Headlines

Het Gentse Tarmak geldt voor mij als één van de sterkhouders van Belgische sludge en post-metal. Hun debuutmateriaal PLOW werd in 2020 door ZM al zwaar onthaald met lovende kritieken en een terechte 85. Uitschieter daarbij is het vinnige en inventieve gitaarwerk van Sander Vergote. Als deze man een riff schrijft weet je dat die uit zijn vingers gerold komt. Maar ook de progressieve songwriting en de manier waarop de band een verhaal vertelt met instrumenten zijn zo uniek aan Tarmak. Voorbeelden als Russian Circles, Tool of Mastodon komen in vlagen voorbij, maar Tarmak had op PLOW al meteen zijn eigen niche uitgehouwen. Ik kan maar weinig bands bedenken die Tarmak daarin overtreffen. Kan de band op dit elan verder op debuutalbum Delete To Proceed?Lees verder ›

Het Amerikaanse, uit Columbus, Ohio afkomstige, Nøkk debuteerde in 2021. Niet veel later kwam de EP Repel The Incursion. Nu komt via het terug tot leven gewekte cultlabel Solistitium Records de eerste langspeler, Heartless. De band rond Gallagher en Hames heeft een blikje sessiemuzikanten weten opentrekken om dit album tot leven te wekken. Verder sleuren de beide heren er nog Todd Paulson bij voor het artwork, diezelfde brave man maakte ook de videoclip trouwens. Lees verder ›

Castle Rat is de headliner van de toekomst. Met zijn ijzersterke combinatie van heavy metal en doom hakt de band zich een weg naar de top. Zowel de opbouw van de nummers als de vocale prestaties zijn op dit laatste album, The Bestiary, volledig tot wasdom gekomen.Lees verder ›

Met Cascading Misery levert het uit Pittsburgh afkomstige Ritual Mass eindelijk zijn langverwachte debuutalbum af en het is er één die geen genade kent. Eerdere EP’s en demo’s  klonken nog als bruut oefenmateriaal voor iets groters, maar deze plaat is de verwezenlijking van het duistere potentieel. Cascading Misery is een volledig uitgekristalliseerde nachtmerrie waarin alles wat heilig is, wordt vermalen tot stof en waarbij elke riff voelt als een doelbewuste slag in het gezicht.Lees verder ›

Knallen, knallen en nog eens knallen. Dat is de beste manier om de nieuwste uitgave van de Japanse band BLAZE te beschrijven. Het kwartet keert terug met zijn tweede album Out Through The Door en maakt zijn aanwezigheid meteen duidelijk met een zware, doordenderende hardrocksound waar iedere fan van hardrock van de oude school en heavy metal helemaal op los kan gaan.Lees verder ›

Triëst, Friuli-Venezia Giulia is de regio waarin dit Ergot zich al jaren weet te verstoppen. Een goede tien jaar geleden kwam de band rond Lord Ergot met Victims Of Our Same Dreams. Nu, een decennium later is er, hoe kan het ook anders, Decade. Aeternitas Tenebrarum Musicae Fundamentum, of kortweg ATMF, is het label dat deze plaat uitbrengt. In dezelfde periode komt ook de debuutplaat uit van het uit dezelfde streek afkomstige Unviâr. Ik kan en mag alvast verklappen dat die release er ook een is om duimen en vingers bij af te likken.Lees verder ›

Vorige maand vonden niet minder dan twee kosmische evenementen plaats: in de eerste helft van oktober kregen we een pracht van een supermaan te zien, in de tweede helft verlichtte de release van The Silver Sea, album nummer twee voor Remina, mee de sterrenhemel. Emotionele, kosmische doom: de ideale soundtrack voor de donkere dagen die we momenteel beleven. Hoewel melancholie en het meer donkere spectrum van emoties hier de bovenhand hebben, maakt het duo met dit project even goed duidelijk hoe indrukwekkend de kosmos, waar we allen deel van uitmaken, is. Lees verder ›

In 1996, Belgrado - en dan zitten we in Servië - werd dit The Stone, toen nog onder een andere naam, geboren. Pas in 2001 kwamen Kozeljnik en de zijnen op de huidige naam en staan we maar liefst, met dit Kletva meegeteld, tien albums verder. In 2021 kwam nog Kosturnice ook via het label dat nu nog de plak zwaait, het Belgische Immortal Frost Productions. De Servische scene is in mijn ogen niet al te groot maar bands als Kozeljnik, Oskrnavitelj, Nadsvest of CMPT mogen er wel wezen.Lees verder ›

Als mens zijn we natuurlijk onlosmakelijk verbonden met de natuur en de wereld waarin we leven. Met die natuur dien je rekening te houden, met die natuur dien je overeen te komen. Althans, dat denk ik toch. Het zal niet altijd zo eenvoudig zijn om je bij de grillen van de natuur neer te leggen en evenmin snap je deze soms niet. Dit Italiaanse Unviâr komt met de eerste plaat Disglaç en de centrale thematiek is de bovenstaande. Deze thematiek werd dan ook nog eens prachtig in een hoesontwerp gecapteerd door de heer Paolo Girardi.Lees verder ›

Er zijn bands die vele jaren aan de weg timmeren om uiteindelijk toch nooit het grote succes te halen. En er zijn bands die op vrij korte termijn succesvol worden. Tot die laatste categorie behoort het Amerikaanse Wings Of Steel, met als creatieve, muzikale en commerciële kern de tandem Leo Unnermark (zang) en Parker Halub (leadgitaar). Het indrukwekkende stembereik van Unnermark en het verbluffende gitaarspel van Halub, gecombineerd met hun gedeelde voorliefde voor de snellere, klassieke metal en hun schrijfcapaciteiten, zorgen ervoor dat de band op een jaar of twee tijd vele harten heeft veroverd. Dat vertaalde zich in een uitverkocht optreden in Kortrijk dit jaar bijvoorbeeld. Maar vooral: Wings Of Steel staat hoog op de affiche van belangrijke festivals in 2026: het hoofdpodium van Alcatraz en Hellfest, het Spaanse Rock Imperium Festival… En alsof dat niet volstaat: een toer door Noord-Amerika met Sabaton.Lees verder ›

Weinig onder jullie weten dat één van mijn ultieme favoriete blackmetalbands allertijden het Duitse Nagelfar is. Misschien is dit voor een select clubje onder jullie al lang geen geheim meer. Maar waarom diep ik dit persoonlijk verhaaltje op? Eén ieder die toch eventjes oplet weet dat de heer Von Mielenwald de drummer bleek van dat cultgezelschap. De band hield ermee op ergens in 2002. Ik mocht nog de eer hebben om ergens verloren in de begin jaren 2000 op een podium gestaan te hebben samen met Zingultus de zanger van? Inderdaad Nagelfar. We speelden met één van mijn bands in het voorprogramma van Endstille, 's mans andere band. Het bleek een memorabele avond want net omdat ik een hoodie van Nagelfar aanhad kwam de brave man een praatje met me slaan. Memorabel! Ik schrijf het nogmaals.Lees verder ›

Iemand moet ooit een ongemakkelijkheid elixer in het Zwitserse water hebben gegoten, want veel leden van metalbands daar lijken er iets te veel van hebben gedronken. Wat is dat toch met bands uit dat land? Neem een Losa, een Unfold, een Rorcal  of een Coilguns. Allemaal groepen die de grenzen van het (sludge)metal landschap opzoeken en daaroverheen denderen. Platen van deze bands zijn zomaar even geschikt als achtergronddeuntje terwijl je buurman langskomt om te praten over de nieuwe kleur van zijn schutting. Nee, deze bands eisen je volledige aandacht op. En dat geldt zeker ook voor Abraham, een viertal uit Lausanne dat net zijn vijfde studioplaat heeft uitgebracht.Lees verder ›