Gent ontwaakt na twee jaar corona: HURACÁN + MOTHER + ABSYNTH @ Scratch+Snuff

Geschreven door op 22-03-2022 om 19:32.

Na twee jaar mondmaskers dragen en WC-papier hamsteren braken vorige week zaterdag betere tijden aan in Gent, Oost-Vlaanderen. Scratch+Snuff organiseerde in concertzaal Trefpunt namelijk een goede, ouderwetse metalavond. Drie Belgische bands kregen er de kans om zich (nogmaals) te tonen aan het Gentse publiek en al doende werden ruim twee jaar aan frustraties van zich af geschreeuwd. Een verslag door het oog van een aanwezige Gentenaar.

Eerlijk waar, ik had het langs geen kanten door, maar mijn buurman blijkt de man achter Scratch+Snuff te zijn en organiseerde de hele boel. Ik vond het altijd al een fijne man. Blijkt het gewoon een metalhead te zijn. Dat verklaart direct het één en ander natuurlijk. Afijn, pas toegekomen en de organisatie kennen we dus reeds. Het zou er niet bij blijven. Twee jaar verstoken zijn van optredens doet wat met een mens. Gedurende de hele avond kom ik bekenden tegen, de sfeer is uitgelaten en het woord corona is volledig taboe. In deze dankbare sfeer mogen Absynth, Mother en Huracán het podium betreden, maar eerst is het de beurt aan mijn buurman, die onder de naam Dj François Du Painlait – Geef toe! Prachtig toch? – achter de draaitafel plaats neemt en het aanwezige publiek nog wat verder in de sfeer brengt.

Tegen kwart na acht is het dan zover: Absynth betreedt het podium en brengt de vlam in de pan. Deze band uit Charleroi brengt ons ‘stoned doom/sludge’ van de zuiverste soort. Bijna volledige instrumentaal en dat vind ik altijd een beetje jammer. Zet daar eens een schreeuwerige zanger(es) bij en het dak gaat er volledig af. Afijn, klagen na twee jaar amper optredens te hebben gezien? Nee, dat ga ik niet doen. De Waalse band kwam, zag en overwon wel degelijk. Absynth heeft het publiek namelijk volledig mee. Opvallend ook om zien dat de jongens vanuit het verre Wallonië hun eigen kudde fans hebben meegebracht. Ja, de drummer lijkt soms een eigen willetje te hebben, maar zijn drie kompanen vooraan rocken harder dan Neil Young in the free world hoor. Een drillend basgeluid en bij momenten snijdend gitaarwerk. Heerlijk. De fans lijken tevreden te zijn en het Gentse thuispubliek evenzeer. Geslaagd optreden dus.


Hierna is het de beurt aan het West-Vlaamse Mother. Ik volg de band al even en zag deze in tussentijd steeds groter worden. Volledig terecht natuurlijk. De debuutplaat Mother I is top in zijn genre en raad ik aan iedere post-metalfan aan. Ik zeg post-metal, maar de band schuift evengoed aan tafel bij blackened sludge of zelfs blackgaze. Maakt eigenlijk niet uit hoe je de muziek van dit trio omschrijft: Mother staat vandaag geprogrammeerd tussen twee stonerbands en valt totaal niet uit de toon. Het is opvallend hoeveel mensen rond mij een shirt dragen waarop de kraaienpoten van Amenra te zien zijn. Je weet wel, die andere West-Vlaamse band die sludge, post-metal en doom samen laat dansen. Ook de fans van die band hebben Mother ondertussen dus leren kennen. De set die de band speelt is trouwens strak, hard en venijnig. Ik weet niet hoe lang deze drie reeds samen spelen, maar er is overduidelijk chemie tussen de bandleden. Een drummer wiens percussie zo strak zit als een Braziliaanse reetveter, een bassiste wiens baslijn de volledige zaal laat trillen en een zanger/gitarist die geboren lijkt om dit soort muziek live te brengen. Ja, ik ben fan ja. Valt het op?


Hierna is het aan een Gentse band om de avond af te sluiten. Ik zag Huracán al eens eerder spelen en weet dus wat de groep waard is. De verwachtingen liggen hoog. Op Alcatraz miste ik de band nog, maar collega Kris was er vrij positief over. De band brengt energie en dat is deze avond niet anders. Huracán speelt dan nog eens een thuismatch in de eigen stad. Dit kan niet mislopen. Ik loop ondertussen een kennis tegen het lijf en drummer Tijs blijkt een vriend van haar te zijn. Thuismatch, ik zei het toch? Kort hierop gaat het optreden van start en de band vliegt er vanaf de eerste tonen keihard in. Huracán is de Mayagod van de wind en die naam kon niet beter gekozen zijn. Windkracht tien en het publiek komt direct in beweging. Alhoewel, Swamp had ook een goede naam geweest. De zweterige, moerassige sludge metal druipt namelijk bijna van het plafond. Of ik heb ondertussen misschien net dat pintje te veel op. Dat kan helaas ook. Ik heb namelijk slechte vrienden die nooit met cola komen aanlopen. Het hoort bij zo’n avond natuurlijk. Bier, sfeer en Huracán. Corona is in maanden niet zo ver weg geweest als op dit moment. Je merkt het aan iedereen in het publiek. Dit was te lang geleden. Bedankt Huracán! Bedankt Trefpunt! Geweldig optreden en opnieuw produceerde de band genoeg energie om talloze gezinnen door de crisis te helpen. Dit is een aanrader voor wie van stevige, sludgy stoner metal houdt.

We zagen vandaag drie geslaagde optredens, dus deze jongen kan tevreden huiswaarts gaan. Klaar om misschien een deel van zijn zondag te verliezen aan een kater, maar laten we eerlijk zijn: dit was het zo waard. Ondertussen krijg ik een bericht van een vriendin van me. Blijkbaar stuurde die kennis haar dat ze “Maus” was tegengekomen op het optreden van Huracán. Kijk Ine, ik heb een domme voornaam, maar laten we deze niet verder verkrachten oké? Knipoog. Goed ja, 2022 wordt hopelijk het jaar dat we corona definitief achter ons kunnen laten en dit optreden was wat mij betreft de eerste stap in de goede richting. Een eerste stap richting “het rijk van de vrijheid”, zoals men dat zo mooi omschrijft in de Vlaamse pers. Je merkt gewoon aan alles dat zowel bands als publiek klaar zijn voor een lente en zomer vol knaldrang en muziek. Laten we hopen dat dit een eerste concertverslag in een lange rij zal zijn, want twee jaar is een verdomd lange tijd om verstoken te blijven van optredens. 

Datum en locatie

19 maart 2022, Trefpunt, Gent

Links: