Headlines

Uit Amerika komt een trio herriemakers met de naam Imperishable. Niet te verwarren met de Zweedse band met dezelfde naam die dit jaar ook een nieuwe, zeer appetijtelijke LP uitbracht via Hammerheart Records. Beide bands spelen death metal, waarbij de Amerikaanse versie zich meer richt op agressiviteit en snelheid en het hebben van een zwart randje. De plaat wordt uitgebracht via Everlasting Spew Records en de bandleden zijn geen onbekenden in het metalwereldje. Wat te denken van Derek Roddy op drums (Hate Eternal, Malevolent Creation, Blotted Science en vele andere) en Brian Kingsland van Nile op gitaar en kauwend op de microfoon. De bas wordt door Alex Rush van Olkoth mishandeld.Lees verder ›

In 2010 vonden vijf individuen elkaar ergens in de brede streek rond Lyon, Frankrijk. Ze noemden zichzelf vanaf dan Malepeste wat ook gewoon de titel bleek van hun allereerste demo in 2011. Heel wat bandleden kenden elkaar nog van bijvoorbeeld Art Of Necromancy. Vervolgens volgden er platen als Dereliction (2013) en Deliquescent Exaltation (2015). De boel viel vervolgens drie jaar stil alvorens weer samen met Dysylumn een split werd uitgebracht met een bijzondere titel: Ce Qui Fut, Ce Qui Est, Ce Qui Sera.Lees verder ›

Funeral Harvest is een internationaal gezelschap dat al samenwerkt sinds 2016. Dit Malum In Se is de opvolger van de eerste volwaardige plaat Redemptio die kwam in 2022 en me volledig ontging. Nochtans is het een werkstuk van een band dat bestaat uit leden die toch al een verleden hebben. Zo speelt Nathas ook in Fides Inversa als ik goed ben geïnformeerd.Lees verder ›

Het Gentse Tarmak geldt voor mij als één van de sterkhouders van Belgische sludge en post-metal. Hun debuutmateriaal PLOW werd in 2020 door ZM al zwaar onthaald met lovende kritieken en een terechte 85. Uitschieter daarbij is het vinnige en inventieve gitaarwerk van Sander Vergote. Als deze man een riff schrijft weet je dat die uit zijn vingers gerold komt. Maar ook de progressieve songwriting en de manier waarop de band een verhaal vertelt met instrumenten zijn zo uniek aan Tarmak. Voorbeelden als Russian Circles, Tool of Mastodon komen in vlagen voorbij, maar Tarmak had op PLOW al meteen zijn eigen niche uitgehouwen. Ik kan maar weinig bands bedenken die Tarmak daarin overtreffen. Kan de band op dit elan verder op debuutalbum Delete To Proceed?Lees verder ›

Het Amerikaanse, uit Columbus, Ohio afkomstige, Nøkk debuteerde in 2021. Niet veel later kwam de EP Repel The Incursion. Nu komt via het terug tot leven gewekte cultlabel Solistitium Records de eerste langspeler, Heartless. De band rond Gallagher en Hames heeft een blikje sessiemuzikanten weten opentrekken om dit album tot leven te wekken. Verder sleuren de beide heren er nog Todd Paulson bij voor het artwork, diezelfde brave man maakte ook de videoclip trouwens. Lees verder ›

Castle Rat is de headliner van de toekomst. Met zijn ijzersterke combinatie van heavy metal en doom hakt de band zich een weg naar de top. Zowel de opbouw van de nummers als de vocale prestaties zijn op dit laatste album, The Bestiary, volledig tot wasdom gekomen.Lees verder ›

Met Cascading Misery levert het uit Pittsburgh afkomstige Ritual Mass eindelijk zijn langverwachte debuutalbum af en het is er één die geen genade kent. Eerdere EP’s en demo’s  klonken nog als bruut oefenmateriaal voor iets groters, maar deze plaat is de verwezenlijking van het duistere potentieel. Cascading Misery is een volledig uitgekristalliseerde nachtmerrie waarin alles wat heilig is, wordt vermalen tot stof en waarbij elke riff voelt als een doelbewuste slag in het gezicht.Lees verder ›

Knallen, knallen en nog eens knallen. Dat is de beste manier om de nieuwste uitgave van de Japanse band BLAZE te beschrijven. Het kwartet keert terug met zijn tweede album Out Through The Door en maakt zijn aanwezigheid meteen duidelijk met een zware, doordenderende hardrocksound waar iedere fan van hardrock van de oude school en heavy metal helemaal op los kan gaan.Lees verder ›

Triëst, Friuli-Venezia Giulia is de regio waarin dit Ergot zich al jaren weet te verstoppen. Een goede tien jaar geleden kwam de band rond Lord Ergot met Victims Of Our Same Dreams. Nu, een decennium later is er, hoe kan het ook anders, Decade. Aeternitas Tenebrarum Musicae Fundamentum, of kortweg ATMF, is het label dat deze plaat uitbrengt. In dezelfde periode komt ook de debuutplaat uit van het uit dezelfde streek afkomstige Unviâr. Ik kan en mag alvast verklappen dat die release er ook een is om duimen en vingers bij af te likken.Lees verder ›

Vorige maand vonden niet minder dan twee kosmische evenementen plaats: in de eerste helft van oktober kregen we een pracht van een supermaan te zien, in de tweede helft verlichtte de release van The Silver Sea, album nummer twee voor Remina, mee de sterrenhemel. Emotionele, kosmische doom: de ideale soundtrack voor de donkere dagen die we momenteel beleven. Hoewel melancholie en het meer donkere spectrum van emoties hier de bovenhand hebben, maakt het duo met dit project even goed duidelijk hoe indrukwekkend de kosmos, waar we allen deel van uitmaken, is. Lees verder ›

In 1996, Belgrado - en dan zitten we in Servië - werd dit The Stone, toen nog onder een andere naam, geboren. Pas in 2001 kwamen Kozeljnik en de zijnen op de huidige naam en staan we maar liefst, met dit Kletva meegeteld, tien albums verder. In 2021 kwam nog Kosturnice ook via het label dat nu nog de plak zwaait, het Belgische Immortal Frost Productions. De Servische scene is in mijn ogen niet al te groot maar bands als Kozeljnik, Oskrnavitelj, Nadsvest of CMPT mogen er wel wezen.Lees verder ›

Als mens zijn we natuurlijk onlosmakelijk verbonden met de natuur en de wereld waarin we leven. Met die natuur dien je rekening te houden, met die natuur dien je overeen te komen. Althans, dat denk ik toch. Het zal niet altijd zo eenvoudig zijn om je bij de grillen van de natuur neer te leggen en evenmin snap je deze soms niet. Dit Italiaanse Unviâr komt met de eerste plaat Disglaç en de centrale thematiek is de bovenstaande. Deze thematiek werd dan ook nog eens prachtig in een hoesontwerp gecapteerd door de heer Paolo Girardi.Lees verder ›

Er zijn bands die vele jaren aan de weg timmeren om uiteindelijk toch nooit het grote succes te halen. En er zijn bands die op vrij korte termijn succesvol worden. Tot die laatste categorie behoort het Amerikaanse Wings Of Steel, met als creatieve, muzikale en commerciële kern de tandem Leo Unnermark (zang) en Parker Halub (leadgitaar). Het indrukwekkende stembereik van Unnermark en het verbluffende gitaarspel van Halub, gecombineerd met hun gedeelde voorliefde voor de snellere, klassieke metal en hun schrijfcapaciteiten, zorgen ervoor dat de band op een jaar of twee tijd vele harten heeft veroverd. Dat vertaalde zich in een uitverkocht optreden in Kortrijk dit jaar bijvoorbeeld. Maar vooral: Wings Of Steel staat hoog op de affiche van belangrijke festivals in 2026: het hoofdpodium van Alcatraz en Hellfest, het Spaanse Rock Imperium Festival… En alsof dat niet volstaat: een toer door Noord-Amerika met Sabaton.Lees verder ›