Headlines

Ik weet niet zoveel van de Verenigde Staten. Wat me alleen wel opvalt is dat je in films vaak typisch Amerikaanse groepjes tegenkomt. De 'jocks', 'cheerleaders' en 'nerds' bijvoorbeeld. Vervolgens moet je die subcultuur met alles wat je hebt omarmen. Je mag alleen 'nerd' zijn als je Pokémonkaarten verzamelt en stripboeken leest. Op Heirs of Isildur probeert Matt Knowles al die stereotypische, maar schijnbaar ook werkelijke interesses te verenigen.Lees verder ›

Onlangs gaf iemand mij commentaar omdat ik mijn tosti aan de binnenkant van het brood van boter had voorzien. Schijnbaar moet het boter aan de buitenkant en alleen het beleg aan de binnenzijde. Er moet in ieder geval boter op de boterham, daar waren we het beiden dan wél over eens. In de Duitsers van We Butter The Bread With Butter hebben we daar ook voorstanders aan, hoewel we alsnog niet weten of zij de buitenkant boven de binnenkant prefereren. Wie? Juist ja, geef Marcel Neumann en Tobias Schultka maar vast de beker voor het in stand houden van de meest infantiele bandnaam van dit decennium. De twee boefjes presenteren met Das Album een vijfde plaat die bol staat van elektronisch geladen deathcore, ook wel electrocore genoemd.Lees verder ›

Anders Odden, Rene Jansen, Kjetil Manheim en Billy Messiah richtten in het verleden Cadaver op en stonden aan de wieg van Mayhem. Als je nu op het puntje van je stoel met gespitste oren zit, kun je verder lezen. Ben je al afgehaakt, dan kun je je aandacht beter richten op iets anders. Over de bandhistorie valt verder te vermelden dat Order in 2017 zijn debuut (Lex Amentiae) uitbracht. Jansen verliet dit aardse tranendal in 2014 en werd een jaar later vervangen door Stu Manx (Gluecifier).Lees verder ›

Foul Body Autopsy uit Engeland is een eenmansformatie die al bestaat sinds 2010. Bij tijd en stond verschijnen er EP's, singles doch maar zelden een volledig album. Ook dit Shadows Without Light: Part One is opnieuw een EP. En op zich wel een bijzondere. Ondanks het feit dat er drie nummers vermeld staan, zijn het eigenlijk drie verschillende versies van één nummer. Is het dan wel de moeite om deze EP te bespreken hoor ik sommigen onder jullie wel denken? Sommige van deze critici kan ik bijtreden. Nu, als een muzikant zo een EP uitbrengt, zit daar vaak een heel verhaal achter. Ook hier.Lees verder ›

Melodische death metal, ook wel liefkozend melodeath, vindt zijn oorsprong in Zweden. Bands als At the Gates, In Flames en Dark Tranquillity mogen toch wel de uitvinders van het genre genoemd worden. En we vergeten heus het Britse Carcass niet, dat ook een behoorlijke duit in het melodische zakje deed. Lange tijd was Zweden echter de plek waar je moest zijn voor je dagelijkse injectie met kwaliteitsmelodeath. Nu wordt in het land van Ikea nog steeds spul van het zuiverste soort geproduceerd, maar er ligt een kaper op de kust om er met de titel vandoor te gaan. Buurland Finland heeft het genre namelijk omarmd en hier zijn eigen melancholische toets aan meegegeven. Vandaag presenteren we u Dimman met debuterende langspeler Songs and Tales of Grievance.Lees verder ›

Enkele weken geleden maakte ik voor het eerst kennis met het werk van Magister Nihilifer Vendetta 218, de man achter dit Funeral Fullmoon. Hoewel ik de band reeds uitvoerig heb ingeleid in mijn recensie van hun debuutalbum Revelation of Evil (2020), wil ik de belangrijkste gegevens hier graag nog eens kort herhalen. Funeral Fullmoon is een Chileense blackmetalband die mid-tempo, lo-fi black maakt met invloeden uit het doom- en ambient-kamp. En dat betekent dus: rauwe, occulte, op zich weinig verrassende black met een bewust lamlendige productie. Dat klinkt allemaal niet erg positief, maar eigenlijk slaagde de Magister er op Revelation of Evil wél in om een zeer aangenaam in het gehoor liggend album te maken. “Stroop voor de oren van een blackmetalliefhebber”, om mezelf even ongegeneerd te quoten. Geen echte hoogtepunten, maar een hypnotizerend totaalconcept vol duisternis en mystiek. Een naargeestig, nachtelijk ritueel als het ware.Lees verder ›

РЫСЬ betekent Lynx in het Russisch. Het betekent hier ook: underground crustpunkband uit Tolyatti. Wellicht heeft u eens van Tolyatti gehoord. De grootste werkgever van de stad was een enorme Ladafabriek met meer dan 100.000 werknemers. Midden jaren '90 werd Tolyatti een soort Detroit van Rusland. Na privatisering van de autofabriek ging het volledig mis. De fabriek was door corruptie in feite in handen van criminelen gekomen. Het bedrijf had enorme schulden waardoor lonen onbetaald bleven ondanks dat de vraag naar Lada's bleef. Het gevolg? Duizenden onbetaalde werknemers die op hun beurt naar criminaliteit grepen om te overleven. Maffiaoorlogen en straatcriminaliteit waren net als totale corruptie de dagelijkse realiteit.Lees verder ›

Gràb en niet Grab, daar spreken we over. Gràb is een Duitse blackmetalband die in zijn gelederen Grant heeft zitten. Deze heer zouden we moeten kennen van zijn bijdrages in Dark Fortress. Nu heeft hij echter, samen met wat trawanten, ander werk gevonden. Dit Zeitlang is de debuutplaat en komt uit via het eveneens Duitse Trollmusic. Het bevat negen blackmetalnummers die blijkbaar voorzien zijn van teksten geschreven in een lokaal dialect. Toch altijd boeiend als bandleden gaan kijken naar hun eigen regio, de eigen grond van waaruit ze ontsproten zijn.Lees verder ›

Impure, een Amerikaanse oldschool blackdeath constructie, verwerft steeds meer bekendheid. Hoog tijd om het oude - moeilijk te vinden - materiaal van dit duo op een digi te duwen en de fans mee te verblijden. Dit Worship Them wordt uitgebracht via het Nederlandse New Era Productions en bevat nummers van drie EP's (Transfixed in Limbo wordt ook aanzien als een EP) en één demonummer genaamd The Devil Sees My Dreams (Niet "Seek" zoals het op The Metal Archives staat). Ook de Slayer-cover Fight Till Death van de Damned... EP is hierop te vinden.Lees verder ›

Een geit, een schedel en een sekte lopen een café binnen. Zegt die geit: “denk je dat dit een grap is of zo?”. Het Finse drietal van Goatskullt is namelijk niet om mee te lachen. Op hun recente EP Tevras rammen ze er immers zoals gebruikelijk op los.Lees verder ›

Sabaton is niet de enige metalband die geschiedenislessen brengt. Het Nederlandse Caedere doet duchtig mee. Net als vele andere natuurlijk, maar ik wou gewoon Sabaton vermelden in deze review. Bij deze gebeurd. Goed, De Tachtigjarige Oorlog dus. Willem van Oranje, katholieken versus protestanten, de inquisitie, de Beeldenstorm, de Hertog van Alva, de Pacificatie van Gent, de Vrede van Münster, de VOC ... als je een beetje opgelet hebt op de schoolbanken dan kun je het je allemaal enigszins herinneren. Caedere vindt het nog steeds bijzonder fascinerend en wijdt er zelfs een album aan.Lees verder ›

Insecten kan je niet uitspreken zonder ‘in’ en ‘sekte’. Vandaar dat Aborted ons inwijdt in de ManiaCult. Een sekte voor deathmetalmaniakken. Met als charismatische leider een gemaskeerd manspersoon waar serpenttentakels uitkomen en die al eens graag een medemens ritueel offert. Zoals dat gebruikelijk is in de sektesector, heeft ook dit exemplaar enkele leefregels, die dit elfde album uitvoerig in de verf… neen, in het bloed zet.Lees verder ›

Je zou het haast niet denken, maar de recensenten bij Zware Metalen zijn net mensen. Ondanks dat, en soms juist dóórdat, we een schier eindeloze lijst aan promo’s binnenkrijgen iedere week, wil er weleens iets aan onze aandacht ontsnappen. Maar zelfs daar stoppen wij niet. We struinen rond in de uithoeken van de metalen wereld op zoek naar die ene parel waarmee we jou, onze gewaardeerde lezer, van je sokken kunnen blazen.Lees verder ›