Een interview met Wizardthrone kon niet ontbreken. Na het uitstekend ontvangen Hypercube Necrodimensions moest gitarist Mike Barber aan ons vragenvuur geloven. Via een videoverbinding met Engeland voelden wij deze begenadigd gitaar-/keyboardspeler aan de tand over necrodimensies, COVID-19 en tronen van tovenaars.
Goed, hoe is het met jou?
Ook goed! Hoe gaat het middenin de coronapandemie?
Het voelt alsof we weer bijna terug bij normaal zijn. Vorige week heb ik met Gloryhammer mijn eerste show gespeeld in achttien maanden. Verder hebben we nog niks staan.
Je speelt keyboards toch?
Ja.
En Christopher Bowes speelt die normaal gesproken toch?
Voor de afgelopen vijf jaar doe ik het. Toen hij naar Amerika verhuisde en Alestorm steeds groter werd ben ik keyboards gaan doen voor Gloryhammer.
Oh serieus? Dan heb ik je live zien spelen op een festival terwijl ik dacht dat het Christopher Bowes achter de keyboards was!
Dat was ik…
Oh wow, dat wist ik niet eens!
Dat geeft niet. Er was zelfs een magazine dat een artikel over ons plaatste. Mijn foto zat erbij en alsnog stond eronder ‘Christopher Bowes’.
Haha, oké je bent er aan gewend.
Ja, we hebben het ook nooit echt aangekondigd, dus niemand lette er echt op.
Op Encyclopaedia Metallum stond dat je alleen in 2018 live voor Gloryhammer speelde.
Ik weet vrij zeker dat ik sinds 2016 speel voor Gloryhammer.
Ja, het is een beetje een vreemde keuze. Ik en Christopher Bowes praatten al een paar jaar over een soort extreme metal. Ik heb in veel extreme metalbands gespeeld. De afgelopen jaren heb ik vooral voor Gloryhammer gespeeld. Ik hou ook erg van power metal, dus dat is leuk. Maar ik denk dat ik in mijn ziel… Kijk, ik ben opgegroeid met extreme metal en Christopher Bowes ook, dus ja, dat is wat we wilden gaan doen. En werkelijk een week nadat we waren begonnen met de band en een naam hadden bedacht enzovoort, begon de pandemie. Het was niet echt gepland, maar het gebeurde gewoon zo. We hadden verwacht dat het wel even zou gaan duren. We besloten er vaart achter te zetten, omdat we toch niks beters te doen hadden.
Had je op dat moment al een goed plan wat voor soort muziek je wilde gaan maken?
Nog niet echt eigenlijk. Na de laatste tour van Gloryhammer in februari 2020 heb ik onze drummer Eric Brown ontmoet. Ik kende hem al, maar ik had het over dit project met Chris waar ik mee bezig was. Ik zei tegen hem: ‘We zoeken nog een goede drummer voor extreme metal’. Ik weet dat hij een goede drummer is, hij speelt in allerlei Amerikaanse deathmetalbands. Het leek hem wel wat. Toen ik thuis kwam schreef ik het eerste liedje en stuurde het naar Christopher Bowes en Eric Brown. Dat is nog steeds het eerste liedje op het album. Christopher Bowes stuurde wat teksten en toen benaderden we de andere twee muzikanten. Toen we de bezetting klaar hadden, gingen we het over de muzikale richting hebben. Christopher en ik besloten de band Wizardthrone te noemen.
Het was een naam die ik tien jaar geleden al had bedacht. Terwijl wij in dronken toestand met elkaar aan het praten waren, net voor de eerste tour van Gloryhammer door het Verenigd Koninkrijk, vroeg hij mij om mijn oude band opnieuw te starten. Maar ik had daar geen zin in. Hij zei: “Je moet een nieuwe band starten”. Ik riep in dronken toestand: “Ja, en ik noem het Wizardthrone“. Als ik nu in de chat terugzoek naar Wizardthrone gaat dat echt jaren terug. In 2013 hadden we het al over “Wanneer ga je Wizardthrone starten” en dergelijke. Dus toen we een naam nodig hadden was het evident dat het Wizardthrone moest zijn.
Het komt uit de teksten van Christopher Bowes. Hij heeft ze dertien jaar geleden geschreven toen hij wiskunde studeerde. In zijn hoofd had hij een soort blackmetalband terwijl hij aan het studeren was. Toen ik het eerste stukje muziek stuurde, stuurde hij gelijk deze teksten terug, met de vraag wat ik ervan vond. En ja, het liedje heette Hypercube Necrodimensions. Het is apart, het idee dat ik van de muziek had, was ook apart, dus het was een perfecte match.
Ik snap helemaal niks van de teksten, maar het klinkt goed.
Haha, ik heb zelf ook wat teksten geschreven. Dus van sommige weet ik wat het betekent, maar ik weet ook niet wat Hypercube Necrodimensions zijn. Christopher Bowes weet het vast wel trouwens.
Kun je me meer vertellen over de teksten die je zelf hebt geschreven?
Ik heb voor Of Tesseractual Gateways and the Grand Duplicity of Xhul zelf de teksten geschreven. Dat was meer een idee eigenlijk. De muziek komt van een band die ik dertien jaar geleden had. Die bleef altijd in een soort demostatus. Maar het nummer was altijd in mijn hoofd. Het was jammer dat we dit liedje eigenlijk nooit echt hadden uitgewerkt. Ik vroeg mijn oude bandleden of ze het erg zouden vinden als ik hem zou herontwerpen. Maar dat vonden ze prima. In mijn hoofd is het zo’n oud liedje. Ondanks dat ik het nooit gehoord had voordat het af was, krijg ik er een soort nostalgiegevoel van. Het doet me denken aan een soort van kindertijd, verloren in tijd en ruimte. Net als het liedje zelf verloren was in tijd en ruimte. Misschien wat meer persoonlijk dan de rest van het album.
De meeste liedjes gaan over de ruimte en dergelijke. Dat schuurt wel ergens tegen Gloryhammer aan.
Ja, er is wel een soort kruisbestuiving.
Uhm. Muzikaal gezien zijn mijn eigen invloeden Emperor, Old Man’s Child, Children of Bodom, Hypocrisy. Een heleboel Europese black en death metal uit de jaren ’90 en de vroege jaren 2000. Het is behoorlijk atmosferisch en technisch denk ik. Rond 2005 zie je dat metalcore en dergelijke meer voor het voetlicht komen. Mensen begonnen toen minder naar die atmosferische technische muziek te luisteren, behalve ik.
Dus dat nostalgische zit er wel in bij jou?
Ja, toen we muziek begonnen te schrijven overlegde ik veel met Christopher Bowes. Hij houdt ook echt van Bal-Sagoth. Dat was ook een belangrijke invloed. We zeiden tegen elkaar: deze stijl is soort van dood. Laten we proberen om het op een nieuwe manier uit te werken. Als een soort eerbetoon.
Heb je het gevoel dat je dat hebt bereikt?
Het resultaat is denk ik zelfs beter dan veel albums uit die tijd. Veel bands uit die tijd bestonden uit jonge gasten die niet echt wisten wat ze deden. Zelfs al zijn sommige liedjes fantastisch, ze zijn vaak niet zo goed geschreven. Dus ik denk dat we op zijn minst een net zo goed album hebben geschreven als albums uit die tijd.
Hoe komt het dat jullie daar beter/net zo goed in slagen? Want we kunnen concluderen dat het album vol goed geschreven tracks staat.
Ik denk dat het teruggaan is naar een stijl waar je als kind naar luisterde. Je hebt nu gewoon wat meer ervaring en je hebt mensen zoals Christopher Bowes en Matthew Bell in de band. Die gasten schrijven echt vijf liedjes per dag ofzo. Zij zijn gewoon altijd muziek aan het schrijven. Ik heb een heleboel ideeën, maar ik ben wel beter geworden in het schrijven door met al deze gasten samen te werken. Ze vragen vaak feedback. Ze zeggen niet: ‘Dit wordt het’, maar eerder: ‘Kan je eens zoiets proberen?’, en dan probeer ik dat. Je begint het grotere plaatje te zien. Je schrijft geen kleine dingen die goed klinken, maar meer een benadering waarin je het hele liedje overziet, en hoe het moet klinken.
Ja, we maken veel demo’s. Vooral vorig jaar toen er gewoon niks te doen was. Vijf maanden lang stuurden we non stop demo’s aan elkaar. Het was wel echt productief. Het beviel me eigenlijk wel.
Het betekent ook dat je nog niet echt als band hebt samengespeeld.
Dat klopt. Dat hebben we nog niet gedaan. We willen het wel. We hopen binnenkort wat liveshows te doen. Ik oefen de liedjes constant, want het is best wat om te herinneren.
Je wilt geen studioband worden.
Nee, het hangt er vanaf wat er gebeurt natuurlijk, maar de intentie om live te spelen is er zeker.
Op dit album speel je gitaar, maar had je ook een aandeel in andere delen?
Ja, ik heb veel keyboards gedaan. Het was de combinatie van mijzelf en Christopher Bowes. Ik heb wat teksten gedaan en vocalen, ik heb wat standaard demodrums geprogrammeerd en ik heb wat stukken geschreven voor de basgitaar. Misschien heeft hij ze gehouden, misschien niet. Uiteindelijk speelt hij wat hij zelf wil, maar misschien heeft hij wat van wat ik heb bedacht gehouden.
Wat is jouw droom voor de toekomst? Wil je graag een grote band worden met Wizardthrone?
Ons doel is niet het ene of andere uiterste. We zijn ook druk met onze andere bands, want dat zijn onze carrières. We vonden het leuk om met Wizardthrone bezig te zijn, en we hopen een paar tours te doen. Misschien niet echt zes weken door heel Europa, maar twee weken of iets dergelijks in Europa, twee weken in Amerika en twee shows in Japan zou leuk zijn. We willen het wel een beetje leuk houden en niet de markt verzadigen. Zo lang wij een goede show kunnen neerzetten en het publiek het leuk vindt doen we het.
Is Japan een grote markt voor jullie?
Ik weet het eigenlijk niet. Napalm Records heeft een deal met een platenmaatschappij in Japan. Volgens mij bestelt dat label dan albums bij Napalm Records, dus vandaar dat we daar ook te vinden zijn. Het is vooral op initiatief van Napalm Records, maar niet specifiek onze intentie. Natuurlijk lijkt het ons wel leuk om erheen te gaan. Ik heb ook drie interviews gedaan met Japanse bladen, dus blijkbaar is er wel wat animo. Ik heb er in elk geval nog nooit gespeeld.
Gloryhammer en onze vocalist en Christopher Bowes kennen Napalm Records. We hebben dus al een goede relatie met Napalm Records. Het zou nogal lomp zijn als we met een nieuwe band ineens bij Nuclear Blast zouden zitten. Dan zouden ze zich aangevallen voelen denk ik.
Ik wilde het nog even over het album hebben: wat is je favoriete liedje en waarom?
Het blijft veranderen! Ik heb het album al een week of twee niet geluisterd. Een paar maanden geleden toen het uitkwam deed ik een hoop interviews en luisterde ik het constant om een helder beeld te houden. Op dit moment is mijn favoriete liedje Incantation of the Red Order. Het is een beetje vreemd, want eerst vond ik het stom. Het meest gehate liedje van het album. Ik had niet verwacht dat het op het album zou komen. Het was een van de eerste liedjes die we schreven. Op dat moment hadden we nog geen echte richting. We schreven het halve liedje en lieten het maar even voor wat het was tot het einde. Maar uiteindelijk zei Christopher Bowes: “Hey, we moeten dit liedje nog doen!” Matthew Bell en ik vonden dat niet zo nodig, maar Jake Jones en Christopher Bowes leek het wel een goed idee. Zij maakten het einde van het liedje. Ik heb er niet zoveel aan bijgedragen, dus daarom voelde ik me in de eerste plaats wat meer verwijderd van de muziek misschien.
Als je naar de toekomst kijkt, denk je dan dat het touren de muzikale richting nog gaat veranderen? Hebben jullie al een plan voor de toekomst?
De liedjes zijn nu snel en vrij technisch. Nu ik ernaar luister denk ik regelmatig om wat rustigere liedjes te schrijven. Vooral om onszelf of de luisteraar wat rust te bieden. Het vervolg zal vast bestaan uit snelle liedjes, maar misschien dat er ook wat meer midtempo liedjes langs zullen komen. Het is moeilijk om te zeggen, omdat we nog geen shows hebben gespeeld. We moeten dus even zien hoe het loopt. Het hoeft geen supercommerciële band te worden. Alestorm en Gloryhammer zijn dat al. We hoeven niet met onszelf de competitie aan te gaan. Het punt van Wizardthrone is meer een uitlaatklep voor de meer extreme ideeën die we hebben, die anders weggegooid zouden worden.
Je hebt al genoeg werk met de andere bands. Dat zou betekenen dat ook jij weer een vervanger voor jezelf zal moeten regelen.
Haha ja, dan wordt het zo’n eindeloze cyclus Christopher Bowes vervangers.
Het artwork dan: wie heeft dat gedaan?
Een gast genaamd Dan Goldsworthy. Hij heeft ook voor Gloryhammer en Alestorm gewerkt. Het is een beetje vergelijkbaar met Napalm Records. We hebben een goede relatie met hem en hij heeft altijd kwaliteit geleverd. Toen we onze eerste drie of vier demo’s hadden, hebben we deze naar Dan Goldsworthy gestuurd. Hij stuurde gelijk terug: “Wow, dit is geweldig”, en het was een soort van logisch dat hij de hoes ging doen. We gaven hem wat algemene richtlijnen. We hoorden vervolgens een paar maand niets en op een dag was het ineens af. Er waren nog een of twee kleine veranderingen, maar dat was het. Hij is heel goed in het begrijpen van een algemene richting.
Heeft hij ook het logo ontworpen?
Dat was een ander. Een Amerikaanse gast van wie ik zo even de naam niet paraat heb. Hij doet een boel van dit soort logo’s, vooral voor technische deathmetalbands.
Geen idee eigenlijk, haha. Ik was op het moment van schrijven daar niet zo mee bezig. Ik hou van melodieuze death metal, black metal en power metal. Ik dacht gewoon aan alles wat ik leuk vind tegelijkertijd. ‘Technical blackened power metal’ of zoiets. Zeker in het gitaarspel zal je wel invloeden terughoren, zoals de geluidsmuur van Emperor. Ik hou van die chaos. Maar ik hou ook van Children of Bodom met veel melodie en snelle picks. Ik heb geprobeerd om die met elkaar te fuseren. Voor de keyboards geldt hetzelfde. Soms meer de atmosfeer van Emperor en dan juist weer meer de melodische lijnen van Children of Bodom.
Je hebt tot nu toe vrij positieve reacties gehad toch?
Jawel! We wisten niet echt wat we konden verwachten. Deze muziek is momenteel niet echt cool en wij brachten het desondanks toch uit. Maar ik merk dat mensen het best wel accepteren.
Dat was ook je doel toch, om deze muziek weer cool te maken.
Soort van haha. Het is vooral als uitlaatklep voor onszelf. Als iemand anders door ons geïnspireerd wordt om muziek te maken zou dat ook mooi zijn.
Is dat dan je doel met muziek maken?
Mijn voornaamste doel is muziek maken die ik zelf leuk vind. Dat is in elk geval gelukt met dit album van Wizardthrone.
Ben je eigenlijk professioneel muzikant?
Ja, sinds 2019.
Toen kwam de pandemie. Dat was niet echt de beste timing achteraf.
We hadden wel geluk eigenlijk, want Gloryhammer was vanaf 2019 best populair, dus ik had wat extra’s. Het had erger gekund.
Maar je hoopt uiteraard dat je snel weer kan spelen neem ik aan.
Ja, het ziet er positief uit, maar we gaan het zien.
Je hebt al een hele hoop interviews gehad. Wat vond je de beste vraag tot nu toe?
[Maakt paardengeluid met zijn lippen] Ik weet het echt niet meer. Het was zo druk in het begin. Ik heb twee weken achter elkaar interviews gedaan. Ik denk dat we in dit interview sowieso een boel hebben besproken. Ik hoop dat mensen de band een beetje blijven volgen ondanks dat we niet live spelen momenteel. Misschien brengen we nog een EP uit ofzo. Misschien zijn we tegen de tijd dat we live kunnen spelen al verveeld van Hypercube Necrodimensions haha. Misschien hebben we tegen die tijd al vijf nieuwe albums gemaakt.
Bedankt voor het checken van de band. Hopelijk tot gauw ergens op een podium.
Als je naar Nederland komt ga ik vast wel even kijken!
Oh, in Nederland spelen is gaaf ja. Ik heb nog in een Nederlandse band gespeeld.
Oh ja, Prostitute Disfigurement toch?
Ja, ik heb twee jaar live de gitaar bespeeld. We zijn zelfs nog naar Zuid-Amerika geweest. Het was een te gekke tijd.
Lijkt me wel een heel iets anders dan spelen bij Gloryhammer.
Haha ja. Ik heb ook nog een interview met metalmagazine Aardschok gehad. De dame die me interviewde had als eerste vraag: “Speelde jij in Prostitute Disfigurement?” Zij vroeg ook gelijk: “Hoe kan je nou die twee samen doen?”
Het zegt iets over de breedte van je smaak denk ik.
Ja, precies. Maar als men gewoon aardig is en vraagt of ik kom spelen sta ik voor veel open.
Ik denk wel dat je meer indruk maakt op de dames door te zeggen dat je band Wizardthrone heet, in plaats van Prostitute Disfigurement.
Ik heb denk ik nog nooit tegen een dame vertelt dat ik in Prostitute Disfigurement speel haha.
Haha, zou ik ook zo houden. Bedankt voor het interview!
Jij bedankt!
Links: