Headlines

Het vierde akoestische/ambient album van My Silent Wake heet Damnum Per Saeculorum. Dat vertaalt in het Nederlands naar iets als: Verlies gedurende de levenscyclus. Het laatste album There Was Death was goed, maar miste een eigen gezicht in mijn ogen. Op dat album speelde de band doom metal, zoals…Lees verder ›

The Big Jazz Duo is een Italiaanse vijfkoppige band die moderne melodieuze death metal/deathcore maakt. Dit is een tweede EP van de band, met een speelduur van een krap half uur. Francesco Ferrini van Fleshgod Apocalypse mag ook nog meedoen, en wel op The Coven Of The Morning Star. Ene Fabrizio Gesuato heeft Samael geproduceerd. Een modern en pompeus geluid is het gevolg. Het moet een knap lastig werkje zijn geweest. Het maakt dat deze EP wild en bruut klinkt, maar wel met een heftige dynamiek richting melodie en zware keyboardlijnen, en dan weer technisch gitaarwerk, of brute dubbele kicks.Lees verder ›

Sy Keeler, de bekende frontman van Onslaught, verliet eerder dit jaar de band. Best jammer, want hij was actief bij de Britse formatie in de beginperiode (jaren tachtig) en na de reünie, vanaf 2004. David Garnett (mij onbekend) is zijn vervanger en kreeg de kans zich te bewijzen, meteen, met dit nieuwe album genaamd Generation Antichrist. De militante antichristelijke thrashers hebben altijd een plaats gehad in mijn collectie, al ten tijde van Power from Hell (1985). Hun album Killing Peace uit 2007 was één van de betere comebackalbums in de toenmalige thrashrevival volgens mij, al was die niet zo indrukwekkend als hét allerbeste comebackalbum in de thrashwereld, Exodus' Tempo of the Damned uit 2004. Hoe dan ook, ik was benieuwd naar deze nieuwe.Lees verder ›

Selbst, ook al klinkt het niet zo, komt uit Zuid-Amerika, om meer precies te zijn uit Chili, en eigenlijk, toen de band werd opgericht in 2010, was hij nog op Venezolaanse grond actief. Dit Relatos De Angustia is de tweede langspeler en komt uit via Debemur Morti Productions, het gaat dus niet om Jan en klein Pierke. Selbst is eigenlijk een soloproject. N. is de man achter dit alles, doch hij laat zich voor studio-werk en live-optredens bijstaan door een arsenaal aan luitenanten.Lees verder ›

Uit Canada komt dit viertal, The Lightbringer. In 2017 bracht hij het Heptanity album uit, een conceptplaat over de zeven primaire Griekse goden ontstaan uit de leegte na de chaos. Als ik het allemaal goed heb begrepen. De huidige EP, From The Void To Existence, is eveneens een conceptalbum geworden, ditmaal met een fantasierijk thema over de interactie tussen geesten en hun omgeving, hun specifieke universum. Zo al dat fantasiegedoe en die thematiek boeit me niet echt veel, maar als de muziek er staat kan het thema de boel naar een hoger niveau tillen, net als het bijpassend artwork. Maar kom, zo ver zijn we nog niet.Lees verder ›

Orbit Culture komt uit een klein Zweeds dorpje, maar de jonge band rond Niklas Karlsson staat dankzij zijn grote ambities op het punt om door te breken. De derde full-length genaamd Nija zou zomaar die doorbraak kunnen betekenen. Orbit Culture heeft het mixen van genres altijd leuker gevonden dan voor een specifiek genre binnen de metalscene te kiezen. Het helpt Niklas cum suis om echt creatief en gemotiveerd te zijn, zo ook op Nija. Thrash metal, melodic death metal, hardcore, metalcore, nu-metal… Vele verschillende stijlen passeren de revue.Lees verder ›

Wat kan wachten toch lang duren. De fans van het geliefde Misery Signals kregen vier jaar geleden al te horen dat de originele bezetting weer bij elkaar was en aan de slag ging met het schrijven van nieuw materiaal. Nu, vier jaar later, is het langverwachte Ultraviolet dan eindelijk daar. Het is namelijk alweer zes jaar geleden dat het laatste audiomateriaal, de EP Sunlifter/Like Yesterday, verscheen. Liefhebbers van metalcore mogen extra inzoomen bij deze review en lezers van dit artikel die achter een beeldscherm zitten, mogen even extra goed aanschuiven. Misery Signals is namelijk alles behalve een dertien-in-één-dozijn-band.Lees verder ›

"Rock 'n' roll is dood", die kreet hoor je sporadisch voorbijkomen. Wanneer je het er niet mee eens bent, raad ik aan het derde album van deze Engelse band eens te beluisteren. Blackballed is geformeerd rond New Model Army-gitarist Marshall Gill. Misschien dat de verwachtingen te hoog waren, maar dit album stelt teleur.Lees verder ›

We kunnen veel van Bartłomiej “Bart” Krysiuk zeggen: ballen heeft hij in ieder geval wel. In de strijd over wie de echte Batushka is, gebruikt hij nu ook het Cyrillisch schrift voor de naam van zijn band: Батюшка dus. En de EP die na maanden van radiostilte uitkomt, Раскол (of: Raskol), betekent schisma, split. Volgens de bijgeleverde persinformatie een ‘allegorie met betrekking tot de huidige situatie van de band’… Ballen dus, zeker ook als je zelf de aanstichter van het schisma bent.Lees verder ›

Twee jaar terug werden een viertal koningen van weleer herboren om de wereld te voorzien van wat degelijke power/heavy metal: Warkings. Dat is geen beeld dat ikzelf aanmaak, maar me door de frontman van de band meegegeven werd bij een interview enige tijd geleden. Al wat sappige geschiedenis of mythologie is en gelanceerd werd door Hollywood is hun strijdperk. Sinds vorige week ligt de opvolger Revenge in de rekken.Lees verder ›

Een EP van een, volgens mij Brits, duo genaamd Zetra bespreek ik hier vandaag. Het kan best zijn dat de twee heren van Mars komen, het klinkt alleszins buitenaards wat hier wordt aangeleverd. Het tekstuele concept gaat over Vladimir Komorov, de eerste man die in de ruimte stierf omdat z'n parachute niet uitklapte. Het is een debuut.Lees verder ›