Headlines

Nodfyr - noodvuur in ons hedendaagse Nederlands - is een oud Germaans en heidens gebruik dat in tijden van nood werd aangewend om het ongeluk te keren. Hierbij werd al het bestaande vuur in huis gedoofd en werd er een nieuw vuur aangestoken. Dit noemde men dan het noodvuur. Of ja, nodfyr! We blijven bij de oude Germanen, Bataven en Friezen die tweeduizend jaar geleden Nederland bewoonden. Het klinkt veel leuker. Dat geef ik toe.Lees verder ›

A capella Metal! Ja je las het goed! Ik zag deze passeren op de redactie en dacht direct: joink, deze moet ik checken. Ik weet niet hoe dit bij jou zit, maar bij a capella denk ik spontaan aan The Flying Pickets of dat ene nummer van Billy Joel, The Longest Time. Ik denk dat zelfs de Teletubbies meer metal zijn dan voornoemde heren. Benieuwd dus wat Van Canto te brengen heeft!Lees verder ›

Eén van de nieuwste aanwinsten in de Napalm Records-stal heet Scar Of The Sun. Deze Griekse band uit Athene bracht in mei zijn derde langspeelplaat uit, de eerste dus bij Napalm, en verscheen zo op onze radar. Aangezien deze even in de schuif was blijven liggen en geen enkele redacteur hem leek op de pikken besloot ik dit album eens te beluisteren.Lees verder ›

I'll Be Your Hero is de nieuwe EP van Rhapsody of Fire. Het werktempo is nog niet echt terug op niveau aangezien dit het eerste teken van leven is sinds The Eight Mountain uit 2019. Dat album werd destijds vrij positief ontvangen na een aantal jaren van chaos. Als je dan na twee jaar één nieuw liedje op een EP hebt staan ben ik niet echt onder de indruk.Lees verder ›

Ik houd van Zweedse stonerrock. Echt waar. Lowrider, Truckdrivers, Blind Dog, Witchcraft. Stuk voor stuk heerlijke bands en in dat rijtje passen de heren van Dozer en Greenleaf uiteraard perfect. Ik noem deze twee bands bewust samen want er overlappen nogal wat leden tussen de beide bands. Greenleaf is in principe een zijproject waarbij de drummer van Demon Cleaner, de producer van Lowrider en verschillende leden van Dozer samenkwamen om hun ding te doen.Lees verder ›

Voor alles is een eerste keer in het leven. En zo is dit mijn eerste keer dat ik een demo mag recenseren en wel de tweede demo van de Canadese deathmetalband Perilaxe Occlusion. De eerste demo getiteld Exponential Decay van deze Canadese belofte is onder de radar gebleven. We moeten het dus doen puur op basis van het eerder vrijgegeven Incalculable Thresholds en het feit dat de demo's uitgebracht worden door het gerenomeerde underground label Debemur Morti.Lees verder ›

De jaren ‘90 vormden een natuurlijke habitat voor tal van desertrock- en stonerrockbands, maar de ongekroonde keizer van de hele roedel was ongetwijfeld Kyuss. De band die de definitieve doorbraak betekende voor Josh Homme, Nick Oliveri, Brant Bjork en John Garcia. Het verhaal is genoeg bekend en hoef ik hier niet meer uit de doeken te doen. Korte, sterk versimpelde samenvatting: Josh Homme is een slimme zakenman en ging zijn uiteindelijk eigen weg.Lees verder ›

U moet wel écht, écht, ÉCHT ingevoerd zijn in de Nederlandse zwartgeblakerde underground om het werk van Hellevaerder en Perfide te kennen. De discografie van beide bands is angstaanjagend leeg. Het enige noemenswaardige voor beide bands is een tape, uitgegeven door – hoe kan het ook anders – undergroundlabel Zwaertgevegt. De discografie van Hellevaerder bevat twee demo’s en een single, Perfide heeft alleen nog maar een titelloze demo uitgegeven.Lees verder ›

Ze komen uit Zuid-Afrika, de heren van Ruff Majik. De band geniet al een zekere bekendheid en bracht reeds vijf albums uit. De laatste luistert naar de iets wat occultere naam The Devil’s Kettle en werd eind vorig jaar uitgebracht. De Zuid-Afrikanen brengen een soort muziek waar ik verzot op ben. Stonerrock met een zweverige toets. Bijna onmogelijk om deze muziek in één genre te duwen, nog moeilijker om die vervolgens in zo’n genre te houden.Lees verder ›

Als je op zoek bent naar perfect gespeelde en opgenomen metal, sla deze dan maar over. Rawtism is namelijk precies waar de naam voor staat. Ruw, onbewerkt en echt. Dit trio is afkomstig uit Melbourne, Australië en speelt old-school thrash. De heren hebben afzonderlijk in diverse bands gespeeld en trachten sinds 2019 samen voet aan de grond te krijgen met hun thrash-geluid.Lees verder ›

Tijd voor iets anders! Vanuit de krochten van de New Yorkse experimentele muziekscene belandt de nieuwe EP van Kilter genaamd Sys op de digitale deurmat. Kilter maakt jazzmetal (of metaljazz, net hoe u wilt).  Dit houdt in dat de band naast de bezetting van een drummer en een bassist, een saxofonist heeft die het trio complementeert. Een bijzondere plaat is het gevolg.Lees verder ›

Jawel, Desaster, de Duitse zatte oom van de hedendaagse blackenedthrashmetalbands komt weer aanzetten met een nieuw album. Weinig verrassend verhaalt de plaat weer vooral over satanisme, oorlog en gruwel. Een kleine bloemlezing uit de tracklist spreekt dan ook boekdelen: Exile is Imminent, Failing Trinity, Sadistic Salvation... Desaster ist zurück en heeft zich nog steeds niet verzoend met de christelijke God.Lees verder ›

Eclectisch, chaotisch, anarchistisch, apocalyptisch. De muziek van deze band laat zich moeilijk omschrijven, maar ik deed toch een paar dappere pogingen. Apocalyptisch komt nog het best in de buurt dus goed gedaan zou ik zeggen. Qua zelfkennis kan deze bandnaam tellen. Uiteraard verwijst de naam naar de vier ruiters van de apocalyps, die in één of ander Bijbelverhaal - mijn kennis is wat roestig na een hele tijd Satans muziek te recenseren - een boodschap van doem komen brengen.Lees verder ›

Na de succesvolle tour van Pumpkins United, waarbij de Helloween-bezetting van de laatste jaren werd aangevuld met oudgedienden Kai Hansen en Michael Kiske, was het natuurlijk een kwestie van tijd dat deze bezetting ook een nieuw album zou opnemen. Of dat ook een goed album zou zijn was voor mij minder vanzelfsprekend, maar aangezien de inspiratie op de laatste paar albums van Helloween een beetje leek te ontbreken kon wat nieuw/oud elan zeker geen kwaad.Lees verder ›

Het Canadese vasteland is voorzien van heel wat ondoordringbare, bosrijke regio's. In Montréal, Quebec heb je dat ook. In het geval van Maudiir, dat voor mij geen nobele onbekende is, stel ik me de vraag of de grondlegger, de bezieler van deze éénmansband, F., toch niet helemaal de weg kwijt is geraakt in die bossen. In 2020 bracht hij in eigen beheer Le Temps Peste uit. Grofweg een jaar later, in 2021, kwam hij met La Part Du Diable om nu dan beide platen samen te voegen tot één geheel met als enige nieuwe, een The Exploited-cover. Misschien is deze hele denkoefening maar weggelegd voor een paar gelukkigen, ik begrijp het niet helemaal.Lees verder ›

Progliefhebbers hebben er enorm lang op moeten wachten en het is een iets andere stijl geworden dan verwacht, maar geweldig om te horen dat Øyvind Hægeland (zang en gitaar) en Asgeir Mickelson (drums) samen weer muziek maken. Dan krijgen ze ook nog eens de hulp van basgrootmeester Steve DiGiorgio, aangevuld met Bollie Fredriksen op gitaar en Jon Phipps, die de orkestratie en toetsen voor zijn rekening neemt.Lees verder ›