Headlines

Oh Hiroshima's Oscillation kwam op onze webstek aan bod in 2019. Dat bleek dan voor deze Zweedse post-rockers de laatste keer dat er aan hen aandacht werd verleend. All Things Shining is de nieuwe plaat en komt uit via Pelagic Records. Dat wil zeggen dat we helemaal geen aandacht schonken aan Myriad en een EP waarvan me de titel even ontgaat, ahja, Humane, beiden uit 2022 als ik het goed heb. Jongens toch gewoon op de blote poep zou ik zo zeggen. In ieder geval blinkt niet alles wat schijnt, werd me ooit verteld maar deze jongens denken daar blijkbaar toch heel anders over. Zo zie je maar weer dat oude wijsheden in een ander tijdskader geplaatst heel anders kunnen geïnterpreteerd worden.Lees verder ›

Je kunt iedere dag gaan liggen muggenziften over het weer, die tering saaie collega die niet vooruit te fikken is of over de ellenlange blikkenparade op de snelweg die je iedere dag moet trotseren om bij je saaie kolere baan te komen. Je kunt óók al deze frustratie omzetten in muzikale woede, een label strikken dat gek genoeg is om het uit te brengen en een plaat opnemen waaraan je je fikken levend verbrandt, ook al pak je het aan met ovenwanten. Vorig jaar zag ik de geschifte band Candy al live op Jera On Air en nu komt men via Relapse aanzetten met deze defibrillator genaamd It's Inside You, gemixed door Kurt Ballou (Converge).Lees verder ›

Het luik naar de zolderkamer is heropend. Het heeft maar liefst zeven jaar geduurd, maar eindelijk is er een nieuwe schijf van deze aanbidders van Mercyful Fate en King Diamond. We hebben het natuurlijk over het Duitse Attic. Waar we in 2017 op het conceptalbum Sanctimonious nog meegenomen werden naar een nonnenklooster vol dood, verderf en intriges, keren we nu terug naar de wereld van de hekserij, zoals op debuutalbum The Invocation ook al het geval was. Toepasselijk genoeg heet album nummer drie dan ook Return Of The Witchfinder.Lees verder ›

Wanneer een band in staat is om heel productief te zijn en ieder jaar, of om de twee jaar, met een nieuw album op de proppen komt, is het resultaat lang niet altijd even goed. Toch zullen de fans het wel vaker slikken wanneer de grotere namen eens een minder album of zelfs een uitglijder maken. De zogenaamde cultstatus is voldoende om te kunnen overleven en als de betreffende band dan weer eens een knaller van een album uitbrengt komt het uiteindelijk allemaal goed. Nu bestaan er ook bands die aan de lopende band knallers uitbrengen in de vorm van EP's, albums, splits en dergelijke. Maar daar hebben we het nu niet over. De Grieken van Sunburst vallen niet in deze categorie en er zijn nog geen uitglijders op de markt verschenen. Kan ook eigenlijk niet anders, want het debuut Fragments of Creation uit 2016 werd in de pers met lovende woorden besproken.Lees verder ›

Eastern Tales is het derde album van de Franse epische blackmetalband Belore. Waarom de vorige twee albums onze zware webzine niet bereikt hebben, of niet van een recensie zijn voorzien blijft onduidelijk. Het label Northern Silence Productions heeft vaak aardig materiaal in huis en soms zit er zelfs iets bijzonders tussen, zoals de laatste van Pestilential Shadow's (Devil's Hammer). Deze band, die in essentie uit oprichter Aleevok en drummer Charlie Videau bestaat is van een volstrekt andere orde dan de barbaarse Aussies.Lees verder ›

Het begeleidend schrijven van dit Reclaim - het tweede album van het Amerikaanse Shadow Limb - doet vermoeden dat we hier niet te maken hebben met een al te pretentieuze band. Initieel lees ik dat de band is gegroeid, tot een meer volwassen entiteit, waarbij de veelzijdigheid van de composities op dit Reclaim naar voren komt. Dit uit zich dan in een vorm van progressieve rock en metal, waarbij er meerdere lagen en texturen naar boven komen om zo tot een luisterwaardige ervaring te komen. Niet meer en niet minder, op dit Reclaim. Is dat ook wat ik terug hoor wanneer ik de plaat een eerste luisterbeurt geef? Tijdens het openingsnummer To Reclaim zeker! Maar wat er daarna voorbij komt is toch wel van een volstrekt andere orde.Lees verder ›

Het Duitse - uit Kassel afkomstige - Dark Horizon is een meloblackband die al sinds 2007 meedraait. Daarvoor zelfs een jaartje onder de bandnaam Devastation in een iets andere bezetting. We zijn nu inmiddels een jaartje of achttien verder, wanneer de band toe is aan zijn tweede album. Nou ja, het debuut verscheen twaalf jaar geleden, maar u begrijpt dat de Duitsers niet zo heel productief zijn. Het ziet er naar uit dat frontman Mike (vocalist) ons zelf heeft gecontacteerd om dit Darkness Falls Upon Mankind onder de aandacht te brengen. Een typisch plaatwerk onder eigen beheer, waarvan akte. Aan sympathie in dit geval ook geen gebrek, want als de band zelf de moeite doet om één en ander voor het voetlicht te brengen, dan moet dit haast wel getuige van de nodige passie en werklust. Al spreken we hier hoogstwaarschijnlijk over een hobby op muzikaal gebied.Lees verder ›

Een Peruaanse solo-artiest met de naam Guido Jeri zit achter dit Alpha Lyræ. Woonachtig in Londen weliswaar, begeeft de muzikant zich met zijn muziek op de scheidslijn ergens tussen deathdoom en progrock/metal. Het zelf getitelde debuut is een conceptuele verhandeling over de toewijding aan zijn dochter en de uitdagingen voor de volgende generaties in zijn algemeenheid, zo lees ik in de bijgesloten promobeschrijving. Dit maakt het naast een persoonlijk werk, tegelijkertijd ook een introspectieve beleving.Lees verder ›

Mag het een onsje mysterieuzer zijn? Er zijn al genoeg blackmetalbands op deze aardkloot die het op een meer authentieke wijze willen brengen. Chance Encounter of Flesh and Nail van Cloven begint nou eens een keer niet met een hoop razend drumwerk. In plaats daarvan horen we getormenteerde, kwaadaardige vocalen tegen een achtergrond van sinistere geluidsbelevingen. Uiteraard van een anonieme identiteit, althans ik heb de persoon of personen achter Cloven niet kunnen identificeren, enkel het feit dat de band afkomstig is uit Canada. Mistroostig, en dankzij klassieke elementen zoals pianotoetsen tijdens Fiend, blijven we dan ook aandachtig luisteren naar alles wat er komen gaat.Lees verder ›

Dames, heren, luister goed! Het Belgische progressieve, experimentele metalgezelschap AxamentA is na veertien jaar terug op het voorplan en dit met een gloednieuwe, blinkende EP, Spires. De EP gaat verder waar de in 2006 verschenen plaat Ever-Arch-I-Tech-Ture stopte en maar goed ook. Deze band was in mijn ogen toen een van de voorvechters van de moderne extreme metal en het doet me plezier dat de gozers terug zijn. De heren hebben een geheel eigen concept uitgedacht dat zich afspeelt in het 19de-eeuwse Londen en het levensverhaal van priester Harold O'Callahan vervat. Een man die voor zijn ogen zijn wat eigenaardige broer zag verdrinken en met dit gemis en heel wat andere zaken dient verder te leven. Het zou me te ver leiden dit erg goed doordachte verhaal volledig uit de doeken te doen. Eens de EP in je bezit kan je dit op geheel eigen tempo verder uitpluizen.Lees verder ›

Bewonderenswaardig is het hoe de Tygers Of Pan Tang beter lijken te worden met de jaren. Doe jezelf als liefhebber van stevige en toch melodieuze hardrock/metal een plezier, schaf Live Blood aan en geef het een plaats in je jaarlijstjes.Lees verder ›

Ergens begin mei van vorig jaar klauwde en brulde de leeuw al want wat bleek, de Finse blackmetalmachine van Nightside had zich terug op gang getrokken middels de erg lekkere EP Lions. Nu komt dit ongure gezelschap via de platenboer van dienst, Purity Through Fire Records, met een volwaardig en rechtmatige vervolgplaat getiteld Death From The North. Jazeker mensen! Hoe moeilijk moet het zijn om een albumtitel te verzinnen! Wel een beetje een domper op de zware feestvreugde is het feit dat de drie nummers van de EP met name Lions, Gates Of Hell en There Won't Be Another Dawn ook op dit eerste album na jaren van afwezigheid tussen de andere Satan aanbiddende nummers staan en alzo blijven er dan nog maar vijf nieuwe nummers over.Lees verder ›

Uit Mexico hoeven we echt niet alleen maar black of brute death metal te verwachten. Dit Call ov the Void dropt zijn debuutalbum On Grief and Dying in de digitale brievenbus en zoals de titel doet vermoeden, laat het viertal death/doom horen. Na het zeer sfeervolle ambient intro Disbelief - A Numb Prelude om de toon te zetten horen we de in eerste instantie grillige noten van One Last Regret. Niet geheel tegen de verwachting in klinkt er een ferme grunt om het geheel vocaal te omlijsten. Een mooie zuivere zangstem maakt tevens onderdeel uit van de muziek.Lees verder ›

Heb jij als kind ook wel eens een cijfertekening te maken gekregen? Je kent ze vast wel; zo’n tekening die bestaat uit allemaal genummerde puntjes en waarbij het de bedoeling is dat je die punten zorgvuldig en netjes in volgorde met elkaar verbindt. Dot-to-dot tekeningen worden ze ook wel genoemd. Je begint met het tekenen van een lijn van het punt met nummer één naar het punt met het getal twee, vervolgens naar het punt met cijfer drie, en zo steeds maar weer verder.Lees verder ›

Met de zomer voor de deur verscheen op 31 mei het zesde album van de Noorse formatie Beaten To Death die met Sunrise Over Rigor Mortis de meest zomerse grindcoreplaat ooit aflevert. Er zit zon in de albumtitel (die vermoedelijk verwijst naar het vrijwel gelijknamige Soulside Journey-nummer van landgenoot Darkthrone), de hoes oogt zinderend zomers (wat een geweldig artwork van de hand van William Hay!) en de muziek klinkt kleurrijker dan je ooit eerder hoorde van een grindcoreband.Lees verder ›