Headlines

Laten we even teruggaan in de tijd. Ongeveer 250 miljoen jaar terug in de tijd, om precies te zijn. In deze periode voltrok zich de grootste massa-extinctie die onze planeet ooit heeft gekend, waarbij ongeveer 90% van alle toen levende soorten uitstierven: de Perm-Trias-massa-extinctie. “The Great Dying”, in het Engels. Deze catastrofale gebeurtenis leidde het einde van het Paleozoïcum en het begin van het Mesozoïcum in. Letterlijk het einde van een tijdperk dus. De precieze oorzaak van zo’n miljoenen jaren oude extinctie is moeilijk te achterhalen, maar het ontstaan van het supercontinent Pangaea (waardoor alle organismen veel meer concurrentie ondervonden van elkaar) is één van de hypotheses. Wetenschappelijke studies wijzen echter vooral op Global Warming (als gevolg van een broeikaseffect) als de grote boosdoener. Klinkt bekend in de oren, nee?Lees verder ›

Het Italiaanse kosmische deathmetalgezeldschap Devoid Of Thought bezorgt met Outer World Graves een eerste full length. Voorheen was die mysterieus benoemde neventak van de doodsmetallurgie enkel te horen op demo’s en splits. De marketingtruc heeft wel gewerkt, want we wilden weleens weten wat deze death metal dan wel zo kosmisch maakt.Lees verder ›

Een manusje van alles, deze man achter de eenmansband Crawl Below. Charlie Sad Eyes brengt een niet al te voor de hand liggende mix van diverse stijlen. We noteren blackmetal, d-beat punk, doomgaze, akoestisch, folk en post-metal. Als dit maar goed gaat, denk ik bij mijzelf. Ik gun het een kans, ik geef het een voordeel van de twijfel. En dit alles doe ik op basis van een Youtube video voor het nummer Monument, afkomstig van de vorige langspeler 9 Mile Square. Ik hoor hier vrij typerende grunge / metal met een sterke jaren negentig adoratie.Lees verder ›

Met behulp van een krasserige productie laat Mortiferous een kokend hete blackmetalstroom over je lijf lopen. Al bij het eerste contact wordt je huid rood, ontstaan er blaren en lijken ook de onderliggende structuren niet meer veilig te zijn. Heerlijk toch, die rudimentaire black metal die je nu en dan te horen krijgt. Laat je echter niet vangen: achter een zweem van eenvoud en simpliciteit ligt toch een goed uitgedacht muzikaal raamwerk. Met hier en daar een uitgemeten tempowisseling is Like A Vortex Of Eternal Snow een meer dan aangename eerste kennismaking. Op het vervolg, Redeemer Of Assassins, hoor je ook een vleugje death metal en wordt alles onfris opgesmukt met nog penetrantere vocalen.Lees verder ›

Vom Bruch bis zur Freiheit is het tweede album van deze Zwitserse atmosferische blackmetalband, dat in november verscheen, vijf jaar na de debuutplaat Emotionale Ödnis. Ik omschreef die eerder als depressieve black metal en daar blijf ik bij, ook al waren de verwijzingen naar Darkspace, Borgne en Paysage d’Hiver achteraf bekeken niet de beste die ik ooit maakte. Hoe dan ook, album nummer twee, via Eisenwald. De line-up is dezelfde gebleven, met vooraan nog steeds bandleider Kryptos, die we ondertussen hebben leren kennen via de black metal (denk Carpathian Forest) vetzakband Chotzä. Vrij verbijsterend dat hij effectief heel wat emotionele diepgang bezit en die andere kant van zijn innerlijke wereld - samen met zijn twee kompanen - met ons deelt via Tardigrada.Lees verder ›

De afgelopen jaren is er flinke progressie geboekt om ons als Homo sapiens de ruimte in te sturen onder de noemer van “ruimtetoerisme”. Zo bereikte Virgin Galactic op 11 juli 2021 een hoogte van negentig kilometer en Blue Origins zelfs 107 kilometer. Gezien de kosten van een ticket, waarschijnlijk een kleine tienduizend euro, is het voor iemand met een modaal inkomen nog een verre droom. Toch zijn er bands die je met psychedelische rock naar andere planeten trachten te brengenLees verder ›

Laat ik dit jaar weer eens traditiegetrouw starten met een EP. Het is de beurt aan Impending Doom, een christelijke deathcoreband uit Californië. Geen idee waarom dat christelijk altijd zo expliciet vermeld moet worden in de persinformatie, maar het schijnt een verschil te maken.Lees verder ›

Zou deze blackmetalplaat geschreven zijn in een houten huis in het midden van het woud in New Hampshire, Verenigde Staten van Amerika? Het trio NortherN wil het ons misschien doen geloven. Vroeger werd deze band Cold Northern Vengeance genoemd. In ieder geval zal de naamsverandering niet noodzakelijkerwijs een volledige muzikale koerswijziging introduceren. Nog altijd zullen er wel sporen te vinden zijn van de paganinvloeden die in het verleden werden gebruikt.Lees verder ›

Toen collega Clemens in 2015 aan Jan Kruitwagen vroeg hoe de toekomst van Kaeck er precies uit moest zien, was de gitarist nog bijzonder optimistisch: “We zijn al bezig met nieuw materiaal. Het zal een 7” worden die we in de winter uit willen brengen. Er komt ook zeker een volgend album. Als alles net zo gaat als bij Stormkult zal het snel gaan.”Lees verder ›

Bands uit Vietnam: ik kan ze op één vinger van een met vuurwerk afgeknalde hand tellen. Bij bestudering blijkt Kaali niet een van origine Vietnamese band te zijn, maar is samengesteld uit een aantal expats woonachtig in Vietnam. Maakt verder ook niet uit, wat telt is de muziek. En die is, ook verrassend genoeg, redelijk accuraat met wat de band in zijn biografie beschrijft: blackened hardcore. Met Alone levert de band zijn debuut EP af, dat gepromoot wordt door Cutting Edge.Lees verder ›

De Amsterdammers van Geishas of Doom willen dit kolerejaar dat 2021 was afsluiten met een nieuwe EP.  Sick Music For Sicker People - Vol. 2 is de opvolger van  Sick Music For Sick People – Vol. 1. Het was geen erg charmant werk, en de heren pierewaaiden maar wat raak. Deze EP is een stuk beter. Rense Slings van Automatic Sam is als nieuw lid toegetreden. Het gaat hier om (post-)punk overigens.Lees verder ›

Corpus Diavolis betekent 'lichaam van de duivel' in het Latijn. Ik heb hieronder een charmante foto geplakt van de leadzanger van deze Fransen. Dan heeft u gelijk een beeld dat u niet meer van uw netvlies krijgt. Vocalist Daemonicreator is overigens een Bulgaar, wat gelijk de reden is dat sommige teksten in het Bulgaars zijn geschreven.Lees verder ›

Hier zijn ze weer, de heren van Black Altar. Reeds eerder besprak ik een splitalbum dat de heren uitbrachten toen met Kirkebrann. Het kreeg de titel Deus Inversus mee. Het label, Odium Records uit Polen, brengt ook nu de nieuwste split uit van deze heren. Ditmaal werden de Noren van Vulture Lord, met leden van onder andere Urgehal, Endezzma en Ulvehyrde, bereid gevonden om ook vier zielenroerselen af te leveren. Blijkbaar bevat één van de Vulture Lord nummers nog de vocalen van Trondr Nefas. Eén van de stichtende leden van Urgehal die jammerlijk in 2012 kwam te overlijden.Lees verder ›

Ik schrijf januari 2019. De eerste maand van dat jaar kreeg ik het album Grand Guignol Orchestra in mijn handen, het zoveelste avantgardistische wereldwonder van de Fransen van Pensées Nocturnes. Enkele maanden later, oktober van hetzelfde jaar om precies te zijn, zag ik dit chaotisch ogende gezelschap, een strak georkestreerde show neerzetten op het Into The Void festival in Leeuwarden. Léon Harcore (toen nog Vaerohn genaamd) en zijn trawanten maakten er toen een adembenemend spektakel van. Eén van de best live concerten ooit als je het mij vraagt.Lees verder ›

Het Amerikaans/Finse duo bestaande uit gitarist Joonas Honkanen en vocalist/drummer Jad Batrouny laten sinds 2016 een pot dikke brutal deathmetal horen onder de bizarre bandnaam Eradication of the Unworthy Infants ofwel EOUI. Enig onderzoek van uw recensent naar de tekstuele beleving doet het vermoeden (kijk naar de albumhoes) bevestigen. Pittige, maatschappijkritische teksten zijn er te horen op dit debuutalbum. Niet van al te hoogstaand niveau, dat moet worden gezegd. Maar ach wat geeft dat, dit zou volgens de promo de nieuwe, nooit eerder gehoorde deathmetaltrukendoos moeten zijn. Nou dat bepalen wij bij zwaremetalen altijd zelf nog wel. Live laten de heren zich bijstaan door bassist Tino Oksala en drummer Pablo Rojas om zijn verziekte geluid ten gehore te brengen.Lees verder ›

Een Duitse band met een Amerikaanse zangeres, Debbie Craft. Een band die letterlijk samenleeft in een geest van kunst en onafhankelijkheid, dat is WolveSpirit. Aan die omschrijving hangt een hippiegeurtje van eind jaren 60, begin jaren 70. Dringt dat door in hun muziek? Ja, voor een stukje wel. WolveSpirit grijpt terug naar oerdegelijke classic rock à la Uriah Heep (waar ze ooit het voorprogramma voor verzorgden), voegt er nog een flinke scheut blues aan toe en drapeert er bij momenten een luchtig modern stonersausje over.Lees verder ›

Stadium Rock For Punk Bums is exact wat de wereld nodig heeft na het overlijden van Hank von Hell, de held van de stadionrock voor punkzwervers. Theoretisch in elk geval, want in de praktijk maakt deze band gewoon licht experimentele muziek met de gitaren afgesteld alsof men stadionrock speelt. Closet Disco Queen is een project van twee heren van de Zwitserse band Coilguns.Lees verder ›