Headlines

In 2020 gaf Zoltán Téglás, toch wel hét gezicht van Ignite sinds 1994, aan dat hij de band zou verlaten. De hardcorepunkband uit Orange County groeide mede door de sterke en herkenbare zang van de Hongaar uit tot een begrip in het genre. Niet geheel zonder slag of stoot overigens, want Ignite heeft nooit standaard hardcore-formules in zijn muziek verwerkt en was daarmee ook altijd de vreemde eend in de bijt. Het hoge meezinggehalte tijdens de energieke optredens stond bovendien hoger op de prioriteitenlijst dan het afdwingen van kolkende moshpits. Des te lastiger was het nieuws dat Zoli de band ging verlaten, maar na wikken en wegen besloten de overige bandleden toch onder dezelfde naam door te gaan.Lees verder ›

De promo van het tweede album van Nite stond al geruime tijd voor de releasedatum in mijn mailbox. Het debuut van deze Amerikanen is aan mij voorbij gegaan, maar de begeleidende promotekst, waarin mij alles verzengende blackened heavy metal met een flinke dot NWOBHM-invloeden werd beloofd, deed me besluiten dit album een kans te geven.De eerste luisterbeurt schrok me echter dermate af dat ik verder luisteren en een review schrijven bleef uitstellen.Lees verder ›

Nog geen drie maanden geleden nestelde Amenra zich met De Doorn bovenaan de ZM Jaarlijst 2021. Nu kunnen de fans zich alweer laven aan nieuw werk van bandleden Colin H. Van Eeckhout en Mathieu J. Vandekerckhove. En dit keer hebben ze Scott Kelly van sludgegiganten Neurosis en ex-Sepultura-drummer Iggor Cavalera aan boord.Lees verder ›

Ik denk dat er weinigen zijn die de band Sullen Guest uit Litouwen reeds kennen. Toch is deze, relatief jonge groep al negen jaar actief en produceert hij uitstekende death-doom. De naam Sullen Guest staat voor belevingen en emoties die men noodgedwongen ondergaat, in de vorm van pijn, dood, eenzaamheid, angst, verraad. Een ieder van ons heeft wel eens bezoek gehad van deze gemelijke gasten (‘sullen guests’). Ook de bandleden hebben symbolisch in het Latijn namen aangenomen van deze ‘gasten’. Tenebra (duisternis), Doloribus (verdriet), Inanitas (leegte) en Mortem (dood).Lees verder ›

Bilwis is een Duits éénmansproject rond Bilwis, Dit Pan, het tweede album volgend op de in 2020 uitgebrachte EP, Sagenwelt, komt uit via Northern Silence Productions. Verwacht dus black metal die wordt geïnfuseerd met paganeske en folky passages. En zo geschiedde. De bijkomende info die wordt meegeleverd spreekt zelfs over het feit dat het tekstuele kader is gebaseerd op verhalen, legendes en mythen. Verhalen waar dwergen, wolven, heksen en trollen de bovenhand nemen. Niet een tekstueel concept dat mij enorm boeit, het gaat me om de muziek. Soms, heel soms en dat is nu het geval, raak ik even het spoor bijster. De opvolging van nummers is in de meegeleverde info van het label afwijkend op deze van de tracks dit ik in de files mag beluisteren. Ik ga het dan ook heel eenvoudig gewoon op nummer houden. Mijn ultrageorganiseerde alter ego kan met dit soort afwijkingen toch maar moeilijk om.Lees verder ›

Misschien ken je James Murphy nog. In 1990 voorzag hij zowel Spiritual Healing van Death als Cause Of Death van Obituary van zijn fijn besnaarde, melodieus vloeiende gitaarwerk. Je kunt ze maar op je cv hebben staan! Een paar jaar later deed hij het nog eens dunnetjes over op het toch wat ondergewaardeerde Low van Testament en de daarop volgende Testament-albums.Lees verder ›

We dringen binnen, diep in de korst van de Duitse aarde en stoppen ter hoogte van Bielefeld en komen daar de vijf leden tegen die zich verenigd hebben onder de naam Unru. Babylon Doom Cult Records zag in dat dit Duitse vijftal met hun tweede album Die Wiederkehr Des Verdrängten een sterke opvolger had geschreven voor Als Tier Ist Der Mensch Nichts. Unru speelt een grove, ruige mix van Duitse jaren '90 hardcore, crust en black metal.Lees verder ›

Tegenwoordig lijkt het allemaal kommer en kwel in de wereld: droogte en honger in Afrika, rondwarende virussen, corruptie, schending van de mensenrechten op globale basis, et cetera. Het lijkt iets van alle tijden en is engszins aan inflatie onderhevig. Toen ik als puber opgroeide, was het zure regen waarvoor werd gewaarschuwd. Het zou de ondergang van de mensheid worden en alles op aarde vernietigen.Lees verder ›

Een band die zowel doom, death, post als pagan/folk probeert te combineren? Welkom in de wondere wereld van Tersival! De band wordt beschouwd als een ware vaandeldrager van de Argentijnse folkmetalbands - ja, Ar-gen-tinië u las het goed - maar ontgroeide dit genre inmiddels volledig. Zoals gezegd verwerkt de band tal van genres in zijn muziek en het resultaat is iets fris en fruitig dat me soms hard kan bekoren. Ik leerde deze band pas recent kennen, maar bespreek hier met veel plezier diens laatste album. To The Orphic Void verscheen ergens begin februari en is de opvolger van Worship Of The Gods uit 2017.Lees verder ›

In tegenstelling tot wat gevreesd kon worden, pakte de scheiding tussen Immortal en Abbath in 2015 voor beide partijen goed uit. Demonaz en Horgh bewezen met Northern Chaos Gods (2018) dat Immortal nog steeds springlevend is, waarbij absoluut niet aan kwaliteit of herkenbaarheid ingeboet werd. En Abbath? Wel, die leek helemaal bevrijd en kon naar hartenlust zijn eigen ding doen. Het “debuut” album (voor een oudgediende als Abbath klinkt dat woord wel een beetje out-of-place) Abbath (heel snel na de split uitgebracht, in 2016) was een absolute voltreffer: een kolossaal album met impact van begin tot eind, een clusterbom vol catchy riffs, superstrakke drumroffels, jankende solo’s, vlijmscherpe hoeken en kanten, en Abbaths legendarische, quasi-meezingbare, krakende keelratel. Dat typische Immortal-geluid was zeker nog aanwezig (een gevoel dat ook nog eens versterkt werd door de afsluitende cover van Nebular Ravens Winter), maar Abbath had er zijn eigen dreigende, viriele versie van gemaakt. De toon was gezet en de decennia-oude erfenis werd op twee sporen verdergezet, al bleek Abbath geen Immortal te zijn, maar eerder diens theatrale, duistere tegenhanger.Lees verder ›

Het is weer eventjes geleden dat ik nog eens een Finse blackmetalplaat rondjes liet draaien. Daar komt alvast nu verandering in. Deze EP, Aarnihauta, is de debuutplaat van het Finse blackmetalcollectief Kouta. Deze drie track EP wordt in eigen beheer uitgebracht wat toch vreemd te noemen is. Platenboeren van over de gehele wereld zijn vaak toch verlekkerd op dit type van muziek afkomstig uit het land van de 1000 meren. Zou er dan iets mis mee zijn denk ik dan? Ik kan je al volmondig zeggen: nee. Wat wel is, het is niet die typische rechttoe rechtaan blackmetalvariant die aan hoge snelheid en erg melodieus wordt gebracht. Dit vijftal maakt eerder een mix van bovenstaande met wat ik bestempel als Moonsorrow-invloeden. Je hoort dus met andere woorden ook geregeld cleane zanglijnen voorbij komen. Ook voel je bij momenten een eerder folky-paganeske ondertoon.Lees verder ›

Arnhem present. MJWW heeft er een nieuw project bij, genaamd Erscheinung. MJWW, de ex-Wederganger, keert in verschillende gedaantes terug en verschijnt nu ook als Erscheinung. Dit keer vertelt hij mythische verhalen, niet enkel uit de regio waar hij woont, maar ook van daarbuiten. Getapete black metal, met een verhaal. Midtempo, lofi, high intensity!Lees verder ›