Het beloofde op voorhand een memorable avond te worden: Helleruin met Doodswens en De Gevreesde Ziekte in het Tilburgse Little Devil. Natuurlijk omdat corona zijn klauwen niet meer in allerlei voorzorgsmaatregelen kon zetten, maar ook omdat een veelbelovende Nederlandse blackmetalbands zijn live debuut maakte, waar een ander het laatste concert in de originele bezetting speelde. En memorabel werd het, die vrijdag in maart.
Och ja, zo ging dat in pre-coronatijden. Wandelend op weg naar de concertzaal steeds meer in het zwart geklede gelijkgestemden tegenkomen – de verbaasde blikken van niet-intimi negerend – en voor de ingang van de zaal groepjes samengeklonterd zien die rustig een biertje drinkend wachten op wat komen gaat. Waar ter wereld je ook gaat: de weg naar de locatie van een metalconcert is gemakkelijker te vinden dan Google Maps ooit zou kunnen weergeven. Al moet Little Devil vinden zelfs voor Russische grondtroepen zonder landkaart geen probleem zijn: rol het station in Tilburg uit en je komt er vanzelf.
De oase in de woestijn aan lelijkheid die Tilburg is, heeft alle kaartjes voor een avondje Nederlandse black metal verkocht. Het publiek wil weer en de bands ook, zo blijkt als De Gevreesde Ziekte het startschot geeft. De heren gaan direct op standje ‘volle bak en rammen maar’. De kille nummers uit het tot nu toe bescheiden repertoire van de band (een EP en een split met Helleruin) worden overdonderend en opmerkelijk strak gespeeld. Het is pas het tweede concert ooit voor het gezelschap, maar dat blijkt nergens uit. Als tijgers die na tien jaar uit hun kooien zijn vrijgelaten, gaan de mannen tekeer, terwijl zanger Tijn zijn beste schreeuwgrunt heeft opgezet. De nummers zijn op het podium even sterk als op plaat en doen absoluut verlangen naar meer.
Waar Doodswens nog niet eens zo heel lang geleden het eerste concert gaf, eindigt het ook. Althans, in de samenstelling Fraukje van Burg (zang/gitaar) en Inge van der Zon (drums). Live optreden is niet voor iedereen weggelegd en zo ook niet voor Van Burg. Zij neemt afscheid van het podium en inmiddels blijken er twee man voor nodig te zijn om haar te vervangen. Opmerkelijk genoeg een zanger/bassist en een gitarist, waardoor het bandgeluid zal veranderen. Maar dat zijn zorgen voor morgen (letterlijk, want dan staat het gezelschap in Goes), nu verraadt de doordringende geur van wierrook dat Doodswens is gearriveerd.
De duivel heeft de thermosstaat inmiddels een paar standjes hoger gezet (of is dat het bier dat na een afkickperiode van twee jaar zijn werk weer doet?) als de gruizige black over het zaaltje wordt uitgestort. De uitgeklede zwartgallige klanken van het fraaie Lichtvrees komen binnen in je ondermaag terwijl ze je een hypnose proberen in te spelen als Van Burg ‘op zoek naar het licht, gedreven door de duisternis’ in de microfoon gruntsnauwt. Hoe begrijpelijk haar besluit ook is: we gaan deze dame en haar strot missen in deze band. Het duo heeft vanavond even een aanloopje nodig, maar dan rijten ze met een satanisch genoegen de eerder door De Gevreesde Ziekte aangebrachte wonden weer open met hun zwarte zielenroerselen.
En dan, na drie kwartier zit het er toch echt op. Van Burg en Van der Zon nemen knuffelend afscheid op het podium, de nodige handen in het publiek worden geschud en dan ruimt de jonge zangeres/gitarist voor de laatste keer haar spullen op het podium op. Benieuwd wat de volgende stap van Doodswens zal zijn.
Waar de een gaat, komt de ander. Zanger en multi-instrumentalist Carchost (ook bekend van het geniale Orewoet en onder de naam Illusion ex-lid van Locus Amoenus) bracht in 2016 de eerste demo onder de naam Helleruin uit en vond het nu tijd alles naar het podium te brengen. Onderweg vanuit Groningen heeft hij wat bevriende muzikanten meegenomen om in Tilburg te debuteren en laten we de Duistere Heer dankbaar zijn voor deze beslissing, want dit is goed spul zeg.
Van de drie bands op het podium heeft Helleruin de meest klassieke blackmetalvibe en dat blijkt voor schrijver dezes toch maar eens te meer de kortste weg naar zijn koude hart. Waar bij De Gevreesde Ziekte de muzikanten als dolle honden tekeer gingen, doen de mannen van Helleruin denken aan demonen op jacht naar christenbloed. Woest, met het schuim op de bek, loeit de band door de set heen, met een dankbare rol voor de drummer. Die geselt zijn toestel alsof het niets is maar dat is bij nader inzien ook niet zo gek: we hebben hier namelijk te maken met D.S. (Bodyfarm, Weltschmerz, Wesenwille, Wrang): black metal elite dus. Natuurlijk trekt ook Carchost de aandacht. Hij heeft dan wel niet de beste strot van de avond in huis, maar zijn drill sergantkeelklanken passen perfect bij de muzikale agressiviteit die Helleruin brengt. Ondertussen verkent hij woest zijn deel van het podium en bij Little Devil betekent dat een metertje naar links en een metertje naar rechts.
Het is verdomd lekker wat Carchost op zijn zolderkamertje in elkaar heeft geknutseld. Er is een duidelijke lijn in de nummers te onderscheiden: ze zijn lekker afwisselend maar delen een zeker venijn. Helleruin verdient meer dan zaaltjes al Little Devil – dat is na tien minuten al duidelijk – en komt verwoestend het qua niveau toch al niet kinderachtige Nederlandse blackmetalwereldje binnengestormd. Helleruin levert de soundtrack van deze tijd: extreem en fel maar met gevoel voor melodie, waardoor het geheel nèt even een tandje harder binnenkomt. Niet blind rammen, maar goed doordacht steken: dat zijn de ergsten. Dreigend en meeslepend als een sluipmoordenaar, deze band. Meer van dit graag!
Datum en locatie
18 maart 2022, Little Devil, Tilburg
Link: