachtspunt: hoewel dat nooit zijn sterkste kant is geweest, zou een beetje meer experiment qua gekozen ritmes en melodie wel mogen. Nu is het met een liedje als Savannah toch wel erg voorspelbaar en weinig avontuurlijk. De country rock ‘n roller High Class Girl met een leuk hammondorgel wringt zich je oor binnen, met leuke acapella’s en gevatte swingbeats. I Didn’t Think She Would Do It is het snelste liedje van de plaat met wat toegevoegd effect op de vocalen. Niets avontuurlijks verder, maar gewoon lekkere rock ‘n roll met een leuke twist in de teksten. Lonely Boy heeft een trompet waardoor het bigbandgevoel wordt opgeroepen, met de nadruk op ritme en dansbaarheid. Jazzy beat eronder, en dan Joe Bonamassa die inzet op zijn kopstem. Honkytonkpiano erbij, en de western-sfeer is compleet.

Dit album is afwisselend, en had net zo goed een self titled kunnen zijn. Alle redenen om van Joe Bonamassa te houden, samengevat op een album. Fans kunnen blindelings aanschaffen en deze plaat non-stop rondjes laten draaien. Royal Tea is verplicht voer voor bluesrockliefhebbers. Nieuwkomers mogen het eens proberen.

Score:

87/100

Label:

Mascot Label Group/Provogue, 2020

Tracklisting:

  1. When One Door Opens
  2. Royal Tea
  3. Why Does It Take So Long To Say Goodbye
  4. Lookout Man
  5. High Class Girl
  6. A Conversation With Alice
  7. I Didn’t Think She Would Do It
  8. Beyond The Silence
  9. Lonely Boy
  10. Savannah

Line-up:

  • Joe Bonamassa – Gitaar, stem
  • Reese Wynans – Keyboard
  • Anton Fyg – Drums
  • Michael Rhodes – Basgitaar
  • Lee Thornburg – Trompet
  • Pauli Cerra – Saxofoon

Links: