Thrice – Horizons/West

Geschreven door op 22-11-2025 om 16:40.

De alleskunners van Thrice keren na de tour rond twintig jaar The Artist In The Ambulance en een set als hoofdact op Graspop Metal Meeting 2025 terug met het twaalfde wapenfeit. Deze twee laatste passages, alsook de laatste twee losse singles, ziet de band teruggrijpen naar de heavy roots met zwaar laag gestemd gitaarwerk, screams, raspige vocalen en soms zelfs een punktempo. Wordt die trend voortgezet op Horizons/West?

Als het van de nietszeggende abstracte albumhoes of de aansluiting bij het opvallend zwakke Horizons/East zou afhangen, zou ik nee zeggen. Nochtans verrast Thrice vriend en vijand met Gnash. Deze eerste single begint met opzwepende drums en synthesizers, schrapende vocalen en een zware bluesuitbarsting alvorens de screams het voortouw nemen. Dustin joelt: ‘I’m the heavy hammer‘ in het zware, intense refrein. Het is eerder een fucking sloopkogel in de maag, ja… In de breakdown doet de band er nog een paar scheppen bovenop met manische screams, ‘half-time drums’ en ‘start-stop riffs’. Zo hard is Thrice al vijftien jaar niet meer geweest. Is dit echt? betrap ik me denken na elke luisterbeurt.

Opener Blackout pikt de licht-experimentele draad van voorganger Horizons/East op, maar gooit halverwege het roer om en laat de tweede helft steunen op punk. Hoe lang is dat geleden? En daar blijft het niet bij. Ook Holding On en Crooked Shadows zijn onmiskenbaar gebouwd op hardcore punk. Tweede single Albatross ziet de band het geweer van schouder veranderen en is een archetypisch, maar ijzersterk alt-rocknummer dat niet zou misstaan hebben op Major/Minor. Undertow, daarentegen, is een stuk experimenteler, en één van mijn favorieten. Daar verleidt de band je eerst met zalvende croons en akoestische gitaar en trekt ze daarna de messen om ze bloeddorstig in je nietsvermoedende organen te planten. Nu ja messen, het klinkt eerder als een stalen muur van projectielen uit een M18 Claymore antipersoonsmijn. Undertow steunt op deze tegenstelling en gebruikt die croonende vocalen als bindmiddel. Dit nummer is een echte masterclass in avontuurlijk schrijven. We zien later The Dark Glow dat kunstje nog eens naadloos overdoen.

De productie op dit album is trouwens magistraal. Wanneer de band tussen stijlen meandert en eens flink op de staart trapt komt het ook echt binnen. De gitaren klinken episch, maar organisch, iets wat Thrice in de tweede helft van hun carrière heeft weten te perfectioneren. Een belangrijke constante daarbij is de loodzware, maar warme Gibson Grabber-bas van Eddie. Het feit dat de heavy stukken zo explosief klinken is voor een groot deel door zijn toedoen. Deze bas is zo veelzijdig en krijgt nog een plekje in het licht in Crooked Shadows, waar hij voor meer een warme rocksound gaat, maar wel de hoofdmelodie voor zijn rekening neemt. Om dan nog niet te beginnen over de percussie, laagjes gitaren, dubbelen van de zang en subtiele synthesizers in de rustigere stukken van Undertow. Het zijn op dit album niet enkel de nummers, maar ook nog de wijze waarop ze gepresenteerd worden die het geheel naar nog hogere niveaus tillen. Het is zeldzaam dat een productie zo divers is en het elke keer de nagel op de kop slaat.

Je merkt dat Thrice op Horizons/West een bloemlezing uit zijn eclectische carrière voorschotelt, waarbij veel meer wordt teruggegrepen naar ouder werk dan verwacht. De band omarmt, nee eert, zijn rijke verleden en wortels in de punk/hardcore en daarbuiten. Horizons/West is daarmee echt een geschenk voor fans van het eerste uur. We horen Thrice met meer pit, diepgang en variatie dan op voorgaande albums. Met herwonnen drang te experimenteren en meer energie om heilige huisjes af te breken en vastgeroeste routines te doorbreken. Het afsluitende tweeluik Vesper Light en Unitive/West ziet de band dan ook vooruit kijken en nog nieuwe elementen in hun muziek te verwerken. Eerstgenoemde is een zeer heavy alt-rocknummer met experimentele riffs en een weemoedige melancholische overstemming. Unitive/West holt de leegte die die sfeer achterlaat verder uit met kraakheldere en betoverende percussie, zware mantra en bakken echo. Ritualistisch. Zalvend. Galmend. Een zware kandidaat voor de jaarlijsten.

Score:

92/100

Label:

Epitaph, 2025

Tracklisting:

  1. Blackout
  2. Gnash
  3. Albatross
  4. Undertow
  5. Holding On
  6. Dusk
  7. The Dark Glow
  8. Crooked Shadows
  9. Distant Suns
  10. Vesper Light
  11. Unitive/West

Line-up:

  • Dustin Kensrue – Zang, Gitaar
  • Teppei Teranishi – Gitaar
  • Riley Breckenridge – Drums
  • Eddie Breckenridge – Bas

Links: