Welcome to the main event! Twee titanen van de extreme metal vechten in maart op het podium dagelijks een onderlinge strijd om de gunst van het publiek uit. In de ene hoek: met bouwjaar 1983 en een discografie van vijftien albums… de inwoners van het Morbid Reich… the Beast from the East: Vader. In de andere hoek: met bouwjaar 1990 en een discografie van veertien albums.. de Panzer Division… the Wolf from the North: Marduk. De ring: Baroeg, Rotterdam. Fight!
Het komt niet vaak voor dat twee absolute grootmachten er samen op uittrekken en beiden vijf kwartier op het podium staan. De Poolse deathmetalmachine Vader en het Zweedse blackmetalmonster Marduk doen het gewoon. Het is niet voor niets dat Baroeg dan ook gewoon uitverkocht is op een maandagavond in Rotterdam.
Met een laatste album dat alweer enige tijd uit is (Solitude in Madness van Vader verscheen in 2020, Marduk’s Viktoria stamt uit 2018), is er voor beide bands niet per se de noodzaak veel nieuw materiaal te spelen en Vader grijpt dan graag terug naar het hooggewaardeerde De Profundis uit 1995: Silent Empire van dat album wordt met veel gejuich onthaald. Het is dan al bijzonder heet én vol in Baroeg en we zijn dan nog maar nèt begonnen. Het publiek eet uit de handen van Vader: zanger/gitarist Peter hoeft zijn arm maar in de lucht te steken om de zaal in beweging te krijgen. En of er nou oud materiaal wordt gespeeld, of Shock and Awe en Into Oblivion van de laatste plaat: de pit sluit nooit.
Het enthousiasme van de zaal komt terecht op het podium, waar Peter onophoudelijk grijnst, gitarist Spider met zijn instrument jongleert als ware hij de deathmetalversie van Janick Gers en bassist Hal… stoïcijns als altijd zijn partijen speelt. Nieuwe drummer Michał Andrzejczyk (die qua leeftijd zomaar de zoon van bandleider Peter had kunnen zijn), mept alsof zijn leven ervan afhangt. De voortdenderende Vadertrein brengt met Whisper van het album Revelations een verrassing, om met het heerlijke Wings een grandioze uppercut uit te delen. In het nabijgelegen Maasstad Ziekenhuis wordt met angst en beven naar de vele rondpompende hoofden gekeken, bevreesd als ze zijn dat vanavond de nodige koppen van rompen worden gescheiden, maar gelukkig breien de Polen met een langgerekte versie van Judas Priest’s Steeler een einde aan de set en brengt de Imperial March de rust weer terug.
Voor even dan, want na een lang intro meldt Marduk zich aan het front en vanaf de eerste tonen is duidelijk dat het beschilderde kwartet niet is gekomen om gevangen te nemen. We moeten er allemaal aan, zoveel maakt opener Werwolf wel duidelijk. Dood en verderf zijn nabij en met nummers als The Hangman of Prague, Seven Angels, Seven Trumpets en Those of the Unlight, kiezen de Zweden voor de snelle nekbrekers uit de bandcatalogus. In het Maasstad Ziekenhuis wordt weer opgeschaald.
Met een intensiteit alsof de band slag levert in Marioepol in plaats van Rotterdam, vermorzelt Marduk elke hoop om de propvolle Baroeg nog levend te verlaten. Of dacht u nog aan ontsnappen als Materialized in Stone, Beyond the Grace of God of The Funeral Seemed to Be Endless worden ingezet? Na elk nummer volgt een applaus, gejuich en gejoel alsof het plaatselijke Sparta voor het eerst sinds 1959 weer landskampioen is geworden, maar het is een massaal orgasme aan absolute dankbaarheid en devotie. Wat maakt het uit dat driekwart van de band helemaal geen rol speelde op de albums waar de meeste nummers vanavond vandaan komen. Deze mannen stralen niet uit dat ze openstaan voor discussie: ieder bandlid van Marduk heeft een hogere graad in pathos en frontman Mortuus is de grootmeester met zijn ik-snij-iedereen-die-me-verkeerd-aankijkt-de-keel-door-blik.
Marduk speelt zó strak en is zó verwoestend dat je je afvraagt welke band dit de komende vijf jaar nog gaat overtreffen, om vervolgens met Viktoria maar weer eens woest uit te halen. De machine raast verder met The Sun Has Failed en het ijzige World Funeral met dat lekkere gitaarloopje. Wolves sluit de blitzkrieg af en geeft de zaal de kans om om meer te vragen. Eerder deze tour kwam Marduk niet meer terug omdat het publiek te stil bleef, nu is het dwingend roepen van ‘spelen’ genoeg om terug te komen. Het lijkt dan ook veel op de Zweedse vertaling ‘spela’. Gelukkig maar, want Christraping Black Metal en Panzer Division Marduk zorgen voor een meer dan perfect slotakkoord van dit concert, van deze avond, van deze heerlijke tweestrijd. De winnaar van de Match der Titanen? Wat denk je zelf… het publiek!
De Generaals der Titanen: Morgan (Marduk, links) en Peter (Vader)
Datum en locatie
21 maart 2022, Baroeg, Rotterdam
Link: