Lord Ahriman, het meesterbrein achter blackmetalband Dark Funeral, krijg je doorgaans niet zo makkelijk aan een interview, dus toen de kans zich voordeed was Zware Metalen er natuurlijk als de kippen bij. Het nieuwste kindje heet We Are The Apocalypse en kwam onlangs uit. Lord Ahriman kreeg de ruimte om daar uitgebreid zijn verhaal bij te doen. Zo uitgebreid als een interview van maximaal 25 minuten toelaat in elk geval. Er moet natuurlijk ook een zeker mysterie blijven hangen rondom bands waar je van houdt toch? Vanuit Zweden maakte de gitarist een digitale verbinding met uw favoriete webstek.
Ik had nu even een korte pauze. Ik moet er straks nog een paar doen en morgen ook. Ik ben al drie dagen bezig van 16:00 tot 19:00 uur met interviews. Maar natuurlijk is het goed als er interesse is in het album.
Vind je het leuk om deze interviews te doen of is het een must?
Haha, het is een must. Als ik kon kiezen zou ik zanger Heljarmadr de interviews laten doen. Maar ik vertelde onze mediamensen dat we de taak zouden splitten. Het is belangrijk dat hij ook zijn verhaal kan doen. Maar natuurlijk snap ik dat mensen ook met mij willen praten omdat ik de bandoprichter ben. Maar ik kan ermee leven.
In het verleden deed volgens mij Emperor Magus Caligula de meeste interviews. Er zijn er meestal niet zoveel met jou.
Haha, nee precies, dat bedoel ik.
Laten we het hebben over wat je wel interesseert: de muziek. Hoe gaat het bandproces in Dark Funeral op dit moment, met een heel nieuwe ritmesectie.
We spelen nu vier jaar samen. Dus we zijn een sterke unit geworden. Het voelt alsof iedereen zijn beste professionele kunnen laat zien. Elke keer dat je een bandlid verliest ga je opnieuw door het proces van wat wel en niet werkt. We zijn een keer uit elkaar geweest, toen iedereen, behalve ikzelf, zich realiseerde hoe slecht de sfeer in de band was. Een paar van de gasten vertelden mij over hun gevoel terwijl we op tour waren. Ik vertelde hen toen: ik had liever gezien dat je mij dit had verteld voordat je dit voelde. Ik ben soms te druk bezig met allerlei zaken en soms zie ik andere dingen dan niet.
Daarna leerde ik dat het beter is om van tevoren gelijk een goede discussie over zaken te hebben; wat de manier is waarop we werken en bullshit en problemen gelijk elimineren. Ik denk dat de manier waarop wij bassist Adra-Melek en drummer Jaloomah hebben binnengebracht, een goede manier was om zaken goed op te pakken. Zij konden zich zo ook welkom voelen in de band.
Het gevoel dat ik erbij kreeg toen we halverwege de opnamesessies was dat de nummers epischer zijn en meer diepte hebben. Er was meer symbiose dan eerst. Alle instrumenten en vocalen waren zoveel strakker en symbiotischer, vergeleken met eerst. Dat is in elk geval het gevoel dat ik erbij heb. Eén van de uitdagingen die ik voor mijzelf had met dit album was om meer dynamiek aan te brengen in de liedjes. De zware delen zwaarder maken, de ritmische delen ritmischer, de snelle delen sneller, dus aan alle kleine details werken om het een nieuwe dimensie te geven.
De inmiddels vertrokken drummer Dominator schreef wat liedjes op het vorige album…
*Schudt het hoofd ontkennend*
Niet? Hoe zit dat dan precies?
Hij kwam met input, wat erg goede input was. Het ging om de opbouw van Nail Them To The Cross. De riff was natuurlijk van mij. Ik had van tevoren wat ideeën, maar hij sloeg de spijker echt op z’n kop, dus daar kreeg hij uiteraard de credits voor.
Ah zo! Heeft Jaloomah ook delen ingebracht voor het nieuwe album?
Ik heb alles geschreven. Maar natuurlijk, als het op drummers aankomt in onze muziek dan leg ik de fundatie van de nummers en de ideeën en alles neer, maar ik ben niet de drummer. Ik programmeer alles wat ik schrijf. Wanneer dat in de studio komt en echt wordt gespeeld, legt de drummer er echt zijn eigen ding in. Sommige bruggen en dergelijke zijn wat stijl, abrupt, in mijn ideeën, maar hij brengt alles meer bij elkaar natuurlijk.
Jij legt meer de basis neer en je laat dan Jaloomah zijn eigen ding er van maken dus?
Als je naar mijn demo’s zou luisteren, dan merk je dat de meeste ritmes en dergelijke er al in zitten. Maar zoals ik al zei moet je alles vermenselijken en natuurlijker maken in de studio. Dus daar komt de echte drummer in beeld, die echt een extra duw maakt om alles zo goed te maken.
Je bent ook van gitaar veranderd!
Ja, ik zit bij ESP op het moment.
Waarom eigenlijk?
Ik zal altijd van de Warlock blijven houden, dat staat buiten kijf. Maar het was ook een zakelijke beslissing. ESP wilden mij graag hebben. Het relatiebeheer richting artiesten is echt fantastisch, ze behandelen je zo goed en ze zijn echt ondersteunend. Ze communiceren alles helder. Ik merkte wel dat dit bij BC Rich wat minder was. Ik ben lang bij hen geweest. Eerst ben ik bij ze binnen, en dan veranderen ze van relatiebeheerder, en dan ben ik ineens niet meer binnen. Ik wil geen gedoe. Of je wil met mij samenwerken, of niet. Samenwerken moet niet moeilijk zijn. Ik wil het simpel, makkelijk en duidelijk. Dat konden ze mij niet bieden. En ik wil dat dingen makkelijk zijn. Maar ik werk nu aan een signature gitaar bij ESP. Die is al bijna klaar voor productie.
Iedereen heeft zijn eigen benadering. Als je hard werkt heb je recht op een of andere vorm van succes. Ik werk al bijna dertig jaar aan mijn carrière. Als iemand denkt dat ik dan niks in mijn broekzak verdien… Haha, ik weet hoeveel werk het is en hoeveel shit je door moet om de band zo lang door te laten gaan. Of ik dat leuk vind of niet is niet interessant. Als je band echt succes heeft, dan hebben ze waarschijnlijk keihard gewerkt en verdienen ze ook succes. Je doet dit echter vanuit passie. Dus als iemand dat niet kan respecteren ben je een bekrompen persoon. Ze zijn niet realistisch.
Je zegt dat het een logisch gevolg is van hard werk, in plaats van een keuze op zich.
Ja, ik bedoel het is niet alsof ik succes najaag of dat soort dingen. Blijkbaar doen we iets goed. We hebben de passie op de goede plek. De fans bepalen zelf of een band succesvol wordt of niet. Ik doe het al dertig jaar en dat is een hoop werk. Hoe zou ik anders moeten leven? Het is op dit moment meer een soort werk, maar ik heb liever een baan waar al mijn interesses en passies liggen dan een 9 tot 5 baan hebben die me waarschijnlijk meer geld oplevert. Black metal spelen levert waarschijnlijk minder op dan wanneer ik gewoon een baan zou gaan zoeken. Maar ik wil mijn leven leven in vrijheid. Ik wil doen wat mijn passie is. Ik ben bereid om luxe en veiligheid op te offeren. Ik heb zulks nooit gehad. Ik doe dit omdat het mijn passie is.
Kun je ons wat meer vertellen daarover? Wat is jouw passie met Dark Funeral?
Natuurlijk een heleboel dingen. Een creatieve songwriter zijn is een onderdeel. Er zit voor mij ook een spiritueel deel aan, het zijn veel verschillende zaken. Ik ben zo: ik wil mijzelf uitdagen. Ik wil steeds weer beter worden met de muziek die ik schrijf. Ik heb die ambitie niet alleen met muziek, maar met alles. Het is een deel van mijn persoonlijkheid. Ik heb mijn leven altijd zo geleefd en ik zou het zelfs blijven doen als we er niet succesvol mee zouden zijn. Dit is gewoon wat ik moet doen.
Misschien een hele persoonlijke vraag, maar wat is de spirituele kant ervan voor jou?
Dit is iets wat ik altijd zeg, wat ik daarover wil delen kan je horen in mijn muziek. Als je de muziek begrijpt… Iedereen luistert muziek op zijn eigen manier en dat is ook mooi. Maar je krijgt zoveel meer te weten over mij als je naar de muziek luistert, dus ik denk dat dat de meest eerlijke manier is waarop ik die gedachte kan delen.
Wederom veel verschillende dingen. Zoals ik al zei wilde ik mezelf uitdagen. Meteen na het laatste album had ik al een goed idee waar ik heen wilde met de muziek. En ik denk dat het resultaat ook daadwerkelijk daar is uitgekomen. Wanneer ik het schrijfproces benader heb ik al ideeën waar ik heen wil. Je weet nooit of je daar ook eindigt of niet. Ik laat het natuurlijk komen. Deze keer wilde ik echt alles verbeteren: de vocalen, de arrangementen, de drums, de gitaren, alles! Ik wilde veel nieuwe dingen inbrengen in elk element. Ik heb mijn stijl wanneer ik liedjes schrijf. En ik zie het zo: voor mij is het belangrijk om mijn wortels te behouden. Dat is waar ik vandaan kom en waar mijn geest en hart zijn. Op hetzelfde moment wil ik mezelf uitdagen en de muziek naar de toekomst brengen. Ik probeer altijd een goede balans tussen die twee te vinden.
Zoals ik al zei heb ik op dit album wellicht wat meer nieuwe dingen willen proberen dan vroeger. Je groeit en wordt altijd beter wanneer je schrijft. Het zou een beetje zinloos zijn om te gaan kopiëren wat ik al eens heb gedaan. Sommige mensen zeggen: ‘Oh ik wil iets in de stijl van The Arrival Of Satans Empire op het volgende album horen”. Waarom? Dat nummer is al af. Het was zo goed als ik het kon doen destijds. Waarom moet ik mezelf gaan kopiëren? Voor mij slaat dat nergens op. Als songwriter moet ik ook richting de toekomst werken. Het moet ook voor mij interessant blijven. Sommige mensen vinden alle albums die we hebben gemaakt mooi, sommige vinden dit leuk, anderen dat en dat vind ik helemaal prima! Maar om te proberen iets uit het verleden weer te doen… Ik heb dat al eens gedaan, dus waarom zou ik het nog eens doen?
Ik vind dat het nieuwe album enerzijds trouw is aan de wortels van Dark Funeral, maar anderzijds ook progressie liet horen. Ik was benieuwd of jij dat ook zou vinden, maar ik hoor al dat je dat vindt.
Haha, ja ik heb mijn manier van schrijven, en of je vindt het leuk, of niet. Wat betreft het schrijven van nummers en gitaarriffs heb ik een hoop nieuwe dingen ontwikkeld voor het nieuwe album. Voor mij voelt het als een grote stap. Ik weet niet of de luisteraar het net zo ervaart als alles wat ik ervaar. Het verschilt natuurlijk van persoon tot persoon.
Het laatste album Where Shadows Forever Reign bevatte mijns inziens al veel progressie voor Dark Funeral, maar dat was ook vanwege een nieuwe vocalist. Ik denk dat We Are The Apocalypse nog breder creatief is. Zie je die ontwikkeling ook in de teksten? En heb jij daar input in?
We praten er altijd over, maar op We Are The Apocalypse was ik zeker van hetgeen Heljarmadr zou inbrengen in de liedjes. Ik liet hem zijn eigen weg vinden in wat hem inspireerde en wat hij wilde schrijven. De inspiratie kreeg hij toen ik hem de muziek liet horen en ik liet hem dat volgen. Het was belangrijk dat hij dat uit zijn systeem kon krijgen. Ik focus me vooral op de muziek en de arrangementen.
Voor hem als tekstschrijver zeker. Hij moet totaal vrij zijn om zich te uiten, zoals ik totaal vrij ben om mij door de muziek heen te uiten. Sommige mensen doen dat met teksten, anderen doen dat met muziek, sommigen doen het met wat dan ook, snap je. Ik denk als je een nummer benadert met een totaal vrije geest het resultaat veel beter is. Dan kun je het meer natuurlijk laten ontwikkelen, in plaats van geforceerd. In plaats van iemand die vertelt hoe het moet of iets dergelijks. Het is goed om een open dialoog te hebben.
Ik voel het wel als mijn verantwoordelijkheid. Ik moet Heljarmadr wat vertellen over mijn ideeën over de muziek, zodat hij het beter begrijpt en dat soort zaken. Ik denk dat we echt een goede manier hebben gevonden om samen te werken. We praten en discussiëren en sturen bestanden heen en weer, praten en discussiëren nog meer en dat is de goede manier, vind ik. Het gaat ook om delen over wat je in je hoofd hebt, om een goed beeld te krijgen en het te begrijpen. Dat is iets wat ik nog steeds leer om mezelf meer open te stellen op die manier.
Misschien was je altijd wat meer het introverte creatieve brein achter de band?
Ik zie het zo: ik zie mijzelf niet als een heel belangrijk persoon. Wat ik doe zou het focuspunt moeten zijn, niet ikzelf. Dat is waarom ik liever niet zoveel met de media praat. Maar alsnog moet ik de band runnen en kan ik niet ontkennen wie ik ben in de band. Ik moet daarom een beetje een compromis sluiten. Maar dat is hoe ik het zie. Ik ben een creatief persoon, wanneer ik met muziek werk, als ik met design werk. Wat ik heb gemaakt zou belangrijk moeten zijn, niet ikzelf. Ik had ook altijd het gevoel dat ik niet zo’n goede prater ben. Ik vind het leuk om me te uiten met mijn muziek, in plaats van het schrijven van teksten of het praten over diepere onderwerpen en dergelijke. Ik kan dat beter uitdrukken in muziek, dat is tenminste hoe het voor mij voelt.
Ah, inderdaad! Nou, we hebben al aardig wat shows staan, inderdaad. We hebben een releaseshow in Stockholm op 16 april die wordt uitgezonden via een livestream, dus geen vooraf opgenomen stream. Het is een beetje de mode om eerst op te nemen en dan te streamen, maar dit is echt live. We willen het nieuwe album vieren met de hele fucking wereld maar er zijn zoveel restricties in verschillende landen om dat op het podium te doen en ieder land heeft weer andere regels. Daarom doen we deze liveshow met trots en kan de hele wereld met ons meekijken totdat we zelf weer overal kunnen zijn.
Je hebt fans over de hele wereld toch?
Ja, Dark Funeral heeft echt veel fans, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten. We touren al jaren vrij veel in de Verenigde Staten. En zoals ik al zei: voor deze ene keer was het een albumrelease en we wilden het met iedereen doen. En de enige manier om het te doen op het moment dat allerlei landen verschillende restricties hebben is door middel van een liveshow. Het wordt fucking killer! Je kan je voorstellen dat we al twee jaar niet op het podium hebben gestaan, maar we hebben er hard voor gewerkt om het voor elkaar te krijgen.
Maar dan kan je ook gelijk alle energie kwijt van de afgelopen twee jaar.
Jazeker… maar eerst nog een paar uur op de loopband.
Bedankt voor het interview!
Jij bedankt!
Links: