The Devil Wears Prada – Flowers

Geschreven door op 20-11-2025 om 18:50.

Het maakt me eigenlijk niet uit welk geloof je hebt of niet. Het maakt me eigenlijk ook geen sikkepit uit welke kleren of schoenen je draagt. Of het nu Prada, Gucci of gewoon het Scapino huismerk geworden is. The Devil Wears Prada uit Dayton, Ohio werd vroeger nog wel eens aangezien voor een melodische metalcoreformatie met christelijke inslag. Of dat dan nu nog zo is, is me niet helemaal helder. Maar zoals ik al schreef, het zal me jeuken. De reden waarom ik de negende plaat van deze heren, die me verder onbekend zijn, toch van een schrijfsel wil voorzien is dat ik nogal werd weggeblazen door de introductie op de nieuwe plaat, Flowers, meer nog door de eerste volwaardige single die je hieronder samengeplakt kan bekijken en beluisteren.

De band bestaat al twintig jaar en heeft zoals elke band wel gehad heeft een aantal obligate wissels in de line-up gekend. De meest pijnlijke bleek wel het overlijden van hun initiële drummer, de heer Williams, dit jaar in mei bij een vliegtuigcrash. Intussen zit er een ander heerschap op de drumkruk maar dat hebben de insiders vast al gezien. Ook de bassist, de heer Nagy, verliet de band. Verder ben ik helemaal niet bekend met het oeuvre maar zoals ik al schreef, onderstaande trok mijn aandacht en liet me besluiten de hele plaat eens aan te zwengelen.

Het is die vrouwelijke stem die orakelt dat ze wel eens echt gelukkig zou kunnen zijn wanneer ze alles zou hebben wat ze wenst. Dan die mistroostige piano, de strijkers, mijn haren op mijn onderarmen kwamen spontaan recht. Maar wanneer diezelfde dame aankondigt dat het toch maar een droom blijkt te zijn duikel je in het bijzonder brutale Where The Flowers Never Grow. Jongens, sterk! Luister ook eens naar het einde waarbij denderend drum- en baswerk de drop nog sterker maken met die stevige gitaren in de hand. Elektronica is dit soort bands natuurlijk niet vreemd en dus bijzonder eigen. De heer Gering weet heel goed waar de knoppen zitten en maakt zo een alleraardigste introductie op het erg meezingbare Everybody Knows. Hij doet het nog eens dunnetjes over in So Low en zo heb je al wat mierzoete meezingpartijen achter de kiezen, nog voor je goed en wel gestart bent. All Out is tegelijk dynamisch, opzwepend als hondsbrutaal. Het dendert en rolt lekker zoals het hoort, net als Ritual of When You’re Gone bijvoorbeeld.

Ergens in het midden van de plaat rond nummer negen, The Sky Behind The Rain, zakt het album naar mijn aanvoelen toch wat in ondanks het feit dat de dame die we al kennen haar verhaal verder aanvult. Er wordt te veel gekozen voor stroperige thema’s, te veel elektronische poespas, de agressie en boosheid, die felheid lijkt wat uit de composities te trekken, wat echt wel jammer is. Zo doet de gitaarpartij in Wave aan een zeemzoet nummer van Sixpence None The Richer denken… En dat is waarschijnlijk niet echt de bedoeling.

Ik blijf echter wel bij mijn eerste stelling dat de openingsnummers van deze nieuwste negende plaat van The Devil Wears Prada, Flowers, bijzonder binnenkomt. Voor zij die het genre melodische metalcore een warm hart toedragen is dit album obligaat luistervoer.

Score:

80/100

Label:

Solid Sta, 2025

Tracklisting:

  1. That Same Place
  2. Where The Flowers Never Grow
  3. Everybody Knows
  4. So Low
  5. For You
  6. All Out
  7. Ritual
  8. When You’re Gone
  9. The Sky Behind The Rain
  10. The Silence
  11. Eyes
  12. Cure Me
  13. Wave
  14. My Paradise

Line-up:

  • Jeremy DePoyster – Gitaar, zang
  • Mike Hranica – Zang, gitaar
  • Kyle Sipress – Gitaar, zang
  • Jonathan Gering – Keyboard, synth, programmering, zang
  • Giuseppe Capolupo – Drum

Links: